Ponieważ z jednej strony otrzymuję od Was różne pytania po moich kolejnych odcinkach serii „Życie pełne życia”, a z drugiej uwielbiam kontakt z ciekawymi ludźmi (Wami :-)), powołuję dziś na blogu nowy dział „Zapytaj Alexa” :-)

To będzie kolejny, bezproblemowy dla Was sposób „pociągnięcia mnie za język” w sprawach, które Was interesują.  Mając za sobą tyle lat różnorakich doświadczeń może będę w stanie podpowiedzieć Wam taki, czy inny sposób spojrzenia lub działania. Liczę na pytania, które będą w jakiś sposób związane z tematami poruszanymi na blogu,  najlepiej takimi, które nie wymagają dogłębnego studiowania Waszej sytuacji życiowej czy biznesowej. Postaram się odpowiadać na nie szczerze, pod warunkiem, że nie będą dotyczyły tajemnic innych ludzi, czy korporacji.  Myślę, że dla Was najlepiej będzie, jeśli  będę dbał o anonimowość  autora pytania („Czytelnik pyta…”), jeśli ktoś życzy sobie inaczej, to proszę o odpowiednią instrukcję.

Zapraszam do zadawania pytań na następujących kanałach:

• Tutaj na blogu w komentarzach do tego postu
• Na Facebook https://www.facebook.com/alex.barszczewski
• Na Twitter https://twitter.com/alexba
• Na G+ https://plus.google.com/+AlexBarszczewski/posts
• Mailem kontakt(AT)alexba.eu

Poniżej będę utrzymywał aktualną listę Waszych pytań, jeśli odpowiem na nie w kolejnym odcinku, to podam pod pytaniem  link do odpowiedzi.

Zobaczymy jak nam to wyjdzie, zapraszam do pytania :-)

Aktualna lista pytań zadanych przez Widzów i Czytelników:

„jakimi kryteriami się kierujesz poszerzając swoją wiedzę i umiejętności.”

„Jak wygląda u Ciebie proces wyrabiania sobie opini na dany temat?”

” Po czym pozajesz że już coś umiesz a nie tylko Ci się tak wydaje?”

„Nie uważasz, że wizerunkiem Ciebie w Internecie onieśmielasz ludzi, którzy nie wiedzą czy należy rozmawiać z Tobą konkretnie albo na zasadzie „pitu-pitu” i stąd opinia o słabym poziomie nawiązywania kontaktów wśród młodych polaków?”

„Jak budować relacje z przedstawicielami innych pokoleń. Częste różnice przekonań mogą  doprowadzić do konfliktu. Jak temu zapobiec i jak uświadomić komuś, że to jak on myśli już nie działa.”

„Jak przeprogramować wypracowany sposób komunikacji (nawyk) w znacznie skuteczniejszą formę, która lepiej odda nasze bogactwo
wewnętrzne (wiedzę, doświadczenie, przekonania…)Pytam, ponieważ zauważyłem, że pomimo zdobytej wiedzy, bardzo często mój kontekst (forma) przekazu nie oddaje w pełni wartości merytorycznej.
Czuję czasami (podczas spotkań z osobami Twojego formatu), że jestem kaleką języka polskiego. Wiem, że naleciałości wychowania
w typowo śląskiej rodzinie rzutują na obecny obraz. Dawno przyjąłem odpowiedzialność za taki stan rzeczy i wykonałem już sporo pracy, jednak to wciąż za mało.Jeżeli możesz poleć proszę techniki, jak pracować nad lepszą komunikacją.”

„W jaki sposób rozstać się z obecnym pracodawcą (z którym mam dobre i pozytywne relacje), w sytuacji gdy otrzymałem ciekawszą i atrakcyjniejszą od kogoś innego? Jak poprowadzić rozmowę? Na podobne warunki nie mogę liczyć w obecnym miejscu pracy.” Odpowiedź nagrana, publikacja wkrótce…

„Jak uzyskiwać dostęp do ludzi takich jak Ty? Jak się kwalifikować do
uzyskania i podtrzymania kontaktu? W szczególności jeżeli nie ma
możliwości wymiany „barterowej” wiedzy/doświadczeń/kontaktów.”
Aby zobaczyć odpowiedź kliknij tutaj

„Swego czasu od jednego z managerów wysokiego szczebla z dużym doświadczeniem w IT dowiedziałem się, że sukces jest swego rodzaju umiejętnością równowagi pomiędzy: Pracą i poświęceniem na rzecz swojej firmy a działalnością filantropijną lub społeczną oraz co tutaj jest najważniejsze umiejętnością pogodzenia Pracy w firmie z rodziną. Jak Pan podchodzi do tego i jak bardzo wg. Pana ważne jest posiadanie wsparcia swojej własnej rodziny (żona, dzieci itd.) w biznesie.”
„Znany jest Pan z tego, że przepracowuje Pan 50 dni w roku. Czy ma Pan jakaś swoją receptę na dobrą organizację swojego czasu oraz organizację pracy w firmie? Jak najlepiej wg. Pana np. pogodzić prowadzenie kilku biznesów jednocześnie nie tracąc kontroli nad żadnym z nich?”

„Chcę zapytać w jaki sposób podtrzymujesz kontakty? Ja mam z tym problem. Utrzymuję kontakt z niewielką liczbą osób. Chodzi mi głównie o relacje pozazawodowe. Ciekawi mnie jak Ty to robisz, zwłaszcza z osobami bardzo różnymi od siebie”

„Wspominałeś kilka razy o zastosowaniu metody pareto w różnych dziedzinach życia. Mnie ciekawi praktyczny aspekt jej zastosowania (najlepiej z własnymi przykładami :)). Załóżmy, że jestem programistą a chcę zostać szefem projektów. Jak ugryźć temat z wykorzystaniem metody pareto, żeby wkładając 20% wysiłku wyciągnąć 80% kluczowych umiejętności, które przełożą się na efekt? Jak korzystać w praktyce z tej reguły 20/80 w uczeniu się nowych rzeczy, na przykład języków?”

„W jaki sposób zacząłeś pracę w Niemczech, która polegała na szkoleniu sprzedawców samochodów? Domyślam się, że nie spakowałeś walizki i nie pojechałeś tam w ciemno mówiąc: „Hej. Jestem Alex i nauczę Was jak sprzedawać samochody.” Musiałeś sobie to jakoś zorganizować i pewnie miałeś jakieś mniejsze lub większe doświadczenie w szkoleniach, jakąś reputację czy rekomendacje od innych. Powiedz proszę jak to wyglądało.” Aby zobaczyć odpowiedź kliknij tutaj

„Które książki Twoim zdaniem nauczyły Cię najwięcej i przyczyniły się do zmiany Twojego stylu życia na lepsze. Pisałeś w jednym z wpisów na blogu, że wiedza, którą posiadasz jest ciężka do zdobycia w jednym miejscu, że jest fragmentaryczna. Powiedz proszę jak dobierać te fragmenty aby powstała w miarę sensowna całość.”

„Jedną z moich obaw jest fakt, że będąc blisko trzydziestki, nie jestem w stanie określić nawet zbioru umiejętności, które mogłyby być wysoko – średnio wysoko opłacane przez rynek. Potrafię wiele rzeczy, jednak w moim osobistym odczuciu, nie są to umiejętności, za które mógłbym zarabiać 20 tyś. zł. Jak Ty doszedłeś do wniosku, że będziesz robił to co robisz? będę wdzięczny za odpowiedź.”

„Z Twojego doświadczenia, co mogłoby większy wpływ na sukces w konsultingu: relacje budowane z middle managementem podczas dłuższego postoju w danym miejscu, czy udzielanie się na konferencjach, tworzenie bloga i szeroko pojęte „edukowanie ludzi”?”
Aby zobaczyć odpowiedź kliknij tutaj

Coraz więcej osób dostrzega, że o ile nie chcemy dołączyć do coraz liczniejszego grona prekariuszy, to umiejętność dobrej komunikacji, sprzedaży czy negocjacji jest w dzisiejszym świecie niezbędna, często bardziej istotna, niż jakiekolwiek dyplomy i certyfikaty. Coraz bardziej też widać, że jeśli chcemy żyć na naprawdę przyzwoitym poziomie, to musimy opanować te umiejętności w stopniu znacznie wyższym, niż większość naszych Rodaków.

Im więcej osób wie, a przynajmniej czuje, że tak jest, tym większe  zapotrzebowanie na takie szkolenia, któremu naprzeciw wychodzi  oczywiście równie bogata oferta.  Problem w tym, że szczególnie młodzi lub biznesowo niedoświadczeni  ludzie, często nie bardzo wiedzą, jakie tak naprawdę umiejętności w tym zakresie są decydujące i równie często albo wydają swoje skromne środki na praktycznie bezużyteczne imprezy o charakterze bardziej rozrywkowym niż edukacyjnym,  albo co gorsza padają ofiarą osób, którzy z ich niewiedzy zrobili sobie wygodne źródło dochodu, sprzedając im iluzję umiejętności sprzedażowych lub negocjacyjnych.

To mi osobiście bardzo przeszkadza, dlatego po wielu rozmowach z moimi młodymi przyjaciółmi postanowiłem podzielić się z Wami kilkoma uwagami na ten temat. Te uwagi są naturalnie odbiciem moich osobistych doświadczeń i obserwacji , a ponieważ działam na tym rynku z powodzeniem ponad 20 lat, bez jakiejkolwiek reklamy i rozgłosu, więc chyba coś na ten temat wiem ;-)
Zdaję sobie sprawę, że pisząc ten post narażę się sporej grupie „dostawców szkoleń”, ale szczerze mówiąc specjalnie się tym nie przejmuję. Jestem po Waszej stronie drodzy Czytelnicy, a ponieważ moje usługi nie są dla Was dostępne za pieniądze, więc mogę pisać co myślę, bez budzenia podejrzeń, że chcę przy tym ubić własny interes :-) !

O grupie ludzi, którzy zbijają spore pieniądze po prostu manipulując tłumami nieświadomych adeptów  możecie, a nawet powinniście poczytać w pierwszej części postu „Szczera prawda o oszustwach w biznesie MLM i szkoleniowym”. Generalnie zgadzam się z obserwacjami Autorki dotyczącymi szkoleń, więc nie będę ich tu powtarzał. Porozmawiajmy lepiej o tym, czemu należy się przyjrzeć decydując się na wzięcie udziału w imprezach oferowanych przez pozostałych.

Na początek ważne założenia:

• Piszę teraz do młodych ludzi, początkujących przedsiębiorców, oraz osób, które dopiero chcą rozpocząć działalność, niezależnie od wieku. Nie oznacza to, że poniższe rozważania nie mają choć częściowo zastosowania do innych grup docelowych, ale skoncentrujmy się na razie na tej. Przedstawiciele pozostałych mogą to oczywiście przeczytać i wyciągnąć własne wnioski.
• Piszę do ludzi, którzy mają na celu osiągnięcie w życiu faktycznych, ponadprzeciętnych rezultatów i zdają sobie sprawę, z jak dużą konkurencją mamy do czynienia. Są też gotowi wykonać niezbędną pracę, aby się tego nauczyć. Ci, którzy tylko uspokajają swoje sumienia kolejnymi porcjami „edukacji” lepiej niech tego nie czytają.
• W zakresie dobrej komunikacji, sprzedaży czy negocjacji liczą się konkretne umiejętności danego człowieka, najlepiej w praktycznym zastosowaniu w jego specyficznych sytuacjach i biznesie.

Ostatnie kilka dni było dla mnie czasem prowadzenia bardzo ciekawych działań pro bono dla młodych ludzi. Mam z nich parę spostrzeżeń wychodzących poza zwykłą relację, dlatego uznałem, że warto napisać na ten temat cały post, bo niektórym Czytelnikom się to może przydać.

W niedzielę mieliśmy kolejną edycję projektu Top Gun dla Prawników i ponieważ uczestniczki są już dość zaawansowane, to podkręciłem stopień trudności. Przy ćwiczeniu renegocjacji umowy z rozmówcą będącym na poziomie członka zarządu przejście z powodzeniem przez pierwsze 48 sekund (!!) negocjacji zajęło bardzo dobrej młodej prawniczce ponad godzinę!!! Tak bezlitośnie wykorzystywałem wszelkie potknięcia, „wychylenia się”  i błędy taktyczne ćwiczącej. I to będąc przy tym przez  cały czas miłym, przyjaznym i uśmiechającym się przeciwnikiem :-)

To musiało być niezmiernie frustrującym przeżyciem, ale jeśli chcemy z powodzeniem negocjować duże rzeczy na wyższym szczeblu, to trzeba wiele umieć, o wiele więcej, niż przekazują różne książki i „szkolenia z negocjacji” :-). Od tych warsztatów zacząłem też powoli wprowadzać elementy subtelnego podkopywania poczucia własnej wartości dziewczyn w trakcie negocjacji.  Niestety nie wszyscy nasi partnerzy grają fair, a u wielu nawet zdolnych i wykształconych młodych ludzi  to poczucie nie jest wystarczająco odporne na takie gierki. Stąd, mimo widocznego dyskomfortu uczestniczek, jaki powoduję takim zachowaniem, będziemy to kontynuować w następnych edycjach.

Ponieważ wkrótce będę znów pisał na blogu nie unikając przy tym dość kontrowersyjnych tematów i podejść, to dla uniknięcia fałszywego wrażenia dotyczącego moich kontaktów z innymi ludźmi, publikuję tutaj jak podchodzę do osób, które pojawiają się na mojej drodze życiowej. Czytając moje następne posty bądźcie świadomi, że niezależnie od ich treści poniższe zasady ciągle mają zastosowanie.

Zasady Alexa:

1. Szanuję każdego napotykanego człowieka, dopóki nie przekona mnie on, że na to nie zasługuje. To zdaje się być odwrotnym podejściem do tego, co robi bardzo wielu ludzi, którzy uważają, że inni na szacunek powinni najpierw zasłużyć (cokolwiek by to miało znaczyć).
2. W każdym człowieku, którego poznaję, staram się znaleźć jakąś pozytywną cechę. Dotyczy to szczególnie tych osób, które na pierwszy rzut oka mi nie odpowiadają lub do których w jakiś sposób jestem uprzedzony. To bardzo pomaga m.in. w nawiązywaniu lepszego kontaktu w trudnych negocjacjach czy przekonywaniu przeciwników.
3. Każdy człowiek, który z własnej inicjatywy nawiązuje ze mną jakąkolwiek relację, powinien wyjść na tym „do przodu”. Oznacza to, że staram się, aby dla każdej osoby kontakt ze mną był zawsze czymś pozytywnym. To może oznaczać uśmiech i odrobinę „słońca” dla kogoś nieznajomego, z kim wymieniam jedynie kilka przyjaznych spojrzeń na ulicy (a robię to od lat każdego dnia). Może też oznaczać przetransferowanie kogoś do zupełnie innej ligi życiowej i danie mu narzędzi do osiągnięcia tam sukcesu.
   W naprawdę dobrych i intensywnych relacjach możliwe jest bardzo wiele i jeśli da się to zrobić stosunkowo prosto, to dlaczego nie? Stosowanie tej zasady polecam każdemu z Was. To doskonałe odczucie wiedzieć, że – jak za kometą Halleya – ciągnie się za Tobą długi warkocz ludzi, których życie uległo wzbogaceniu w rezultacie interakcji z Tobą. Oprócz budowania naszej reputacji, tworzy to ogromny kapitał dobrej woli, a ten niekiedy może się przydać. Aby sobie przy tym nie zrobić krzywdy, zalecam jednocześnie rozważenie pozostałych zasad, choćby na przykład zasady zapisanej poniżej.
4. Długoterminowo utrzymuję tylko te relacje, które są w jakimś wymiarze korzystne dla obydwu stron. W ten sposób unikam sytuacji, kiedy ja albo druga strona mogłaby stać się wampirem energetycznym, emocjonalnym, finansowym czy jakimkolwiek innym. Oszczędza to mnóstwo czasu i środków na bezsensowne kontakty, co z kolei pozwala nam znacznie więcej inwestować w te relacje, które są korzystne dla obydwu stron. Zasada ta nie oznacza oczywiście utrzymywania jakiegoś konta, na którym, z buchalteryjną precyzją staram się zbilansować wzajemne korzyści. Należy traktować ją bardziej ogólnie. Tutaj poleganie na wyczuciu i zasadzie „pi razy oko” jest całkowicie wystarczające. Wyjątkiem są wszelkie działania z pobudek humanitarnych, które też podejmuję.
5. Długoterminowo każdy ma u mnie mniej więcej taki poziom na skali ważności, jaki ja mam u niego. Dawno temu zauważyłem, że inni ludzie często mieli u mnie znacznie wyższy priorytet, niż ja u nich i to nawet w sytuacjach, kiedy powinno być odwrotnie! Odkąd to zmieniłem, przebywam w gronie osób, które wzajemnie cenią sobie możliwość robienia czegoś wspólnie i nikt nikomu nie robi przysłowiowej łaski.
6. Jeżeli w określonej relacji mam sporą przewagę w jakiejkolwiek dziedzinie, to jako senior-partner dbam o to, aby interesy drugiej strony były zaspokajane tak samo, jak moje własne.
7. Staram się nie osądzać innych ludzi, bo przeważnie nie mam pełnego obrazu, dlaczego postępują oni w określony sposób.
8. Jeżeli jednak czyjeś postępowanie zdecydowanie mi nie odpowiada, to dystansuję się od takiej osoby bardzo szybko, lecz bez oskarżeń i pretensji.
9. Nie udzielam konsultacji bez zlecenia zainteresowanego, co zdaje się być ulubionym, choć bardzo nieproduktywnym zajęciem wielu rodaków.
10. Nawet w sytuacji, kiedy mogę się czegoś domagać, używam słowa „proszę”, co oczywiście nie wyklucza sięgania po inne, w razie potrzeby nawet dość drastyczne środki.
11. Zakładam, że nikt niczego nie musi, więc jeśli ktoś robi coś dla mnie, nawet jakiś drobiazg, to zawsze staram się pamiętać o magicznym słowie „dziękuję” plus szczery uśmiech.
12. Zaatakowany, staram się jak najszybciej zepsuć przyjemność czy odebrać korzyści atakującemu. Bronię się natychmiast i w razie konieczności nie mam zahamowań, aby zrobić napastnikowi krzywdę.
13. Nie pozwalam na lekceważenie mnie! Jeżeli na przykład w dyskusji zadaję pytanie, to nie akceptuję sytuacji, w której ktoś pozostaje mi dłużny odpowiedź lub wymijająco odpowiada na pytanie inne niż to, które zadałem. Akceptowalną alternatywą jest wyjaśnienie, dlaczego odpowiedź na moje pytanie nie jest możliwa lub dlaczego nie mogę jej uzyskać.

Jak już wspomniałem, te zasady mogą wydawać się proste i banalne, niemniej moje obserwacje wskazują, że wielu ludzi postępuje wręcz odwrotnie, w wielu wypadkach w ogóle nie zdając sobie z tego sprawy. W rezultacie m.in. często nie osiągają oni rezultatów takich, jakie byłyby możliwe lub zniechęcają do siebie wartościowe osoby.

Zalecam Wam przemyślenie tego tematu i wypracowanie sobie własnych zasad, których będziecie się trzymać. Tak, czy inaczej polecam bycie przyjaznym i stosowanie zasady „do no evil”.

PS: Do lektury moich zasad warto dodać jeszcze moje nastawienie do poufności w ogóle (nie tylko w biznesie)