Poniższy tekst w wersji „ogólnej” zamieściłem ostatnio w naTemat.pl

Tutaj pozwolę sobie na jego „nieco” rozszerzoną modyfikację, jako że po pierwsze są tu „sami swoi” :-) a po drugie chcę, aby wynikło z tego coś konkretnego dla każdego z Was. Temu służy też spora porcja zadań praktycznych dla indywidualnego Czytelnika/Czytelniczki.

Ostatnio coraz częściej możemy przeczytać narzekania i biadolenia na dzisiejszą młodzież. Mam wrażenie, że często są wypowiadane przez osoby, które mają dość ograniczony kontakt z pokoleniem dzisiejszych dwudziestolatków, albo wręcz powtarzają rzeczy zasłyszane w mass mediach. Mówi się o braku inicjatywy, bierności, niezaradności, nieprzystosowaniu, nielojalności itp. Czytając to można by rzeczywiście załamać ręce i rozpłakać się nad losem tych ludzi, gdyby nie fakt, że prawda wygląda nieco inaczej, zwłaszcza jeśli spojrzymy na sprawy w szerszym kontekście. Na tyle inaczej, że mając do wyboru sytuację sporej grupy znanych mi dwudziestoparolatków, (aktualnie bez dużych szans na atrakcyjny etat, czy mieszkanie na własność i z wszystkimi innymi ich słabościami), czy też sytuację bardzo wielu zapakowanych po uszy w kredyty i rodzinę trzydziestoparolatków, bez większego wahania wybrałbym tę pierwszą! Nie wspominam już o tym starszym pokoleniu narzekaczy, którzy w wielu wypadkach po prostu mieli szczęście „załapać się” na okres prosperity w latach dziewięćdziesiątych, a obecnie zdradzają objawy nienadążania za zmieniającą się rzeczywistością i rozpaczając nad młodzieżą próbują się trochę dowartościować

Moje przekonanie nie bierze się z powietrza, bo jak wiecie oprócz mojej działalności biznesowej (coaching i consulting dla top managementu dużych firm), nie tylko czasem hobbystycznie pracuję nad obiecującymi zespołami młodych pracowników, ale przede wszystkim od ponad 6 lat mam tutaj bardzo wiele prawdziwych interakcji zarówno dyskutując z Wami na blogu, jak i podczas spotkań w tzw. „realu”. Zdaję sobie sprawę, że mimo dużej rozpiętości Waszego wieku i tego co robicie w życiu nie jest to próbka reprezentatywna w statystycznym zrozumieniu tego określenia, niemniej pozwala ona pozwala na kilka ciekawych obserwacji i wniosków, które mogą się przydać wielu z Was
Zacznijmy od ewidentnych słabości, które widzę u dwudziestolatków:

• Kiepska umiejętność skutecznego i precyzyjnego użycia języka polskiego. Wynika ona z kilku powodów takich jak bardzo częsty brak dobrych wzorców w szkole (też tej tzw. „wyższej”), obowiązek czytania wielu archaicznych lektur, których język ma ograniczone zastosowanie w sytuacjach współczesnego życia i bardzo niedobre wzorce w mediach masowych, gdzie np. programy pewnego pana od ukraińskich sprzątaczek pokazują sposoby komunikacji dokładnie odwrotne od tych, które w normalnym życiu prowadzą do sukcesu.
  Całe szczęście nie brak w naszym kraju ciekawych, umiejących operować językiem ludzi i młody człowiek, kiedy raz uświadomi sobie ten problem, to często jest w stanie znaleźć sobie takich na własną rękę i uczyć się od nich, więc ta sprawa jest do rozwiązania.
• Niezbyt rozwinięte poczucie własnej wartości i zaufania do własnych możliwości. Z jednej strony wynika ono z dość represyjnego systemu w szkole a potem przyzwyczajenia się do bycia lekceważonym przez kadrę podczas studiów. Z drugiej strony młody człowiek z różnych powodów nie miał jeszcze okazji dokonać wielu rzeczy, które normalnie wzmacniają nasze przekonanie, że potrafimy sobie poradzić. Aby temu zaradzić młodzi ludzie pracują często za małe pieniądze, nawet za darmo, albo startują różne inicjatywy społeczne. Media mówią o „psuciu rynku” takim podejściem, tymczasem młodzież „zbiera sobie punkty” do poczucia własnej wartości, co jest bardzo pozytywne.
• Częsty brak zręczności i wyczucia w kontaktach poza grupą rówieśników wynikający z braku praktyki w tym zakresie. No cóż, jeśli nauczyciele i kadra na studiach kontakty z podopiecznymi ograniczała do tego, co jest w grafiku lekcji, a reszta starszych w otoczeniu zatopiona jest we własnych problemach, to jak mieli oni zdobyć doświadczenie w tej kwestii? I tutaj, dwudziestolatkowie, jeśli uświadomią sobie ten problem potrafią znaleźć odpowiednie osoby do „potrenowania”, podobnie jak w punkcie pierwszym.
• Częsty brak umiejętności dostrzegania poważnych szans i sposobności wykraczających poza oklepane wyobrażenia. To jest brak doświadczenia, który znacznie się zmniejsza po kilku intensywnych przeżyciach „aha!”, wszystko jedno czy pozytywnych, czy też negatywnych.

Gdzie są cienie, tam i świeci Słońce więc dwudziestoparolatkowie mają kilka cech dających im potencjalną przewagę nad starszymi Polakami:

• Nieprawdopodobna wręcz zdolność przyjmowania nawet najbardziej bezpośredniej i twardej informacji zwrotnej, pod warunkiem, że ufają w kompetencje i dobre intencje nadawcy. Ta jedna cecha tak znacznie przyśpiesza procesy uczenia się praktycznych rzeczy, że prawie wystarczyłaby jako przeciwwaga poprzednich minusów. Dla rodziców, nauczycieli i managerów podkreślam – musicie najpierw przekonać, że wiecie o czym mówicie i chcecie dobrze dla rozmówcy, potem dopiero będziecie z uwagą wysłuchani. Większość inteligentnych młodych ludzi ma też wbudowany „detektor ściemy” i lekceważenie pseudoautorytetów, co jest dużym plusem !
• Prawdopodobnie pochodzące od grania w gry komputerowe w dzieciństwie, wewnętrzne nastawienie, że ma się wiele „żyć” i zawsze można nacisnąć „START AGAIN”. Ta postawa jest bardzo niebezpieczna w ruchu drogowym, w rozwoju osobowym i zawodowym, za to daje dużą przewagę bo zmniejsza zahamowania przed eksperymentowaniem. A żyjemy w świecie tak pełnym przemian, że trzymanie się kurczowo tego, co robiliśmy dotychczas raczej nie przyczynia się do naszego sukcesu. Tutaj nasi dwudziestoparolatkowie (płci obojga) też mają przewagę, bo po pewnym oderwaniu się od zachowawczego zazwyczaj wpływu rodziców próbują chętnie czegoś nowego, a jak im nie wyjdzie to otrzepują się i próbują znowu coś innego. To, przy zachowaniu pewnych zasad bezpieczeństwa, jest bardzo dobrą strategią rozszerzenia horyzontów, kontaktów i umiejętności.
• Brak zdolności kredytowej. Kropka. Ta pozorna słabość jest bezpiecznikiem chroniącym młodych, często bardzo uczuciowych i potrzebujących bliskości ludzi (a takich jest na szczęście wielu) przed wpakowaniem się w kilkudziesięcioletnie zobowiązania kredytowe, często z niewłaściwym partnerem, a nawet w niewłaściwym miejscu na Ziemi. Będąc wolnym od tego osoby te mogą/muszą inwestować swoje skromne zasoby w rozwój własny (nie tylko zawodowy), a to w wieku dwudziestu lat jest na pewno lepszą strategią, zwłaszcza teraz. Wielu młodych ludzi z konieczności dzieli się mieszkaniami, co przyczynia się do praktycznego rozwoju umiejętności socjalnych, tolerancji i zrozumienia dla innych. Tego często brakuje starszym pokoleniom Rodaków.
• Dzięki oglądaniu „piraconych” filmów w wersji oryginalnej z napisami (zamiast bezsensownego lektora w polskiej telewizji) wielu z nich jest co najmniej nieźle osłuchanych w angielskim, co przy odrobinie zachęty łatwo prowadzi do osiągnięcia przez nich (o ile jeszcze nie mają) użytecznej znajomości tego języka i możliwości korzystania ze źródeł innych niż po polsku. A to, wobec realiów, które mamy może dać sporą przewagę. Widziałem ten proces dociągania języka wiele razy i byłem zaskoczony jak szybko to idzie.
• Pokolenie to ma generalnie stosunkowo luźne i bezproblemowe podejście do seksu. To, przy odrobinie rozsądnego podejścia do kwestii bezpieczeństwa, zmniejsza ryzyko różnych nerwic i niezadowolenia, które rabują energię i radość życia wielu ludzi wokół nas. Lekko hedonistyczne tendencje tej grupy zmniejszą co prawda ilość osób, które pracując 16 godzin na dobę postawią na nogi wielkie przedsięwzięcia, ale przecież to nie jest konieczne do prowadzenia ciekawego i spełnionego życia. A ludzie zadowoleni z życia łatwiej nawiązują tak cenne dziś kontakty, nie mówiąc już o tym, że sympatycznie żyje się w społeczeństwie uśmiechniętym.

Opisane powyżej punkty stanowi oczywiście tylko wycinek rzeczywistości i obejmują pewną część młodego pokolenia. Jest ona jednak na tyle duża, że warto sobie je uzmysłowić zanim będziemy niepotrzebnie biadolić nad nimi.

Tych ludzi można porównać do zaparkowanego pod domem nowiutkiego Porsche, w którym ktoś zapomniał wkręcić świece zapłonowe i dlatego nie da się nim jeździć. Osoba nieświadoma może powiedzieć, że samochód w którym nie zapala silnik jest bezużyteczny, ale my wiemy, że tam jest wbudowana pierwszorzędna technika i tak naprawdę brakuje drobiazgów, aby był to pojazd,którym da się szybko i bardzo daleko zajechać.

A wszystkim dwudziestolatkom polecam: znajdźcie te świece, wkręćcie je i zacznijcie dawać gazu. Ciekawy, pełen możliwości świat czeka.

Oczywiście nie zostawię Was całkiem samych z tym zadaniem i na początek proponuje intensywne zastanowienie się nad samym sobą. To, co napisałem wyżej, to są pewne „wartości średnie”, które znacznie mogą odbiegać od Twojej konkretnej sytuacji. Dlatego przydatnym jest (a właściwie koniecznym :-)) aby każdy z Was zobaczył jak to dokładnie jest u niego i co z tym robi w praktyce.

Pierwszy krok, to spojrzenie na własne pięty achillesowe :-) i dlatego przyjrzyjcie się sobie w następujących aspektach:

• Precyzja i skuteczność w komunikacji – nie oszukuj się :-) Znam tylko kilka osób w wieku 20-29 lat, które potrafią to naprawdę dobrze. Zastanów się, jak możesz znaleźć dobre wzorce i sparringpartnerów do trenowania? Gra jest warta świeczki i nie może to być niewykonalne!! Ostatnio piątka Czytelników znalazła bardzo oryginalny i skuteczny sposób, o czym napiszemy w następnym poście
• Poczucie własnej wartości i zaufanie do samego siebie – zobacz, gdzie Ty jesteś w tym względzie i pomyśl jak mógłbyś to poprawić. Jakie przedsięwzięcia, niekoniecznie od razu dużego kalibru mógłbyś wystartować, aby potem powiedzieć sobie „zrobiłem to!!”?
• Jakie masz doświadczenie i umiejętności w kontaktach z ludźmi całkiem różnymi od Ciebie? Koniecznie przeczytaj post https://alexba.eu/2006-03-25/rozwoj-kariera-praca/twoje-kontakty-oaza-monokultura-czy-zroznicowanie/
  jeśli niechcący tkwisz tylko w wygodnej oazie, albo w monokulturze miejsca pracy, to co zamierzasz zrobić, aby to w miarę szybko zmienić?
• Czy Ty osobiście potrafisz dostrzegać szanse, które los stawia na Twojej drodze? To jest dość trudne do oceny samemu, więc porozmawiaj z innymi ludźmi, najlepiej różniącymi się od Ciebie. Zastanów się też, czy w różnych obiecujących sytuacjach zadajesz sobie pytanie „co mógłbym z tej sytuacji wyciągnąć w optymalnym przypadku, tak aby druga strona nie poczuła się wykorzystana?” jeśli tak, to czy starasz się to potem urzeczywistnić?

Tyle minusów, to, co mówiłem o niewątpliwych plusach Waszego pokolenia, to też było pewne uogólnienie i Twoja sytuacja może być całkiem inna. Dlatego przeanalizuj i te zagadnienia:

• Czy Ty sam też masz taką zdolność przyjmowania nawet niewygodnej lub nieprzyjemnej informacji zwrotnej, jak opisywałem w poście powyżej? Oczywiście od ludzi, do których masz podwójne zaufanie! Jeśli nie, to czy zamierzasz coś z tym zrobić? Metaforycznym „mimozom” trudniej będzie zrobić znaczące postępy w dzisiejszym świecie. Jeżeli jesteś „twardzielem” w odbiorze feedbacku, to czy komunikujesz to otwarcie potencjalnym nadawcom, aby mogli bez zahamowań i w pełnym zakresie Ci go udzielać?
• Czy masz poczucie, że zawsze jest jakaś nowa szansa, a droga za horyzontem prowadzi dalej, nawet jak to w danym momencie wcale nie jest takie oczywiste? Im więcej grałeś we wczesnej młodości w gry komputerowe, tym prawdopodobieństwo tego jest wyższe :-) jeśli tak jest, to czy Twoje działania, a szczególnie eksperymentowanie z nowymi rzeczami odzwierciedlają to przekonanie? Jeśli nie, to czy wiesz jakie ograniczenia przynosi to w Twoim życiu? Co chcesz z tym zrobić?
• Jeśli nie masz zdolności kredytowej, to czy spędza Ci to sen z oczu, a może czujesz się z tego powodu mniej wartościowym??? Twoim głównym celem stało się jej uzyskanie, otrzymanie kredytu na 30 lat i przymusowa stabilizacja w lokalu, który przez znakomita większość tego okresu nie będzie nawet należał do Ciebie??? Jeśli nie, a zamiast tego koncentrujesz się na rozwoju osobistym, wzroście wartości rynkowej i cieszeniu się życiem, to gratuluję :-) Możesz spokojnie przejść do następnego punktu :-)
• Jak wygląda Twoja praktyczna znajomość angielskiego? Umiesz oglądać i rozumieć filmy w wersji oryginalnej, w których są w miarę porządne dialogi w przyzwoitym angielskim (a nie języku jakiś dołów społecznych)? Umiesz porozmawiać z obcokrajowcami na różne tematy wykraczające poza banalne sprawy życia codziennego? Czytać w miarę swobodnie książki po angielsku? Jeśli tak, to czy wykorzystujesz to odpowiednio do poszerzenia Twoich kontaktów i horyzontów myślowych? Naprawdę?? ;-)
  Jeśli nie, to co zamierzasz z tym zrobić, bo jest to poważne upośledzenie, na które nawiasem mówiąc cierpi większość mojej generacji :-( Naprawdę chcesz mentalnie pozostać w ograniczonym i ograniczającym świecie polskich polityków, mediów masowych i tego, co tłumacze zrozumieli z tłumaczonych książek??
• No i na koniec przyjemny temat seksu, jako nieodłącznego elementu bycia człowiekiem :-) Nie zamierzam tutaj nikomu narzucać jakichkolwiek zasad moralności czy „niemoralności”, choć wiele rzeczy uznawanych oficjalnie w naszym społeczeństwie za niemoralne jest w praktyce bardzo przyjemnych, a jeśli biorą w tym dobrowolny udział świadome dorosłe osoby, to nikomu nie dzieje się krzywda :-) Przyjrzyj się przynajmniej Twojemu podejściu do własnej cielesności i wszelkich potrzeb z tym związanych. Znasz je? Starasz się znaleźć kogoś, z kim na zasadzie obopólnej zgody i wzajemności możesz je zaspokajać? Akceptujesz, ze druga strona może mieć własne potrzeby? Potrafisz o tym rozmawiać?

Chyba wystarczy tych zadań, nieprawdaż? :-)

Czytelników dwudziestolatków zachęcam do dokładnego „przerobienia” tych pytań i wyciągnięcia wniosków.

Pozostałych Czytelników tez zachęcam do zrobienia tego samego, nawet jeśli pozornie nie mają opisanych powyżej słabości i mocnych stron :-)

Wszystkich zapraszam do dyskusji w komentarzach, zarówno o zasadności tego, co napisałem, jak tez własnych doświadczeniach i rezultatach „remanentu”, który zaproponowałem powyżej.

DOPISANE 3.03: Bardzo dobre uzupełnienie mojej listy wstawiła Weronika Ł. w komentarzu tutaj

Kochaj/polub, zmień albo porzuć :-)

Większość z Was w tej czy innej formie słyszała o tej zasadzie i na pewno wielu z Was stosuje ją w codziennej praktyce (prawda??? :-))

Całe podejście „Love it, change it or leave it” ma oczywiście znaczenie w wypadku czegoś, co nam przeszkadza. W oczywisty sposób, jeśli coś jest po naszej myśli, przynosi nam subiektywnie odczuwalne korzyści tu i teraz, a wręcz dostarcza przyjemności, to „kochamy to” :-)

Problem zaczyna się wtedy, jeśli coś nam nie odpowiada. Mam nadzieję, że wśród Czytelników tego blogu niewiele jest osób, które w takiej sytuacji myślą „takie jest życie” i cytując H.D.Thoreau „prowadzi życie w cichej desperacji” znajdując się w bardzo nieprzyjemnym stanie zawieszenia i bezsilności! Reszta zapewne proaktywnie próbuje zmienić istniejące okoliczności, albo podejmując działania w celu zmiany niepożądanego czynnika, albo po prostu porzucenia istniejącego stanu rzeczy i poszukania innej opcji. To jest znacznie skuteczniejsze od wspomnianego zrezygnowanego poddawania się, niemniej jest tu możliwe pewne ulepszenie, które na przestrzeni lat ogromnie przyczyniło się do poprawy jakości mojego życia w każdym jego aspekcie :-)

Moja wersja (i kolejność działań) brzmi:

1. Ignore it !!!
2. love it,
3. leave it (ulubiona opcja, jak coś mi bardzo nie pasuje :-))
4. change it,

Ten pierwszy punkt oszczędził mi w przeszłości mnóstwo energii, czasu i innych zasobów!

Stosowanie go w praktyce nie jest jednak sprawą całkiem trywialną, dlatego pozwólcie, że wyjaśnię to nieco szerzej.

Prawdopodobnie każdy z Was też ma taki filtr, kiedy uznajemy sprawy nawet niezbyt nam pasujące za niewarte naszego zachodu a nawet uwagi i przestajemy się nimi przejmować. Problem polega na tym, że u wielu ludzi ten filtr jest:

• albo źle ustawiony i w rezultacie przejmujemy się (i zajmujemy) czymś wyłącznie dlatego, bo tak jesteśmy przyzwyczajeni i/lub tak wytresowałonas społeczeństwo i różne jego instytucje.
• albo został  ustawiony w czasach, kiedy mieliśmy inne potrzeby oraz obraz świata i pozostawiony w takim stanie do dziś

W rezultacie, zamiast skoncentrować się na tym, co posuwa nas do przodu, dostarcza radości i energii wiele osób marnotrawi czas i środki, które można by lepiej wykorzystać gdzieś indziej na przejmowanie się i próby zmiany czegoś, co właściwie można by zlekceważyć i pominąć. To szczególnie dotyczy większości młodszych Czytelników, bo ta grupa wiekowa ma najsilniejsze skłonności do nieuświadomionego poddawania się programom i oczekiwaniom otoczenia. W tym temacie warto też zajrzeć do postu https://alexba.eu/2011-02-09/rozwoj-kariera-praca/nasza-osobista-wolnosc-2/

Oczywiście decyzja co z rzeczy, które nam nie pasują możemy (a nawet powinniśmy) ignorować jest trudna i każdy z Was musi podejmować ją osobiście, to przecież chodzi o Wasze indywidualne samopoczucie. Tutaj nie liczcie na to, że ktoś przyjdzie i powie Wam dokładnie gdzie postawić granice.

Jedyne, co mogę zrobić, to kilka rad jak sobie ten wspomniany wcześniej filtr eksperymentalnie ustawiać tak, aby pasował do osób, którymi dziś jesteście. Jeśli mówimy o eksperymentowaniu (a innej dobrej drogi nie ma) to zajrzyjcie wcześniej do postu https://alexba.eu/2012-12-03/rozwoj-kariera-praca/3-zasady-eksperymentowania-dla-pokolenia-y-i-nie-tylko/ aby niechcący nie zrobić sobie krzywdy.

Eksperyment polega na tym, aby w różnych sytuacjach życiowych spróbować zignorować elementy, które nam przeszkadzają (najlepiej jeden naraz, choć czasem można to zrobić hurtem :-)) koncentrując się jednocześnie na pozytywnych aspektach tego, co aktualnie przeżywamy lub robimy. Obserwujcie jak się przy tym czujecie, może okaże się, że rezultat końcowy jest tylko minimalnie gorszy od sytuacji idealnej. Jeśli rzeczywiście jakiś czynnik bardzo nam przeszkadza, to trudno, teraz już wiemy na pewno i czas na kolejne doświadczenie. Warto przy tym zauważyć, że zgodnie z zasadą Paracelsusa, która mówi:  „wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną – to tylko kwestia dawki” dobrze jest poeksperymentować też z różnymi „dawkami” czynnika przeszkadzającego. W rezultacie możemy dokładnie ustawić sobie filtr tak, aby kompletnie ignorować „porcje” z którymi możemy żyć, a wszystko inne potraktować w myśl zasady zacytowanej w tytule. Jaka oszczędność czasu i dobre wykorzystanie potencjalnych sposobności!! :-)

Mam dla Was do tego  kilka, częściowo zabawnych przykładów, które, aby nie przedłużać tego tekstu przytoczę w następnym poście jeśli będzie Was to interesować.

Na razie zapraszam do dyskusji w komentarzach uprzedzając, że temat wcale nie jest taki łatwy i oczywisty, na jaki wygląda. Ja zajmuję się takim eksperymentowaniem ponad 20 lat i bardzo podobają mi się rezultaty, więc z czystym sumieniem mogę napisać że warto.

Dziś zajmiemy się problemem, który obserwuję w wielu bliższych kontaktach z ludźmi w różnym wieku. Niestety często prowadzi on do rozluźnienia relacji z różnymi ciekawymi znajomymi i utraty atrakcyjnych sposobności życiowych, a to w obliczu sporej konkurencji, którą mamy dookoła nie jest dobre.

Na czym ten problem polega? Z grubsza na takim postępowaniu, jakby prawdziwe było twierdzenie

Niedobór czegoś, nazwijmy to „X”, w naszym życiu plus odpowiednia ilość pretensji i narzekań w stosunku do osoby „odpowiedzialnej” prowadzi do dostatku tegoż „X”. Pod „X” możecie podstawić co chcecie :-) :-) :-)

O ile potrafię zrozumieć taką postawę u części starszego pokolenia, mentalnie żyjącą jeszcze w minionej epoce, o tyle zadziwia mnie, kiedy widzę ją u inteligentnych i sympatycznych młodych ludzi. Może ktoś rzeczywiście miał rodziców, którzy jeśli się ich odpowiedni „nacisnęło” dostarczali wszystko, co dana osoba zechciała, może ktoś sporo czasu spędził w gronie słabych jednostek swojej grupy wiekowej, gdzie przez pretensje można było „wycisnąć” z danej osoby pożądane zachowanie?

Niezależnie od pochodzenia takiego przekonania, w kontaktach z niezależnymi, silnymi ludźmi jest ono bardzo kontraproduktywne i prowadzi do w najlepszym przypadku do odstawienia nas na „boczny tor” lub wręcz urwania kontaktu. Teraz zapewne wielu z Was powie „ja tak na pewno nie robię!”, niemniej gorąco polecam bliższe przyjrzenie się swoim wypowiedziom w sytuacji niedoboru czegokolwiek. Znam trochę inteligentnych i na co dzień sympatycznych ludzi, którym od czasu do czasu zdarzają się takie napady pretensji, akurat w sytuacjach, kiedy narobią one najwięcej szkody (prawo Murphy’ego)

Przyjrzyjmy się następującym przykładom:

Osoby A i B są w bliskiej relacji ze sobą, niestety z różnych powodów niekoniecznie zależnych od obojga jest to związek na odległość. Dodatkowo A ma chwilowo mnóstwo spraw na głowie i z trudnością znajduje czas i energię nawet na rozmowy telefoniczne. B podczas każdej z tych rozmów przez większość czasu zbolałym lub pełnym pretensji głosem skarży się A, jak bardzo doskwiera mu/jej brak bliższego kontaktu. Czy to dla bardzo zajętego A będzie motywacją, aby częściej się spotykać/dzwonić, czy wręcz odwrotnie?

Sytuacja, która wydarzyła się stosunkowo niedawno – Ze względu na poważną chorobę bliskiej mi osoby byłem mentalnie pochłonięty tą kwestią i nie miałem głowy, aby zajmować się problemami nieznanych mi Czytelników. Ktoś, kogo nie znam nawet z komentarzy napisał mi obszerny mail z prośbą o radę, którym naprawdę nie miałem kiedy się zająć (jestem też tylko człowiekiem). Potem napisał mail z pretensjami, dlaczego nie raczyłem odpowiedzieć na ten pierwszy!!!! A było to wtedy, kiedy moja Mama balansowała na krawędzi życia i śmierci!! Jak myślicie, jaki rezultat spowodowała ta druga wiadomość?

Takich przykładów można przytoczyć więcej i na pewno opiszecie kilka własnych :-)

Jak już wspomniałem powyżej, ważnym jest, aby uświadomić sobie, czy czegoś takiego sami nie robimy i jeśli tak, to natychmiast zacząć działania naprawcze. To może być trudne, bo mówimy o rzeczach, które większość ludzi robi odruchowo nie zdając sobie z tego sprawy. Do tego są one często utrwalone przez dawne „sukcesy” w ich stosowaniu, więc wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że tą metodą budują sobie „szklany sufit” w relacjach z ciekawymi partnerami. Tym bardziej warto się temu przyjrzeć i jeśli macie takie zachowania, to je jak najszybciej zmienić!!

Zapraszam do dyskusji w komentarzach

Dzisiaj zapraszam Was do lektury i dyskusji postu gościnnego, który powstał w bardzo nietypowy sposób. Po pierwsze, prawie cała zawartość merytoryczna została mi przekazana w rozmowach przez osobę, która wiekowo zdecydowanie odbiegała od naszego „targetu”, a po drugie to ja spisałem ją, nieco tylko dopasowując i doprecyzowując słownictwo (choć było to potrzebne tylko w niewielkim stopniu). Oczywiście zachowałem przy tym zarówno zawartość jak i przesłanie oryginału.

__________________________________________

Zacznijmy od pewnej opowieści:

Na łożu śmierci leży bardzo sfrustrowany starszy mężczyzna.

Na pytanie znajomego, dlaczego tak jest odpowiada on:

„Widzisz ja od zawsze byłem gejem. W mojej młodości nie mogłem się do tego nawet przyznać, bo takie były czasy i byłem samotny. Potem zacząłem się zastanawiać, kto na łożu śmierci poda mi tę ostatnia szklankę wody, więc na wszelki wypadek zacisnąłem zęby i ożeniłem się.

Jak już byłem żonatym, to uświadomiłem sobie, że przecież żona może umrzeć przede mną i kto wtedy poda mi tę szklankę wody. Na wszelki wypadek spłodziłem więc i wychowałem dwóch synów tak aby na pewno miał mi kto ją podać.”

Znajomy pyta „To dlaczego jesteś teraz taki sfrustrowany?”

Mężczyzna odpowiada: „przez cały czas żyłem nie swoim życiem, robiąc nie to co chciałem z nie tymi ludźmi, którymi chciałem tylko po to, aby na łożu śmierci miał mi kto podać ostatnia szklankę wody. A teraz umieram i w ogóle nie chce mi się pić!!!”

Z tego można wyciągnąć kilka morałów:

• generalnie jako osoba prywatna nie warto robić zbyt konkretnych planów obliczonych na wiele lat czy wręcz dziesięcioleci, bo bardzo trudno przewidzieć jak wtedy będzie wyglądać ogólna sytuacja i nasze potrzeby
• nie powinniśmy poświęcać tego, kim naprawdę jesteśmy, jakie naprawdę mamy pragnienia i potrzeby w imię jakiegoś mitycznego „bezpieczeństwa” w dość odległej przyszłości. W szczególności zaprzeczanie naszej prawdziwej naturze rzadko długofalowo prowadzi do życia pełnego zadowolenia i radości a z powodów opisanych w poprzednim punkcie przeważnie i tak nie warto

Ważnym jest też spostrzeżenie, że jeśli zauważyliśmy popełnienie któregoś z powyższych błędów, to dopóki żyjemy to możemy zmienić kurs i choć często nie jest to całkiem proste, to przynajmniej w sporej części zacząć żyć życiem, które jest dla nas ważne. Wynik, nawet jak nie będzie stuprocentowy, to nagroda warta zawalczenia o nią.

__________________________________________

†Irena Barszczewska – moja Mama, do piątku najstarsza znana mi osoba czynnie praktykująca „Gypsy Time”. Mimo niełatwego, w sumie 81 letniego życia (gdzie wychowanie mnie nie było akurat najprostszym zadaniem) dzielnie dawała sobie z nim radę, a 8 lat temu, po śmierci Ojca w zdumiewający sposób znalazła drogę do spełnionego, radosnego a jednocześnie wzbogacającego innych życia. Wyglądała na 20 lat mniej, luzu i podejścia mogłoby się od niej nauczyć sporo całkiem młodych ludzi. Wielu osobom będzie jej brakowało……..

PS: W rozmowach z Autorką wspomniałem, ze chcę się tym podzielić liczną rzeszą Czytelników tego blogu i uzyskałem na to zgodę. Zgodnie z podejściem Autorki proszę o merytoryczne komentarze, bo temat jest ważny

Witajcie już z Warszawy

Zgodnie z obietnicą czas na kilka refleksji ze spotkania.

Przede wszystkim znów było to dla mnie bardzo sympatyczne i wzbogacające wydarzenie. Potwierdziło ono, że pojawiła się w Polsce całkiem nowa jakość ludzi i jeśli Wasze pokolenie nie wpakuje się przedwcześnie w kredyty i „zabawę” w prokreację (co bardzo przyblokowało polskie pokolenie X-ów) to za parę lat będziemy wreszcie żyli w innej Polsce.

Opowiadałem o tym w weekend ludziom nieco starszym od Was, wskazując to zjawisko jako światło na horyzoncie, kontrastujące z feudalną i dość ponurą wizją życia w kraju, ciągle jeszcze obecną w mediach i polityce.

Podobało mi się oddanie w Wasze ręce decyzji o czym chcemy rozmawiać. O ile niechcący nie przeoczyłem któregoś, to odpowiedziałem według mojego stanu wiedzy na wszystkie zadawane mi pytania, w najgorszym wypadku przyznając się do braku kompetencji w jakimś konkretnym przypadku. Dzięki temu uczestnicy dostali to, co chcieli, niezależnie od konkretnych oczekiwań. Jeden z „weteranów” spotkań zarzucił mi co prawda potem, że cześć tematów powtarzała się, ale w tym wypadku mogłem umyć ręce :-) – każdy mógł zadać swoje pytanie :-)

Ćwiczenia „na żywo” okazały się (ku mojemu zaskoczeniu) możliwe do przeprowadzenia nawet przy ponad setce ludzi, którzy przyglądali się i to jest wielki plus dla Waszego pokolenia. Mam uzasadnione wątpliwości, czy dość  dowolnie zebrana grupa ludzi o 10 lat starszych od Was (o tych bardziej wiekowych nie wspominając) potrafiłaby się tak wyluzować i próbować nowych umiejętności narażając się na częste wpadki i zbiorowy śmiech wszystkich obserwatorów :-)

Po tym pierwszym, najprostszym ćwiczeniu sami widzicie, że umiejętność nawiązania i podtrzymania sympatycznej rozmowy ciągle jeszcze kuleje u większości z Was. Leży umiejętność zadawania pytań otwartych, uważnego słuchania i szybkiej reakcji. W tak zwanej ogólnej populacji jest jeszcze gorzej, ale nie powinniśmy się tym pocieszać, bo przecież chcemy żyć znacznie lepiej od przeciętnej!!

Dlatego ćwiczcie przy każdej okazji i jak najszybciej odetnijcie się od wpływu polskiej telewizji, gdzie większość nawet tzw. gwiazd nie potrafi stosować tych podstawowych umiejętności i przy okazji „programuje” Was wzorcami, które są bardzo kontraproduktywne. Pozostawmy to tym mentalnym biedakom, dla których niedościgłym wzorcem dobrego i „prawdziwego” życia są pokazywane tam rodzime seriale.

Przy okazji chcę pogratulować Koledze z Mongolii, który nie tylko moim zdaniem, najlepiej poradził sobie z prowadzeniem tej przyjemnej rozmowy po polsku (!!) Chętnie skontrastowałbym to z umiejętnościami wielu „prawdziwych Polaków” i „genetycznych patriotów” występujących publicznie :-)

Ćwiczenie ze „sprzedawania” samego siebie pokazało, że w większości wypadków robimy to tak, że można by to metaforycznie przyrównać do sprzedaży nowoczesnego laptopa, który pakujemy do pudełka po butach, owijamy w starą gazetę, przewiązujemy sznurkiem i wystawiamy na ulicę z kartką „kup mnie” :-) Tutaj macie też bardzo wiele do zrobienia niezależnie od dalszego zdobywania umiejętności zawodowych i na następnym spotkaniu prawie na pewno zajmiemy się i tym tematem.

Jeszcze parę słów o sprawach organizacyjnych.

Sześć godzin wspólnego spotkania znów okazało się zbyt mało. Wniosek na przyszłość, to organizowanie takiej imprezy w sobotę i poprowadzenie jej przez cały dzień. Po takim maratonie padniemy wszyscy :-) ale efekt dydaktyczny i zabawa będą przednie!!

Pewnym kłopotem w weekend może być „konkurencja” ślubów w hotelu, ale najbliższe spotkanie (może w kwietniu) możemy jakoś zmieścić.

Myślę, że otwarcie zapisów na 3-4 tygodnie wcześniej jest OK jeśli spotkanie odbywa się w sobotę, każdy zainteresowany może sobie to łatwo zaplanować, nieprawdaż? Tutaj proszę Was o wypowiedzi na ten temat

Co do lokalizacji, uważam że Hotel Śląsk sprawdził się bardzo dobrze i będziemy tę tradycje tam kontynuowali.

Jedyny zgrzyt miał miejsce niestety po naszej stronie i dotyczył posiłków. Byłem zawstydzony, kiedy dowiedziałem się, że 20 posiłków zostało co prawda zamówionych (według aktualnej listy zgłoszeń) , ale niestety nie skonsumowanych. Moją hipotezą jest, że były to osoby, które się zgłosiły i ani nie przybyły, ani nie anulowały udziału, niemniej w rezultacie nie ma to większego znaczenia. Hotel może zaoferować nam obfity i bardzo smaczny posiłek w dobrej cenie, jeśli wiedzą co i na ile osób muszą przygotować. Nie wymagają od nas żadnej zaliczki itp. cała sprawa odbywa się wyłącznie w oparciu o reputację, zaufanie i umowę dżentelmeńską. Tym bardziej coś takiego nie ma prawa się wydarzyć i na przyszłość osoby, które tak postąpią wylądują u mnie na permanentnej czarnej liście, a to pewnie będzie dla nich spora strata.

PS: Parę osób pytało mnie, co jest potrzebne aby zorganizować ze mną spotkanie tego typu gdzieś indziej.

Częścią odpowiedzi są powody dlaczego robię to w Hotelu Śląsk we Wrocławiu (samemu mieszkając przecież w Warszawie!!!)

• przestronna i nieźle wentylowana sala (poza zimą też bardzo jasna) mieszcząca ponad 120 osób bez wewnętrznych kolumn itp. oraz zakłóceń dźwiękowych z zewnątrz
• całkowicie bezproblemowa współpraca z sympatycznym personelem każdego szczebla (pasuje do atmosfery spotkania)
• bardzo rozsądne warunki finansowe (płacę z własnej kieszeni za salę i nieograniczoną dostawę kawy i herbaty)
• możliwość zamówienia dobrych i niedrogich posiłków sprawnie serwowanych na miejscu bez konieczności przemieszczania się gdziekolwiek
• możliwość wygodnego i niedrogiego przenocowania uczestników zamiejscowych
• łatwość dotarcia do samego hotelu środkami komunikacji miejskiej
• atrakcyjne miasto (plus dla uczestników zamiejscowych :-))

Dodatkowo, jeśli chcecie mnie zaprosić to musi to być imprezą niekomercyjna, najlepiej dla młodych, zaangażowanych ludzi.

Potrzebne też jest odpowiednio wczesne umówienie się ze mną, bo mam generalnie w życiu sporo innych zajęć.

Niezbyt wygórowane wymagania, nieprawdaż?

Własnie siedzę sobie wykończony w hotelu i relaksuję sie po wielogodzinnym spotkaniu z Czytelnikami :-)

Jak poprzednio było dla mnie bardzo ciekawie, zabawnie i pouczająco. To bardzo dobre, jeśli Uczestnicy nie maja problemu z próbowaniem różnych rzeczy, nawet jeśli nie wychodzi to od razu :-) To jest wielki atut pokolenia Y :-)

Dziękuję wszystkim za bardzo dobrą atmosferę i aktywny udział!

Alex

Dawid Woźniak był tak miły, że pozestawiał wszelkie zaproponowane przez Was tematy w grupy i dzięki temu możemy zastanowić się jak chcemy podzielić czas stojący nam do dyspozycji .

Zacznijmy od tego ostatniego:

15:45 – 17:15 nieoficjalna część na poznawanie się i rozmowy tych z Was, którzy w ten dzień nie pracują. Do dyspozycji macie kawę i herbatę, ja będę raczej zajęty przygotowaniem technicznym

17:15 – 19:00 Otwarta sesja Q&A ze mną. Mamy na to 1:45

19:00 – 20:30 Posiłek i możliwość rozmów w małych grupach

20:30 – 23:00 Dalsza część sesji Q&A lub praca na praktycznych przykładach z kamerą. Mamy na to 2:30

Tak jaki ostatnio 23:00 jest dla mnie ostateczną ze względu na konieczność intensywnej pracy od soboty rano.

Q&A jest bardzo elastyczna, dlatego zajmijmy się najpierw proponowanymi kazusami z praktyki. Tutaj, ponieważ chcemy zrobić to w 100% praktycznie poprzeczka przygotowania jest znacznie wyższa. Chcemy uniknąć sytuacji, kiedy ktoś wychodzi i mówi chcę podwyżki i nie ma na to kompletnie żadnej rozsądnej argumentacji :-) Chcę też dobrać takie przypadki, które będą pożyteczne dla jak największej ilości Uczestników a przy tym nie będą wymagały bardzo wiele czasu. Stąd niezbyt chętnie chcę się zająć wąskimi zagadnieniami czysto biznesowymi. To są bardziej tematy na coś w rodzaju Startup Weekend. I to przy założeniu, że ma się na każdy przypadek sporo czasu. A pamiętajmy, że my tego czasu  mamy stosunkowo niewiele i jeśli chcemy zrobić to w miarę porządnie to możemy potrzebować nawet do 1h na każdy case.

Zobaczmy jakie mamy tematy, do każdego dopiszę moje uwagi

[praca]
Case P1: Zmiana stanowiska pracy w obrębie firmy- rozmowa z managerem który wydał X zł na wyszkolenie na dane stanowisko.

Alex: Dość szczególny przypadek, w sumie prosty do rozwiązania, ale nie dla każdego
Case P2: Negocjacje o nowe stanowisko pracy ( rozmowa kwalifikacyjna)

Alex: W różnych wariantach może się przydać każdemu. Proszę autora pomysłu o podanie mi konkretnych szczegółów mailem ze słowami „spotkanie – case” w temacie. To możemy ewentualnie zrobić w różnych konfiguracjach z kilkoma osobami, tylko proszę o szczegóły
Case P3: szybsze osiąganie partnerskich relacji biznesowych z osobami o relatywnie wyższej pozycji i bogatszym doświadczeniu zawodowym (szczegóły w mailu)
Jestem oddelegowany na wyjazd w sprawie X.
Jadę z osobami które są w randze dyrektorów.
Jestem specjalistą z danej dziedziny ale nie osobą decyzyjną.
Jak nawiązać rozmowę aby nie popełnić gafy.
Jak zachować się i przedstawiać w elegancki sposób grupie ludzi do których się udaje z szefami.
Jak po spotkaniu wyegzekwować podjęcie decyzji w sprawie powołania zespołu do sprawy X. Alex: Trzeba przypilnować już w trakcie spotkania :-)

Alex: Tak jak jest przedstawione w mailu, to jest to bardziej przypadek na dyskusję, ale możemy ewentualnie zrobić początek takiej rozmowy jako case. Proszę o szczegóły na maila co powinienem wiedzieć, aby dobrze odegrać tego bardziej doświadczonego ze słowami „spotkanie – case” w temacie

[negocjacje]
Case N1: negocjowanie zniżki z partnerem handlowym ( B2B), gdy towar, który kupiliśmy, otrzymujemy w późniejszym terminie i jest nieadekwatny do naszych oczekiwań.

Alex: Negocjacje biznesowe – zajmie za dużo czasu i nie dla każdego. Moim zdaniem nie na to spotkanie
Case N2: skuteczne wywieranie wpływu na partnerów biznesowych, żeby przyspieszyć podejmowanie decyzji.

Alex: Trzeba by było podać dużo konkretnych danych i do nich dopasować rozwiązanie – zajmie za dużo czasu i nie dla każdego. Moim zdaniem nie na to spotkanie
Case N3: co powiesz na “praca nad wspólnym projektem z kimś, kto ma zupełnie inną wizję tego, jak mamy dany projekt zrobić”.

Alex: To jest pytanie (jak widać :-) a nie case

[ryzyko]
Case R1: “Jak przekonać ludzi / klientów do podejmowania uzasadnionego ryzyka”

Alex: Jak będziemy mieli więcej szczegółów, to może być z tego case przydatny dla wielu Uczestników (przekonywanie i sprzedaż korzyści). Proszę o szczegóły sytuacji na maila ze słowami „spotkanie – case” w temacie
Case R2: jak skutecznie przekonać potencjalnego inwestora do swojego produktu (produkt z bardzo dobrym stosunkiem jakości do ceny, jednak nie znany na rynku) – taka umiejętność może odmienić moje dotychczasowe życie, dlatego temat jest dla mnie bardzo ważny (jeżeli będzie taka możliwość to chciałabym, żeby był to konkretny produkt)

Alex: To jest case na Startup Weekend lub coś podobnego

[relacje]

Case RE1: Pytanie i aktywne słuchanie, przyjemne dla drugiej strony prowadzenie rozmowy, umiejętne zadawanie pytań i prowadzenie rozmowy

Alex: To ćwiczenie robiliśmy ostatnio i bardzo się podobało :-) Możemy zrobić i teraz, bo są to absolutnie podstawowe sprawy, które „leżą” u większości ludzi. Do tego nie potrzeba kamery, więc jest też efektywne czasowo
Case RE2: Poznajemy nową osobę płci przeciwnej (chociażby na przystanku tramwajowym). Nic o niej nie wiemy. Chcemy zrobić dobre pierwsze wrażenie; rozpocząć i kierować rozmową tak, by druga strona czuła się dobrze; wprowadzić ją w przyjemny stan emocjonalny (w którym niekoniecznie była na wejściu); stworzyć nić porozumienia tak, by znajomość mogła być kontynuowana.

Alex: To jest szczególny przypadek RE1, jak starczy czasu, możemy dla zabawy zrobić :-)
Case RE3: Na imprezie kolega uporczywie proponuje dalsze wspólne picie. My już nie mamy na to ochoty, chcemy asertywnie odmówić, zachowując jednak przy tym pozytywną atmosferę rozmowy.

Alex: jeśli kolega robi to uporczywie, to znaczy że nie szanuje Twojego prawa do podejmowania decyzji, więc już dawno nie ma pozytywnej atmosfery rozmowy tylko pozwalasz się lekceważyć!! Długoterminowo zmień kolegę na kogoś innego, krótkoterminowo „spuść go na drzewo”. Nie jest to case wart naszego czasu.
Case RE4: radzenie sobie z agresją werbalną. Od dawna się z tym nie spotykałem, ale wydaje mi się że jest to uniwersalne zagrożenia.

Alex: Kiedyś uczyłem managerów serwisów przemysłowych przez 2 dni jak sobie z tym radzić. W pół godziny mogę najwyżej wzbudzić zdumienie Uczestników jakim „mięsem” potrafię rzucać na warsztatach :-) Jak masz bardzo dobry i niezbyt skomplikowany case, to proszę o szczegóły sytuacji na maila ze słowami „spotkanie – case” w temacie. Może da się coś z tego zrobić

[problem?]
Case PR1: Radzenie sobie z klientem, który nie akceptuje wysokości wystawionej faktury za wykonaną już usługę

Alex: Szczególny case biznesowy po uprzednich błędach, będzie mało przydatny dla większości

Teraz proszę wszystkich Uczestników o wypowiedzi na temat powyższych propozycji odnosząc się proszę do ich oznakowania jak powyżej (np. RE2 itp.)

Poniżej wkleję jeszcze listę zaproponowanych pytań na Q&A abyście mogli sobie je dokładniej przemyśleć i zastanowić się które z nich są dla Was najistotniejsze a moja odpowiedź na nie wniesie wartość dodaną w stosunku do tego, co możecie znaleźć w internecie (też na tym blogu). W oczywisty sposób doprowadzi to do odrzucenia sporej części poniższych pytań i równoważnikó zdania :-) ale chcemy spędzić nasz czas maksymalnie efektywnie.

[negocjacje / dyskusje]
jak prowadzić negocjacje płacowe
przedstawianie oferty i zachęcenie niezdecydowanego klienta do skorzystania z moich usług
w jaki sposób można “sprzedać siebie” lub swoje umiejętności
umiejętność prowadzenie dyskusji i skuteczna argumentacja. Wykrywanie manipulacji i obrona przed nią.
prowadzenie dyskusji i odpowiednie prezentowanie argumentów
skuteczne elevator pitch – osobiste i w biznesie (Alex: to byłby super temat na case)
rzeczowa argumentacja
jak skutecznie argumentować i przekonywać?
radzenie sobie z negatywnymi emocjami, umiejętność zachowania spokoju w obliczu agresji słownej
radzenie sobie z agresją słowną i żartami na swój temat – grupy kilkuosobowe;
jak radzić sobie z negatywnymi emocjami i nie dać się wyprowadzić z równowagi w rozmowie
jak negocjować podwyżkę/wynagrodzenie, umiejętne prowadzenie dyskusji
konflikty i ataki personalne.
jak przekonać współpracowników kiedy jesteś jedyną osobą, która widzi potrzebę zmian,
negocjowanie w związku/biznesie
Jak prowadzić rozmowy z dużymi firmami w sprawach outsourcingu inżynierów?
Pewność siebie w rozmowach ze zwierzchnikiem.
Rozbrajanie nieświadomych ładunków emocjonalnych i konfliktowych postaw słuchacza.
skuteczne przekonywanie osób wyżej w hierarchii do swoich racji
prowadzenie negocjacji (zarówno finansowych jak i bardziej ogólnych). Przedstawianie własnych pomysłów.
metody na wykształcenie w sobie postawy aktywnego słuchacza

[praca / biznes]
jak zrobić jak najlepsze wrażenie podczas rozmowy o pracę
jak szukać pracy z małym doświadczeniem bez wysyłania cv
początki działalności na własną rękę w IT – jak wyszukiwać klientów, jak skutecznie dowiedzieć się, czego dokładnie potrzebują, jak wynegocjować sytuację win-win
jak walczyć z globalizmem/hipermarketami i utrzymać się, jako małe lokalne przedsiębiorstwo?
budowanie reputacji
budowanie swojej pozycji zawodowej
rozmowa o pracę – co robić aby wypaść dobrze lub nawet bardzo dobrze? (Alex: to byłby super temat na case)
komunikacja z innymi współpracownikami/pracownikami, sposoby ich wyboru w sytuacji gdy mamy mało czasu na poznanie i decyzję – w szczególności współpracowników technicznych, merytorycznych
rozpoczynanie działalności w IT, pozyskanie pierwszego klienta/klientów
– zmienianie otoczenia/strategii w firmie (w sensie podejmowania decyzji, przedstawiania propozycji, co robić gdy przedstawiając propozycję najczęściej nie ma żadnego odzewu? jakieś rekomendacje?)
skuteczna sprzedaż
Jak łączyć biznes z pomaganiem innym (czy warto zakładaś własną fundację przy swoim biznesie)
Jak przywiązać do siebie klienta Czy warto wchodzić z klientem w prywatną relację.
budowanie/kreowanie własnego biznesu
Jak zacząć zarabiać na czymś co i tak kochamy robić. Pewnie zbyt ogólne
Jak znaleźć odpowiedź na pytanie: Co mogę zrobić dla innej osoby by zechciała coś zrobić dla mnie, gdy nie znamy tej osoby.
jak pozyskiwać firmy jako klientów do współpracy długoterminowej.
sprzedaż swoich umiejętności i doświadczenia potencjalnemu klientowi w wolnym zawodzie
jak negocjować dobre ceny u dostawców rozpoczynając działalność [na ogół niski obrót a co za tym idzie niski rabat – czym można przekonać hurtownika/dużą firmę do udzielenia pełnego rabatu]
jak umiejętnie poprowadzić ścieżkę kariery w branży trenerskiej
jak umiejętnie zaprezentować się na interview aby dostać pracę w branży w ktorej mamy nikłe doświadczenie ale w której chcemy się rozwijać
jak wykorzystać swój potencjał, gdy ma się kilka kursów zawodowych w papierach (czy “męczyć” wymarzoną instytucję swoimi podaniami o przyjęcie do pracy i nie odpuszczać czy założyć własną działalność);
jak prowadzić rozmowę rekrutacyjną (od strony osoby zatrudnianej), żeby wynegocjować odpowiednie (dobre) warunki zatrudnienia.
pozyskiwanie klientów w codziennych relacjach (metody zwiększenia faktora pozyskań)

[jakość życia]
czy warto wynająć mieszkanie
– jak zdobyć samodzielność finansową i wiedzę na ten temat – inwestowanie, podatki itp.
wady/zalety/spostrzeżenia na temat emigracji na stałe (bo się obecnie nad tym intensywnie zastanawiam)
jak zdobyć samodzielność finansową
inwestowanie, pasywne dochody
prowadzenie biznesu z dowolnego miejsca na świecie
mieszkanie w rożnych miejscach na świecie, realizacja własnych marzeń, niepodazanie za tym co mówią i robią inni, znalezienie zajęcia które daje satysfakcję, bycie za starym na zmiany:)
jak odważnie żyć i eksperymentować w życiu
ustalanie celów życiowych
pomaganie innym/działalność charytatywna
Radzenie sobie z negatywnymi emocjami
jak szukać pasji w życiu, czym jest zarabianie pieniędzy i jak bardzo jest ważne oraz radzenie sobie ze skrajnymi emocjami

[motywacja]
jak motywować się do pracy/nauki
jak motywować się do działania?
utrzymywanie motywacji i trwanie przy postanowieniach
jak utrzymywać wysoką motywację?
motywacja w pracy (z naciskiem na rzeczywistość w dużych firmach)
motywacja do działania.
motywowanie siebie do pracy i nauki, trwanie w postanowieniach.
jak utrzymywać wysoką motywację do pracy, do dokończenia rozpoczętych projektów (Często rozpoczynam nowe, fajne projekty ale brakuje mi motywacji, żeby je dokończyć)
utrzymywanie własnego zaangażowania/motywacji podczas trwania projektu na stałym poziomie
Jak utrzymać wysoką motywację w pracy
podtrzymywanie motywacji, skuteczne realizowanie załozonych celów

[rozwój osobisty]
najlepsze sposoby na budowę kompetencji
jak pozbyć się wyuczonej bezradności
skuteczne kreowanie u siebie nowych, pozytywnych nawyków oraz likwidowanie negatywnych
jak skutecznie walczyć z niską samooceną (typu “inni są lepsi ode mnie”) i jednocześnie nie zgubić po drodze pokory;
radzenie sobie z odmową
pokonywanie nieśmiałości, wychodzenie poza strefę komfortu, wychylanie się.
jak umieć być wolnym, a jednocześnie nie odludkiem; umieć być samemu, a nie samotnym;
złoty środek między pokorą, a pewnością siebie
Budowanie poczucia własnej wartości, jak udzielać feedbacku, jak pozbyć się wyuczonej bezradności.
Emocje, inteligencja emocjonalna
Radzenie sobie z negatywnymi emocjami
asertywność, w jaki sposób pracować nad niską samooceną
wychodzenie poza schematy
wyuczona bezradność – jak przełamać niekorzystne wzorce takich zachowań u siebie;
rozwój świadomości i jej wpływ na nasze postrzeganie, o emocjach…
asertywność
możliwość pogodzenia skromności z poczuciem wewnętrznej siły
plan działania długoterminowy, budowanie/rozwijanie kariery.
podniesienie i utrzymanie poczucia własnej wartości
zwiększanie swojej wartości rynkowej pod kątem sprzedaży własnych umiejętności
obiektywna ocena własnych możliwości
budowa pewności siebie, zaufania
metody budowania pewności siebie, zwiększania swojej wartości rynkowej
motywacja siebie do działania
jak sprzedawać siebie skutecznie
pieniądze a brak pasji i motywacji. Do kiedy próbować różnych rzeczy, a kiedy pójść “na całość” w “niekochanej” przez siebie dziedzinie. I czy jest szansa, że to się skończy dobrze.
“dobre wrogiem lepszego” – jak rozpoznawać co jest lepsze?
coaching – jak odkrywać w innych ich potencjał i motywować do działania?
pokonywanie nieśmiałości, uzyskiwanie dojrzałości w wyborach – tzn. prawdziwe słuchanie siebie, a nie opinii innych; jak się od niej uwolnić; jak zaufać sobie; jak mimo kpin innych ‘robić swoje’;
w jaki sposób pracować nad niską samooceną, jak utrzymywać wysoką motywację i trwać przy postanowieniach
w jaki sposób najefektywniej można siebie sprzedać?
przyspieszenie podejmowania własnych decyzji, radzenie sobie z przedłużającymi się chwilami “wahania”
zarządzanie własnym potencjałem, maksymalizacja, walczenie z “feeling underachieving”, zwiększenie efektywności w robieniu kariery
Rozwój kompetencji miękkich, wyrabianie w sobie asertywności

[przywództwo]
jak być liderem
inspirowanie ludzi
przywództwo w biznesie – lider vs menadżer, rola zaufania w przywództwie, motywowanie zespołu i efektywna komunikacja ze współpracownikami z pozycji przełożonego, skuteczna identyfikacja “fałszywych liderów”
Umiejętności miękkie, przywództwo
– jak być skutecznym liderem/managerem przy objęciu już istniejącego zespołu (rekrutacja managera z zewnątrz firmy)
efektywne przewodzenie
przywództwo w grupie (formalnej i nieformalnej) i inspirowanie innych
praktyczna nauka przejmowania przywództwa w rozmowie
przejmowanie przywództwa w grupie
przejmowanie przywództwa w grupach nieformalnych.
insipirowanie innych ludzi
jak być liderem
podejmowanie przywództwa w grupach nieformalnych;
motywowanie innych
jak budować zaangażowanie w zespole projektowym

[relacje]
nawiązywanie dobrego kontaktu z innymi / podrywanie (rozumiane szerszym aspekcie niż tylko płci przeciwnej) innych ludzi / jak i gdzie szukać ciekawych ludzi
relacje z innymi ludźmi
jak tworzyć i podtrzymywać kontakty biznesowe / prywatne
tworzenie/pogłębianie i podtrzymywanie relacji
Nawiązywanie relacji z innymi ludźmi
dbanie o relacje (zarówno prywatne jak i zawodowe),
Relacje z drugim człowiekiem
relacje międzyludzkie
podtrzymywanie relacji
nawiązywanie i utrzymywanie relacji
nawiązywanie kontaktów z nieznajomymi. W jaki sposób wywrzeć pozytywne pierwsze wrażenie i wprowadzić rozmówcę w przyjemny nastrój?
o nawiązywaniu znajomości, rozpoczynaniu i prowadzeniu rozmów interesujących dla rozmówcy.
nawiązywanie znajomości biznesowych
jak zainicjować rozmowę / relację z osobą, która jest znacznie wyżej w hierarchii (relacja zawodowa)
Przekonanie partnera do lepszej jakości życia
jak budować relacje z innymi nie tracąc siebie
jak tworzyć i podtrzymywać kontakty biznesowe / prywatne
adekwatna reakcja na (nie)uzasadnioną krytykę
rozmowa, jak ją prowadzić
budowanie i dbanie/pielęgnowanie relacji
eksperymentowanie w relacjach damsko-męskich w młodym (i nie tylko) wieku, również jeżeli chodzi o seks
zdobywanie nowych znajomości, zdobywanie klientów biznesowych
motywacja przy realizacji projektów długoterminowych,
motywacja do działania i do kończenia porozpoczynanych rzeczy
jak nawiązywać i podtrzymywać bliskie relacje w szczególności z ludźmi spoza środowiska “zawodowego”
utrzymywanie dobrych relacji
nawiązywanie trwałych relacji ze współpracownikami
wprowadzenie rozmówcy w przyjemny stan emocjonalny
jak nawiązywać relacje
jak poznać ciekawych ludzi korzystając z internetu (jak skutecznie nawiązać znajomość);
relacje międzyludzkie, a w szczególności: człowiek i jego błędy (wybaczanie/niewybaczanie krzywd, kiedy zakończyć relację, jak naprawiać własne błędy) oraz prawdomówność (jak chronić swoją prywatność bez potrzeby okłamywania innych, jak nie dać się okłamywać, właściwa reakcja na kłamstwo)
jak być miłym, ale asertywnym; budowanie dobrych i długotrwałych relacji z osobami na wysokich stanowiskach
wystąpienia publiczne
jak nawiązywać i utrzymywać długotrwałe, wzbogacające relacje
relacje zawodowe – zacieśnianie więzi a utrzymywanie profesjonalnego dystansu, granice uprzejmości,
radzenie sobie z trudnymi ludźmi w relacjach zawodowych
jak nawiazywać relacje z klientami.
przedstawianie się i nawiązywanie kontaktu w grupie w ktorej jestem najniższy szarżą
prokrastynacja
utrzymywanie relacji
Jak nie dać się wyprowadzić z równowagi w rozmowach, poprzez wpływ na negatywne emocje. Jak nie dać wmówić sobie poczucia winy w związku.
Nawiązywanie relacji z właśnie poznanymi ludźmi
nawiązywanie i podtrzymywanie relacji
jak utrzymać relacje po dobrym pierwszym wrażeniu
Budowanie i podtrzymywanie pozytywnych relacji z innymi ludźmi, pozytywne pierwsze wrażenie
jak nawiązywac satysfakcjonujące relacje z kobietami/w biznesie
jak poprawić relacje na której nam zależy
jak radzić sobie z prokrastynacją?
podtrzymywanie, pogłębianie dobrych relacji z ludźmi pokroju Alexa
Jak nawiązać rozmowę aby nie popełnić gafy.
czy warto przyjaźnić się ze swoim przełożonym (relacja zawodowa a relacja koleżeńska). Jeśli tak, czy możesz zasugerować, Alexie, jakieś zasady prowadzenia takiej relacji
jak radzić sobie w trudnych relacjach w pracy, np. kolega, który w sposób nieuzasadniony permanentnie sugeruje niekompetencję innej osoby, operując nie bezpośrednimi stwierdzeniami lecz sugestiami, niedopowiedzeniami, kontekstem, “czarnym PR-em” itp.
Jak sprawić, aby kobiety z pracy nie byly zawistne z powodu urody. Co przekłada się na złośliwe komentarze tych osób do współpracowników.
jak “wyprostować” współpracownika wprowadzającego nerwową atmosfererę pracy
jak pomóc sobie oderwać się od myślenia o bliskiej osobie, z którą już się nie jest, by być otwartym na nową relację (skuteczne techniki do stosowania na co dzień?).
jak zakańczać rozmowę aby nie urazić rozmówcy
Zły język w komunikacji (przepraszanie, wydaje mi się, podkopywanie swojej pozycji, nastawianie odbiorcy negatywnie (“ale”, podnoszenie głosu) itp).
dbanie o relacje (prywatne i zawodowe)
jak utrzymywać relacje z ludźmi, z którymi dawno nie rozmawialiśmy.
asertywność w relacjach z rodziną/”starymi znajomymi” (tak gdzie komunikacji istotnie towarzyszy sfera emocjonalna)
Jak wykrywać i przeciwdziałać skierowanym przeciwko sobie próbom manipulacji. Relacje międzyludzkie okiem Aleksa.

Drodzy Czytelnicy

W nadchodzącym roku 2013 życzę Wam wszystkiego najlepszego, aby Ci z Was, którzy delektują się życiem robili to jeszcze intensywniej i pełniej, a Ci,którzy na razie walczą z przeciwnościami, jak najprędzej te walkę wygrali i dołączyli do tej pierwszej grupy :-)

PS: Moja ostatnia nieobecność na blogu spowodowana była bardzo poważna chorobą jednego z rodziców, co w oczywisty sposób przesuwa priorytety. Na szczęście po wielu zakrętach sprawa wychodzi na prostą, więc od Nowego Roku i ja będę tutaj znowu. Musze podłączyć się do arcyciekawej dyskusji pod ostatnim postem, mam też parę nowych w głowie

Ostatnio zastanawiałem się nad takim pytaniem starając się odpowiedzieć sobie na nie całkiem szczerze i świadomie. To wcale nie jest takie proste, bo na pierwszy rzut oka pojawiają się różne aktualne problemy, których zniknięcie lub rozwiązanie przyczyniłoby się do poprawy jakości mojego życia. Jak każdy człowiek mam całą kolekcję aktualnych wyzwań do przewalczenia, począwszy od „banalnych” jak kiepska kondycja czy bałagan w różnych kwestiach życiowych po tak poważne jak niebezpieczna choroba bliskiego członka rodziny. Takie rzeczy w moim odczuciu należą do naszej egzystencji jako dorośli ludzie, tak samo, jak jedzenie czy oddychanie. Jest to więc „normalka”, z którą w danym momencie w lepszym czy gorszym stopniu sobie radzimy i jakoś radzić będziemy (miejmy nadzieję, że w miarę wzrostu doświadczenia coraz lepiej).

Pieniądze, wbrew powszechnemu mniemaniu, o ile ktoś jest na swoim (a nie na garnuszku rodziców lub partnera), przy tym nie postępuje jak całkowicie bezmyślny głupiec albo nie miał akurat jakiegoś poważnego zdarzenia losowego też nie muszą być największym z niedoborów (dla mnie nie były, nawet jak żyłem ze sprzedaży gazet na ulicy i wedle „normalnych” standardów byłem biedny jak przysłowiowa mysz kościelna!!!!)

Seks jest jeszcze mniejszym problemem, bo przy odrobinie właściwego podejścia można mieć niezależnie od płci i wieku znacznie więcej sposobności, niż fizycznych możliwości skorzystania z nich :-) To, niezależnie od własnych doświadczeń „raportują” mi nawet niespożyci dwudziestolatkowie, czy też panie, które teoretycznie żadnych ograniczeń w tej materii nie mają (musi być jakaś sprawiedliwość za wszystkie te miesiączki i ciąże :-))

Poważanie innych ludzi – to też w sumie prosta sprawa, jeśli jesteś w miarę przyzwoitym człowiekiem, otwartym na innych, wnoszącym jakiś pozytywny wkład w ich życie.

Gdzie więc jest ten niedobór?

W moim przypadku są to aktualnie dwie rzeczy, a mianowicie:

• głęboka i otwarta rozmowa z drugim człowiekiem
• wspólne robienie rzeczy wielkich z innymi ludźmi (chodzi o własne poczucie wielkości, niekoniecznie o opinię otoczenia!!)

Ze względu na szczupłość miejsca zajmę się dziś tym pierwszym punktem, bo drugi z w sumie powinien być łatwiejszy do rozwiązania.

O jaką rozmowę mi chodzi?

Przede wszystkim chodzi tu o nie związaną z biznesem, prywatną rozmowę dwojga świadomych siebie ludzi. Ludzi, którzy:

• trochę zastanawiają się nad swoim życiem i w związku z tym mają o czym rozmawiać ponad suchą relacją jakiś faktów i cudzych opinii
• chcą w tym życiu jeszcze osiągnąć coś, ponadto co mają (niekoniecznie tylko w sferze materialnej)
• wiedzą, że rozmowa w każdym wypadku pozostanie pomiędzy nimi
• w związku z tym nie maja problemu, aby bezpośrednio i „bez ściemy” mówić o swoich przemyśleniach, błędach i wątpliwościach. I to niekoniecznie tych banalnych, lecz i tych bardzo głębokich i intymnych, które ma większość z nas.
• niezależnie od tematu rozmowy prowadzą ją, aby się wzajemnie nauczyć, zainspirować, zrobić coś dla przyszłości, a nie bezproduktywnie przeżuwać coś, co było
• mają zdrowy dystans do samego/samej siebie
• nie oceniają, czy wręcz osądzają drugiej osoby zdając sobie sprawę, że wszyscy jesteśmy ludźmi i każdy ma swoja kolekcję głupich zachowań, niemądrych decyzji itp.

Każdy z tych warunków jest w sumie dość prosty do spełnienia przez wiele osób, spróbujcie jednak połączyć je wszystkie literkami „i” i nagle zacznie robić się pustawo.

Tak właśnie wygląda mój niedobór numer jeden.

Oczywiście nie oznacza to, że ludzi, z którymi mogę tak rozmawiać (i rozmawiam) nie ma w moim życiu, po prostu jest (i było) ich za mało!

Ciekawa może być analiza, co to za osoby. Jeżeli chodzi o takie, które spełniały bądź spełniają wszystkie powyższe kryteria, to były/są to przeważnie kobiety i to zarówno takie, z którymi uprawiałem też seks, jak i takie, z którymi z różnych powodów tego nie robiłem. Jeśli chodzi o ich wiek, to były to panie w wieku od dwudziestu kilku do około pięćdziesięciu lat.

W wypadku moich znajomych i przyjaciół płci męskiej, poza różnymi sporadycznymi przypadkami, kiedy niespodziewanie rozwijała się taka ciekawa rozmowa muszę przyznać, że poza paroma standardowymi tematami jest dość kiepsko. Szczególnie dramatycznie wygląda to (z mojego punktu widzenia!!) w grupie 45+. Czasem mam wrażenie, że szczególny problem jest z punktem pierwszym opisanych wyżej warunków.

Jest rzeczą jasną, że to jest moja subiektywna rzeczywistość, która w przypadku kogoś innego może i prawdopodobnie będzie wyglądać inaczej. W związku z tym nasuwają mi się następujące punkty do rozważenia:

• na ile ja przyczyniam się do tego, że wygląda ona jak wygląda i że odczuwam istotny deficyt
• jakie działania mogę podjąć, aby w 2013 zmienić to diametralnie (wiecie, 7 miliardów ludzi, więc jest z czego wybierać :-))

Spisałem tutaj moje przemyślenia z następujących powodów:

• zalecam wszystkim Czytelnikom robienie sobie od czasu do czasu (a nie tylko jednorazowo!!) takiej analizy. Łatwo może się okazać, że to, za czym się uganiamy i co najbardziej absorbuje nasz czas wraz z innymi zasobami wcale nie jest tym, czego najbardziej potrzebujemy. To może być też ciekawy temat do dyskusji pod postem
• możemy też podyskutować o moich osobistych spostrzeżeniach i jak one wyglądają z punktu widzenia kogoś innego

Zapraszam do wypowiadania się w komentarzach

Drodzy Czytelnicy!

Jak wielu z Was jestem stałym czytelnikiem Blogu Alexa. Jak być może pamiętacie z zeszłorocznego postu wspólnie z Piotrem Stankiem, Pauliną Pawlik i Łukaszem Lemańskim zorganizowaliśmy akcję „Święta Dla Każdego” (3 miasta, 88 osób, którym pomogliśmy na Święta).

W związku z tym mamy do was małą prośbę – czytajcie dalej.

W tym roku działamy ponownie, na większą skalę i serdecznie zapraszamy Was do udziału w akcji i pomocy potrzebującym, niepełnosprawnym osobom z okazji Świąt Bożego Narodzenia. Zbieramy fizycznie pieniądze do puszek w 7 miastach, działa z nami około 60 wolontariuszy. Zbieramy również fundusze internetowo. Każdy z Was może pomóc już teraz, w 2 minuty.

Akcję wspierają Marcin Daniec, Robert Burneika oraz Krzysztof Skiba (showman, frontman zespołu „BIC CYC”) – zobaczcie, co wymyślił i zrealizował Piotr Stanek w Gdańsku, by Skiba zechciał przyłączyć się do akcji:

Cele naszej tegorocznej akcji:

1) Zakup 30 paczek z żywnością świąteczną dla 30 rodzin z osobami niepełnosprawnymi. Sprawmy, aby te rodziny miały radosne, spokojne i dostatnie Święta!
2) Pomoc niepełnosprawnej Pani Emilii z dziecięcym porażeniem mózgowym. W skrócie: Pani Emilia nie chodzi, nie mówi, nie widzi. Opiekują się nią schorowani rodzice. Potrzebny jest podnośnik elektryczny, wózek inwalidzki, leczenie, rehabilitację oraz remont domu, który zupełnie nie jest przystosowany do jej potrzeb. Więcej o ciężkiej sytuacji Pani Emilii możecie przeczytać klikając na powyższy link.

My, ekipa „Świąt Dla Każdego 2012” prosimy Was o wsparcie naszych podopiecznych i dorzucenie się internetowo do zbiórki. Każda złotówka robi różnicę.

To fantastyczne, bo w tym roku dzięki Alexowi i Jego Blogowi w akcji bierze udział ponad 20 czytelników Bloga! Niekórzy angażują się prowadząc projekty w swoich miastach – inni – promują akcję oraz dorzucają się do zbiórki. Chcemy zaangażować jak najwięcej z Was.

Wierzymy, że zrobimy razem coś dobrego i tym samym zapraszam Was, Drodzy Czytelnicy i Czytelniczki, do dorzucenia się do zbiórki!

To tylko kilka kliknięć myszką i 2 minuty Waszego czasu (zbiórka internetowa trwa do 20 grudnia!!):

——-> KLIKNIJ TUTAJ i dorzuć się do zbiórki! <——-

Pozdrawiamy Was serdecznie,
Aleksander Piechota, Piotr Stanek, Mateusz Szklarczyk, Emilia Ornat, Sławomir Wojenkowski

PS. Za rok działamy na jeszcze większą skalę, ciągle poszukujemy osób, które chcą się zaangażować. Zróbmy razem coś dużego :-)

PPS. Więcej o akcji możecie poczytać na www.swietadlakazdego.pl – podsumowanie akcji z zeszłego roku, plany na przyszłość a także tegoroczne rezultaty – jak tylko zakończymy akcję.

——-> KLIKNIJ TUTAJ i dorzuć się do zbiórki! <——-

Aleksander Piechota: Interesuję się marketingiem internetowym i sprzedażą. Mówię po angielsku i komunikuję po hiszpańsku – jestem fanem skutecznych metod nauki języków obcych. Pracowałem w USA jako Beach Attendant, ogrodnik, kelner, osoba myjąca jachty motorowe. Lubię biegać (półmaratony i biegi górskie), czytać i grać na gitarze elektrycznej. Mam 23 lata.

Piotr Stanek: Miłośnik aktywnego życia. Kocha biegać, szczególnie długo i daleko. Otwarty na ciekawe książki, doświadczenia i ludzi. Interesuje się rozwojem osobistym, komunikacją międzyludzką oraz ich zastosowaniem w marketingu i zarządzaniu. Działa w organizacji Toastmasters, obecnie jako prezes Tricity Toastmasters. Optymista lubiący wnosić „promień słońca“ w życie innych.