Witaj Alex,
Bardzo przyjemnie się Ciebie słucha, nie przeszkadza mi taki sposób zbierania myśli w odbiorze przekazu. Transkrypcja jest świetnym pomysłem, jeśli jest taka możliwość, to pliki z samym audio też będą bardzo pomocne.
Pozdrawiam
Waldek

Wersja video mega! Bardzo mi się podoba ta forma komunikacja, jest bardziej wielowymiarowa niż wyłącznie pisany blog.
Wcale nie wydaje się, jakbyś czytał.
„PS: Czy chcecie, abym pod odcinkami video publikował transkrypcję tego, co mówię? Ile osób chętnie wysłuchałoby wersji audio?”
Moim zdaniem nie ma sensu publikowania transkrypcji wersji video.
Wersja video jest bardziej spontaniczna, niż ułożony, spokojnie pisany I pozbawiony ekspresji ciała post tradycyjny, wersja video, żywcem przeniesiona na papier, może być „twarda” w odbiorze.
Nie jestem zainteresowany wersji audio.
Pozdrawiam, Artur

Jeśli się nie obrazisz Alex to jeszcze raz ja dziś. Czytałem komentarze i chciałem jeszcze coś od siebie dodać, zwłaszcza dla Wojtka by mu otuchy dodać i Meg. Ja mam 37 lat, dzieciaki i rodzinę i jak czytam że Wojtek ma 27 i ma obawy, że będąc blisko trzydziestki nie znajdzie zajęcia, które może mu sprawiać frajdę i zarabiać 20 tys złotych to czuję się trochę głupio, bo ja cały czas poszukuję, doświadczam na tyle ile mogę. Jestem specjalistą w logistyce i moją praca przynosi mi dobre profity, ale wiem że nie będę tego robił do końca życia bo zwariuje. Więc próbuje się rozwijać, raz do przodu raz do tyłu. Próbowałem wolontariatu w pracy z ludźmi, dało mi to bardzo dużo, próbowałem swoich sił w szkoleniach twardych ze swojej dziedziny prowadzić. Nawet udało się kilka razy, ale nie tedy droga, zawiesiłem to bo mówić o tym co można znaleźć w necie to bez sensu, poza tym tematy szkoleń tak jałowe dla mnie się stały po pewnym czasie że mi się to znudziło. Teraz jak dobrze pójdzie to znajdę się wkrótce w dwuletnim studium w zakresie coachingu i rozwoju osobistego, nie wiem gdzie mnie to doprowadzi, ale chcę się rozwijać, jak przestanę to umrę chyba:) Więc mimo „wieku” mego nie wyobrażam sobie by stanąć w miejscu, a jak są osoby młodsze ode mnie i chcą się również rozwijać to tylko przyklasnąć i cieszyć się. Pasja ludzka jest motorem wielkich czynów i działań, trzeba tylko chcieć i się nie załamywać, pzdr wszystkich gorąco.

Cześć Alex,

chcę Ci podziękować za prowadzenie bloga, którego czytam już od kilku lat, i za tłuczenie do głowy [zwłaszcza młodym] ludziom rzeczy, które wydawałoby się, że powinny być oczywiste. Czytanie Twoich postów na blogu i książki z pewnością pomogło mi się przeprogramować „na sukces”, choć myślę, że to nie jest jednorazowa zmiana, a raczej ciągły proces. Dlatego bardzo się cieszę, że zainicjowałeś projekt wideo-bloga – to kolejny sposób na styczność z poglądami, które są mi bliskie.
Ostatnia pozytywna zmiana w moim życiu, która, jak myślę, została skatalizowana przez wiedzę i poglądy szerzone przez Ciebie, nastąpiła po okresie poszukiwania kolejnej pracy. Tu powiem, że czuję się nieco „uprzywilejowany”, gdyż w wieku lat 28 to był pierwszy raz kiedy aktywnie szukałem – do tej pory praca znajdowała mnie – jestem programistą.

Teraz, po trzech latach mieszkania w Berlinie i pracy dla jednego z tutejszych start-upów zdecydowałem, że pora ruszyć dalej. Cztery miesiące zajęło mi przeglądanie i negocjowanie z różnymi start-upami, ale albo projekty były bardzo mało interesujące albo oferta wynagrodzenia bardzo poniżej obecnych cen rynkowych. Skończyło się na tym, że założyłem firmę w Niemczech (i teraz już rozumiem, czemu wróciłeś do Polski) i znalazłem trzymiesięczny kontrakt w jednej z największych firm w Berlinie. Pieniądze z tego kontraktu są większe niż jeszcze spodziewałbym się kilka miesięcy temu i pozwolą mi żyć i cieszyć się tym życiem przez kolejne kilka miesięcy po jego zakończeniu (myślę jednak, że warto by było odłożyć jakąś „górkę”). Na razie, niestety, nie mam planu średnio- i długoterminowego. Lepiej się dostosowywać do sytuacji.

Jednym z innych katalizatorów były moje własne przemyślenia na temat tego, co mamy najcenniejszego w życiu i nie jesteśmy w stanie tego bezpośrednio kupić? Pierwsze, co mi przyszło do głowy to czas. Kiedy jesteśmy jego „właścicielem”, wtedy jesteśmy prawdziwie wolni. W przekonaniu tym utwierdziła mnie też, jakże spóźniona, lektura „1984” Orwella, gdzie w „Księdze”, o ile dobrze pamiętam, napisane było, że ludzie nie powinni mieć za dużo wolnego czasu, bo będą zbyt wiele myśleć i mogą zechcieć ustalać nowy porządek i obalić Partię. Z własnego doświadczenia: kiedy pracowałem dla poprzedniego start-upu, często wracałem do domu tak zmęczony, że nie byłem w stanie podjąć jakiejkolwiek intelektualnej czynności. Czas przeciekał przez palce i pracowałem nie na swój sukces. Teraz, pracując na kontrakcie, wydaje mi się, że mam większe szanse na zachowanie balansu praca/życie.

Uważam się za specjalistę w swojej dziedzinie, z zastrzeżeniem, że wciąż mogę się wiele nauczyć. Pracując na kontrakcie dla tej dużej firmy, już po pierwszym tygodniu odebrałem sugestie, że preferowaliby ze mną współpracę na umowę o pracę. Mam w związku z tym mieszane odczucia, gdyż z jednej strony rozumiem, że jako konsultant z zewnątrz, mój wpływ na podejmowane decyzje w firmie jest ograniczony (usprawiedliwiają to ograniczaniem ryzyka), a z drugiej, moim zdaniem, torpedują w ten sposób możliwość pełnego wykorzystania mojego potencjału i doświadczenia, co by uzasadniło moją relatywnie wysoką stawkę. Przez to moja rola sprowadza się do zwykłego klepacza kodu i mam wewnętrzne odczucie, że moja pozycja wyjściowa przy negocjacji ewentualnej umowy jest dużo gorsza, niż gdyby poznali moje możliwości. Zastanawiam się także nad odrzuceniem możliwości wiązania się z firmami na dłużej, dalsze dążenie zostania specjalistą „wchodzącym do firmy i rozwiązującym problemy” oraz zachowanie wolności wraz z akceptacją wolniejszej realizacji celów finansowych.

Pytanie do Ciebie: Z Twojego doświadczenia, co mogłoby większy wpływ na sukces w konsultingu: relacje budowane z middle managementem podczas dłuższego postoju w danym miejscu, czy udzielanie się na konferencjach, tworzenie bloga i szeroko pojęte „edukowanie ludzi”?

Pozdrawiam serdecznie
Artur Roszczyk