No i po raz kolejny walnąłeś mnie pałką w głowę Alexie! Moje zabezpieczenie finansowe jest tak niezadowalające, że jestem „zakładnikiem aktualnej pracy”. Jest to o tyle uciążliwe, iż ta nie przynosi mi zadowolenia. Oczywiście mam jakieś formy zabezpieczenia, alternatywy na wypadek kłopotów finansowych, jakieś rezerwy, ale mogę nazwać je niepewnymi, nie dającymi 100% gwarancji. :(
Pytanie – dlaczego tak jest? Po pierwsze tak zostałem wychowany. Środowisko w którym żyłem i żyję rzeczywiście nigdy nie słyszało lub nie chciało słyszeć o bezpieczeństwie finansowym. Po drugie tak ułożyłem swoją historię życia – kilka błędnych decyzji, zmarnowanych szans. Teraz znajduję się w zaklętym kręgu – trudno owe rezerwy znaleźć, czy raczej wypracować, gdy pochłania mnie praca, której jestem zakładnikiem, a która nie przynosi dochodów wystarczających do uzbierania rezerw.
Wszystko to brzmi niezwykle zatrważająco. Optymistyczne jest to, że od jakiegoś czasu mam świadomość zagrożenia i podejmuję konkretne kroki by zmienić sytuację (m.in. uniezależnić się od zakładu pracy) oraz to, że nie dokonuję wydatków zbędnych – stawiam na praktyczność, dlatego jeżdżę ekonomicznym Renualt Kangoo (świetny wóz rodzinny i w razie zwolnienia z pracy mogę reaktywować małą firmę usługową, którą kiedyś prowadziłem), a nie Audi A4 za olbrzymi kredyt. :)

Moje trzy grosze w tym temacie; z pozycji chcąc nie chcąc przedsiębiorcy z branży o dość dużym ryzyku niezależnym-nazwijmy je niepoliczalnym;
Według mojego niedoścignionego wzoru bezpieczeństwo finansowe, to rezerwy finansowe pozwalające przetrwać dwa cykle produkcyjne z zerową wartością przychodów- to odpowiada 24 miesiącom….
Wzorzac niedościgniony dla mnie- sytuacja wymaga ode mnie bardzo intensywnego i ryzykownego rozwoju z czymś co nazywam dziurą budgetową o wartości około 20-30% obrotu w tzw. latach chudych maksymalnie, przeciątnie około 5-10% i w tzw. latach „tłustych” możliwe jest odrobienie strat, a nawet częściowa akumumulacja bezpieczeństwa….
Żyje na krawędzi?
Czy może dość ostro inwestując trzymam swoje miejsce w peletonie, a nawe pne się do góry stawki?
Dość ciężka sytuacja do określenia poziomu ryzyka, ale postanowiłem przyjąć założenie;
Moje zobowiązania kredytowe plus zobowiązania obrotowe nie mogą przekraczać 25% wartości aktywów.
Jeśli w wyniku splotu nieszczęśliwych okoliczności, bądz moich błędów inwestycje będą nietrafione stratę w ostateczności pokryje zmniejszenie aktywów o nie więcej niż 50%

Bezpieczeństwo finansowe to bardzo ważna kwestia. Szczerze mówiąc zetknęłam się z nią dopiero niedawno, ale od razu pojęłam jej wagę. Postanowiłam szerzyć wiedzę na ten temat i jestem zaskoczona tym, jak wielu ludzi wogóle nie chce słyszeć o konieczności oszczędzania i posiadania zasobów finansowych, które pomogą im przetrwać, gdy będzie źle. Zupełnie przestałam rozumieć dlaczego tak wielu ludzi nie myśli o zabezpieczeniu i przyszłości, tylko żyje dniem dzisiejszym?!
Jola

Nic, tylko zapisać nad łóżkiem i wykonać!
Książki R. Kyosaki polecam jako elementarz. Właśnie osoba która otworzyła mi oczy na sprawy inwestowania w siebie, w swoją przyszłość mi je pokazała. Od tego zaczęły się moje poszukiwania i znalezienie tego bloga, za którego już Tobie Alex po raz wtóry dziękuję. Bezpieczeństwo finansowe jest bardzo ważne ale nie tylko na tym życie polega. Alex nas tu raczy bardzo wieloma jego aspektami, wiele uświadamia, mobilizuje do myślenia i szukania. Dlatego póki Będziesz pisał Alexie, ja na pewno będę czytał.
Wracając do tematu.
W 1961r. Buckmister Fuller podaje definicję zasobności. Jest to zdolność osoby do przeżycia określonej liczby dni. Inaczej mówiąc jeśli przestanę pracować dzisiaj, jak długo mogę przetrwać?
“Bogaty ojciec, biedny ojciec” R. Kyosaki. str 84.
Autor używa tego terminu w kontekście bogactwa danej osoby. Czy to to samo jeśli wliczmy do swoich aktywów rzeczy materialne np. samochód warty 5000zł, który może sprzedamy, może nie za 5000zł, a może nie w ogóle(bo się zepsuje, ulegnie wypadkowi jutro); Czy mając tę samą sumę po stronie aktywów płynnych czyli na koncie, na lokacie.
W książce jest to lepiej opisane w kontekście aktywów i bogactwa dlatego polecam ją przeczytać, ale sam fragment może pomoże zrozumieć istotę sprawy. Co się stanie jak np. jutro zawali się biurowiec w którym pracowaliśmy. My na urlop, a potem na zwolnienie. Sprzedajemy dobytek żeby mieć pieniądze? Płacić rachunki trzeba, żyć trzeba. Polecam przemyśleć.

Pozdrawiam Arek

Tia…
Jakiś rok temu książka “Bogaty ojciec, biedny ojciec” R. Kyosaki wstrząsnęła moim myśleniem. Dokładniej mówiąc podana definicja bogactwa, czyli jak długo przeżyję bez pracy na tym samym poziomie życia (wydatków).

Tak na prawdę wszystko sprowadza się do finansów osobistych. A dokładniej do gospodarowania nimi. Bo wielu przemyśleniach, dziesiątkach tabelek w arkuszach kalkulacyjnych i przełamaniu wielu własnych osądów doszedłem do prostego rozwiązania:
1. Na początek przelewam stałą kwotę na oszczędności. Wielkość przelewanych pieniędzy rośnie wraz z moimi zarobkami i zmniejszaną liczbą kredytów.
2. Następnie spłacam obowiązkowe raty kredytów i rachunki. Staram się nie zaciągać nowych kredytów.
3. Odkładam pewną część pieniędzy na konkretne cele.
4. To co sobie pozostawię MUSI starczyć do kolejnej wypłaty.

Jest to banalne rozwiązanie, jednak wypracowanie tego zajęło mi trochę czasu. Faktem jest, że założyłem parę subkont aby nie „mieszać” pieniędzy i nawet nieświadomie ich nie wydać. Przestrzeganie dyscypliny finansowej jest trudne, ale po kilku udanych miesiącach uwierzyłem w siebie oraz że takie postępowanie jest sensowne.

Poza tym znaczna część oszczędności jest umieszczona w funduszach. Mam do nich bezpośredni dostęp, jednak zanim będę mieć gotówkę w ręku mija kilka dni od zlecenia. A to świetnie studzi zapędy zakupowe :)

Prawdą jest, że nie ważne ile się zarabia tylko jak się gospodaruje pieniędzmi. Chętnie poznałbym Wasze sposoby na zarządzanie pieniędzmi, może coś ciekawego podpatrzę i wdrożę u siebie?

A tak jak w przysłowiu, że każda nawet największa podróż zaczyna się od pierwszego kroku, tak i w finansach – trzeba zacząć, a potem realizować plan :)

PS. Właśnie policzyłem sobie wskaźnik mojego bogactwa i wyniósł on 5,3 miesiąca. Nawet nie potrafię oddać słowami, jak mnie ta wartość raduje. Szczególnie, że jeszcze 9 m-cy temu wynosił on 0.

Pozdrawiam
MJK

Ja właśnie wpadłem przypadkowo na mint.com, sam serwis mało interesujący (trzymanie całych swoich informacji finansowych na zewnętrznym serwisie nie jest według mnie zbyt mądrym pomysłem), ale jest tam strona z linkami do darmowych materiałów nt. budowania swojego budżetu (podstawy podstaw), co prawda szczegóły dotyczą systemu finansowego w USA, ale ogólne zasady przydadzą się każdemu.

Dziękuje

Pozdrawiam
Krzysiek

Witam
1. Książki Kiyosakiego to literatura pisana w pierwszej osobie. Nie jest dla mnie istotne, czy pisze o sobie, czy o kimś innym, czy wszystko zmyślił. Istotne jest, czy pisze mądrze, czy głupio.
2. Nie musi pisać o wszystkim. Pisze o finansowych aspektach życia, o innych pisze Alex :-)
Pozdrawiam
K

Witam i odpowiadam:
1. Dla mnie bardziej interesujące, niż historie z życia bohatera (realnego czy fikcyjnego), są wnioski jakie wyciąga z nich on sam i czytelnik. A już klasyfikacja, czy to „non fiction” czy co innego zupełnie mnie nie zajmuje.
2. Alex pisze:
„Z mojego punktu widzenia pieniądze w pewnej ilości to warunek konieczny, ale nie wystarczający aby dobrze żyć.”
OK. Kiyosaki pisze o warunku koniecznym, wystarczające są inne dla każdego.
O umiejętności sformułowania i zrealizowania warunków wystarczających jest Twój blog Aleksie.

Pozdrawiam
K
P.S.
Jak długa jest sesja użytkownika?

Witam Wszystkich
(pierwszy raz na blogu ale wiem że zatrzymam się tu na dłużej) :)
W piątek trafiłem na ten blog dzięki przyjacielowi. Po krótkiej lekturze kupiłem książkę: R. Kiyosaki „Bogaty ojciec, biedny ojciec” (pierwsza pozycja w mojej biblioteczce, aż wstyd się przyznać ale jak to mówią: lepiej późno niż wcale, choć od tej pory zamierzam jak najczęściej wspierać swoje doświadczenie fachową literaturą, powiększając przy tym swoją biblioteczkę)

pozdrawiam
Jarek

Witam,

Muszę przyznać, że podajecie dobre sposoby na zabezpieczenie siebie przed utratą pracy i nieplanowanymi wydatkami. Wydaje mi się, że minimalna rezerwa bezpieczeństwa powinna wystarczyć na co najmniej rok, jeżeli można przyjąć założenie, że w tym czasie uda się znaleźć jakąś inną pracę. Niestety można się na tym przejechać. Wcale nie musi tak być że w ciągu roku znajdę pracę. Dlatego im więcej oszczędności, tym lepiej.

Jest jeszcze inny problem. Nie jest to tak, że jeżeli sobie ustalę średnio koszty utrzymania na poziomie np. 2000 zł a zarabiam 2500 zł to reszta (500 zł) od razu na inne konto. Wiadomo, że w jednym miesiącu pójdzie trochę więcej na przeżycie, w innym mniej. A więc np. w tym miesiącu 2000 zł, w innym 2100 a w jeszcze innym 1900 zł. Nie jest to takie proste.

Musiałbym trzymać na ROR jakieś 100 do 300 zł co miesiąc na pokrycie ewentualnych bieżących wydatków, reszta (200 do 400 zł) zaraz po wypłacie na fundusz awaryjny (na inne konto). Im więcej wymyślnych funduszy rezerwowych na różne cele tym lepiej.

A więc dla przykładu:
-zarabiam 2500 zł netto
-średnie koszty utrzymania 2000 zł/miesiąc

a więc zaraz po wypłacie:

1. kwota 2000 zł na miesiąc zostaje na ROR na pokrycie średnich kosztów utrzymania
2. dodatkowa kwota 200 zł zostaje również na ROR na pokrycie strat związanych ze zmiennością codziennych wydatków (bo w tym miesiącu może być 2200 zł na utrzymanie a nie 2000 zł)
3. pozostała kwota 300 zł przelewana na konto oszczędnościowe na tworzenie funduszu awaryjnego

Przynajmniej ja zarządzałbym w ten sposób. Kwoty na rezerwy nie muszą być takie jak tu podałem. Ale im mniejsze rezerwy, tym większe prawdopodobieństwo, że będą problemy finansowe.

Dużo się pisze, że bardzo dużo ludzi nie myśli o oszczędzaniu. Widocznie mają ku temu powód. Skąd niby mogą wziąść pieniądze na tworzenie funduszu bezpieczeństwa, kiedy wszystko pożerają kredyty i wydatki na utrzymanie. A jest ich dużo. A jak są raty do płacenia, to nie można przeznaczyć tego co ma pójść na ratę na oszczędności.

Prawda jest taka, że wszystko dobrze jak mam dobrze płatną pracę. Biednemu zawsze wiatr w oczy. Nie każdy może sobie pozwolić na tworzenie funduszy rezerwowych.

Hej :)

Staram się aktywnie powiększać mój „portfel bezpieczeństwa”. Jak najbardziej zgadzam się z kwotą – powinno być to co najmniej 6 miesięcy, myślę również że 24 jest idealnym rozwiązaniem – w końcu jaki jest sens oszczędzać dla samego oszczędzania, lepiej resztę po prostu dobrze zainwestować.

Moja rozszerzona wersja zakłada jeszcze kwestię wydatków względem zarobków – jeżeli nie jestem w stanie w skali miesiąca odłożyć 50% jednocześnie żyjąc na przyzwoitym poziomie, to oznacza że:
– wydaje niepotrzebnie pieniądze
– wydaję we właściwy sposób pieniądze i czas zmienić pracę ;)

Inna kwestia to podejście – kiedy nie ma się (niepotrzebnych) zobowiązań, wydatków oraz posiada portfel bezpieczeństwa jednocześnie znika strach, zwiększa pewność siebie i chęć eksperymentowania. Taka kwota daje również możliwość odpoczynku, zregenerowania się, odpowiednich działań zamiast desperackiej walki o przetrwanie (niestety sam miałem nie raz mimo młodego wieku wieku się o tym przekonać).

To jedna z najlepszych decyzji jakie zrobiłem i polecam ją każdemu :)

Pozdrawiam,
Michał