świetny news- aż chce się dodać coś od siebie. genialnie ; ).

Odzdrawiam i życzę efektywnego oraz przyjemnego dnia. Lepiej będzie „wykopać” komplet rozważań, więc poczekajmy na pozostałą część tematu :).

świetny tekst – szkoda tylko że się urywa w kulminacyjnym momencie

*** Alex – a jesli ktos tego nie robi? :-P

jak dla mnie „podrywanie” kogos na sile nie ma absolutnie zadnego sensu – to takie narzucanie sie.. pomijam juz fakt, ze wchodzenie do czyjegos zycia z argumentem „bo co to ja nie jestem i co to ja nie moge” wydaje mi sie smieszne i niepowazne..

no i pozostaje jeszcze kwestia sposobu tego podrywu.. wiele osob probuje „kupic” znajomosc z druga osoba, np. jakimis uczynkami.. ja zrobie ci to i tamto zebys zobaczyl, jaki to ja nie jestem dobry i super.. a skoro jestem taki dobry i taki super, to przeciez warto sie ze mna znac, prawda? jak dla mnie to jest najzwyklejsze ponizanie sie.. trzeba tez umiec cenic swoja osobe :-)

(pomijam tu fakt osob, ktore *z natury* sa dobre i lagodne, a wszystko co robia – robia niezobowiazujaco.. ale takich osob jest naprawde bardzo malo, margines wrecz, wiec w naszych obserwacjach mozna je spokojnie pominac :-P)

*** Alex – widocznie wybiegam za bardzo w przyszlosc ;-) ale to tylko dla Twojego dobra (:-D), zebys i te kwestie poruszyl nastepnym razem ;-)

(z tym dobrem to oczywiscie zart, bo takie stwierdzenie jest nagminnie uzywane przez rozne osoby (szczegolnie w stosunkach rodzic-dziecko))

a moj stosunek do podrywania? hmm.. za duzo osob robi to na sile probujac za wszelka cene wszystkim i kazdemu z osobna przypasc do gustu.. wiadomo, oczywiscie, ze kazdemu sie nie dogodzi i czesc osob *musi* pozostac (z tych czy innych wzgledow) poza naszym „zasiegiem”..

wiadomo, ze nie kazdego da sie poderwac w sposob „cywilizowany” (czyli przez pozwolenie zablysniecia tej osobie).. co w takim razie z tymi osobami? czy warto sie w ogole nimi interesowac? a jesli tak, to czy nie bedzie to mialo dla nas jakis (niemilych) nastepstw w przyszlosci (zgaduje: np. taka osoba ma taki, a nie inny charakter/temperament, zachowauje sie w taki, a nie inny sposob, itp.)?

Witam Ciebie Alex po długiej nieobecności w komentarzach (bynajmniej nie na samym blogu) jak i wszystkich bywalców tego blogu.
Z tematem trafiłeś jak dla mnie w bardzo dobrym momencie :). Jak zobaczyłem temat w moim agregatorze RSS to roześmiałem się na głos, ale do rzeczy.

Najpierw powiem o tym jakie strategie u mnie ostatnio występowały. Jak przemyślałem chwilę moje postępowanie w stosunku do jednej osoby okazało się, że bardzo delikatnie, ale jednak, pojawiła się metoda „na wyskamlanie”, następnie jak bym nie spojrzał zdarzały się i zdarzają teksty metody „na pretensje”. Nie były to metody skuteczne jak zauważyłem i dość szybko i bardzo nieświadomie (jak zresztą poprzednich) użyłem metod „daj drugiej stronie zabłysnąć” i sam trochę zabłysnąłem. Z przechwalaniem się i dowartościowywaniem w ten sposób nie mam problemów więc to było rzeczywiście trochę.

Temat mnie jak najbardziej zainteresował. Co do samego podrywu w sensie przedstawionym w głównym wątku mój stosunek jest bardzo pozytywny. Oczywiście jeżeli tak jak powtarzasz używa się takich technik w sposób nie szkodzący innym; z chęcią przyniesienia korzyści sobie jak i tej drugiej osobie. W końcu stosunki międzyludzkie są bardzo ważną częścią naszego życia i jeżeli mamy pozytywne doznania w tej sferze nasze samopoczucie bardzo na tym zyskuje. To już jest korzyść dla obu stron :).

paql:

Jeżeli mówimy o podrywaniu zgodnie z tym jak zdefiniował to Alex to nie widzę powodu dla którego niemieli byśmy tego robić. Oczywiście nic na siłę, ale rozwijanie swoich kontaktów osobistych to ogólnie pozytywna „działalność”, a czy robimy to bardziej umiejętnie czy mniej to już inna sprawa.
A co do „kupowania” znajomości drugiej osoby poprzez „jakieś uczynki” to chciałbym wyrazić bardzo stanowczy sprzeciw wobec poglądu prezentowanego przez Ciebie, że jest to poniżanie się. Nie mówię tu o jakimś usługiwaniu osobie którą pierwszy raz widzimy. Jeżeli jednak znam kogoś i widzę, że do tej osoby mam pozytywny stosunek to dlaczego nie mam pomóc jej w czymś, wykonać dla niej jakiejś przysługi czy to z własnej woli czy to na jej prośbę. Uważam, że takie postępowanie w życiu zaprocentuje.
Zgadzam się z Tobą w tym, że nie ze wszystkimi musimy zacieśniać stosunki, czasem wystarczy świadomość, że taka osoba istnieje choć czasem i to za blisko :)

Pozdrawiam
Radek

Alex,

zachodzi teraz ważne pytanie – jakie metody są najlepsze, aby umożliwić drugiej osobie pokazanie się z dobrej, inteligentnej strony?

Czy w takim razie metoda „daj komuś zabłysnąć” jest jedyną sensowną metodą (w sensie społecznej aprobaty a nie skuteczności). Inaczej mówiąc – czy przedstawiona lista jest zamknięta?

Ja bym zaryzykował stwierdzenie, że każda z metod jest tak samo skuteczna – pod warunkiem zastosowania jej na odpowiednim typie człowieka. I tutaj jest całe „clue” – jak zorientować się z kim mamy do czynienia?

I niekoniecznie mam tu na myśli podrywanie w sensie randkowania.

Witajcie,

Chciałem tylko zaznaczyć, że podrywanie partnera (lub potencjalnego partnera) biznesowego wygląda zasadniczo inaczej niż podrywanie partnera życiowego. PB nie będzie od nas wymagał (na ogół) wyłączności na relację w przeciwieństwie do PŻ.

Alex, do skorzystania z najskuteczniejszego sposobu w/g tego wpisu trzeba mieć punkt zaczepienia z daną osobą. Wspólny temat, coś co wiemy o tym człowieku. Jeśli go nie ma, to można go sobie stworzyć :) np. przez wywołanie dyskusji metodą 'na pretensję’. Co o tym sądzisz?

bardzo ciekawe :-) Tylko trochę ogólne – czekam na bardziej szczegółowy opis (szczególnie tej ostatniej metody) : )

Problemem może być tylko „Jak tu zacząć?” … ;]

Swietny post!!! Nie lubie sie komukolwiek narzucac wiec metoda na zablysniecie 2 osoby jak dlamnie jest idealna :)
Czekam niecierpliwie na kontynuacje!
Pozdrawiam.

Opisalem metode na zablysniecie, to prawda, ale nie popieram jej, czego zreszta nigdzie nie stwierdzilem. A co do metody na pretensje, znam jej lagodniejsze oblicze polegajace podobnie na prawieniu uwag, jednak nie do konca wymierzonych w druga osobe. Pozwala to wciagnac do dyskusji. Wiec przyklad ktory podales wygladalby raczej w sposob : „niezwykle interesujaca musi byc ksiazka ktora pani czyta, skoro odciaga pania od tak pieknych widokow za oknem”. Naturalnie przyklad ten jest strasznie sztuczny, przynajmniej w moim odczuciu wiec raczej nie odnioslby duzego sukcesu, ale mysle ze bardziej widac przez niego o co mi chodzi.

Wciaz nie upieram sie ze ta metoda jest najlepsza, mowie tylko ze czasem sie sprawdza jako poczatek dyskusji. Szczerze mowiac trudno mi znalesc inny pomysl na jej rozpoczecie, niz nawiazanie do jakiegos wyraznie widocznego elementu zwiazanego z druga osoba.

Aczkolwiek jestem sklonny do poprawy i czekam podobnie jak duza czesc innych czytelnikow na rozwiniecie cudownej metody numer cztery!

Grzegorz K i Mazz
Może koleżanki o których napisaliście próbowały Was poderwać stosując opisaną przez Alex’a metodę „pozwól innym zabłysnąć”. Wydaje mi się, że jednym ze sposobów na pozwolenie komuś zabłysnąć, jest poproszenie go o pomoc.

Artur:

„Może koleżanki o których napisaliście próbowały Was poderwać…”

Hmmm… w moim przypadku to akurat chyba było wykluczone gdyż skądinąd wiem, że koleżanka była już zajęta… i wydaje mi się, że po prostu zwróciła się do osoby którą uważała, że będzie umiała jej zwyczajnie najlepiej pomóc (tak się składało, że dzięki mnie i jeszcze jednemu koledze chyba jakieś 3/4 grupy zaliczyło te ćwiczenia)

Artur Jaworski:

„Jaki jest Wasz stosunek do podrywania (w znaczeniu użytym w głównym poście)?”

Jak najbardziej pozytywny… Zresztą czy mógłby być inny? Cóż złego jest w poznawaniu nowych interesujących ludzi, zwłaszcza jeżeli można wynieść pozytywną wartość dodatnią z takiej relacji… :) Choć przez wielu ludzi może być to nieco zaniedbywane. Ja sam byłem raczej samotnikiem jeszcze kilka lat temu. Później poznałem wspaniałych ludzi wśród których czułem się naprawdę dobrze i bardzo sobie cenię ich przyjaźń (zresztą to dzięki nim z moimi kontaktami międzyludzkimi nie jest tak źle jak było kiedyś) Teraz powoli (między innymi dzięki temu blogowi) uświadamiam sobie jak ważne i budujące może być rozszerzanie swojej liczby kontaktów. Wcześniej raczej nie zwracałem na to za dużej uwagi tzn. dobrze się czułem (i czuje nadal) w grupie tych przyjaciół których mam i nie czułem potrzeby jakichś dalszych poszukiwań acz właśnie choćby takie spotkanie alexowe z czytelnikami pozwala uświadomić sobie, że czasami jest dobrze poszukać dalej gdyż to daje szersze horyzonty a niekiedy zapewnie i możliwości także…

Jeszcze zaś uzupełniając moją poprzednią wypowiedź to metody na pretensje nigdy nie stosowałem i raczej bym nie zastosował, na wyskamlanie też nie stosowałem aczkolwiek wydaje mi się, że kiedyś w pewnych warunkach mógłbym ją zastosować (tzn. teraz po przeczytaniu tego artykułu i tak bym jej nie zastosował – chodziło mi raczej o tą możliwość gdyby ten post nie powstał) Natomiast metoda na zabłyśnięcie drugiej osoby raczej nie przyszła by mi do głowy i pewnie nigdy bym o niej nie pomyślał i raczej sam nadal próbował zabłysnąć… (metodę tą mógłbym pewnie zastosować tylko przypadkiem i nieświadomie zupełnie)

Pozdrawiam serdecznie.

*** Alex – jest tylko maly problem z tym duzym zaangazowaniem sie w poznawanie nowej osoby.. nie wydaje mi sie, aby taki sposob byl potrzebny.. gdy poznaje kogos nowego (niestety w tej chwili nie mam takich mozliwosci), to zawsze staram sie byc mily, ale jednoczesnie neutralny.. oznacza to, ze nie jestem gotow zrobic dla tej osoby wszystkiego, gdyz, najzwyczajniej w swiecie, nic o tej osobie nie wiem.. a dlaczego nie wiem? bo widocznie ta osoba nie pozwolila mi na to.. wiec jakiekolwiek stosunki z ta osoba (poza naturalna dla mnie grzecznoscia i kultura) nie wchodza w gre.. jak dla mnie potrzebny jest pewien sygnal, impuls, ze osoba ta ma w stosunku do mnie przyjacielskie zamiary.. nie wiem jak to dokladnie opisac, ale potrafie to wyczuc ;-) moze w ten sposob, ze im coraz bardziej milo miedzy nami, tym coraz bardziej lody puszczaja i kazda ze stron jest gotowa posunac sie krok w przod w „robieniu dobrze” drugiej osobie ;-)

natomiast nie wyobrazam sobie sytuacji, abym ja sie „scieral” dla kogos inego bez zauwazalnego sygnalu, ze ta osoba rowniez jest mi przychylna! nie mowie tu o przyslugach oko-za-oko, ale np. za jakas mila uwage w moim kierunku, itp. jesli widze, ze takiej reakcji nie ma, to po prostu daje sobie spokoj z taka osoba i traktuje ja tak jak na poczatku, czyli z lultura, ale neutralnie :-)

jakis czas temu poznalem, zupelnie przypadkowo, pewna osobe w internecie.. przez ten czas widzialem juz sie z nia kilka razy, jestesmy w stalym i nieustajacym kontakcie telefoniczno-smsowym.. na czym rozwinela sie (glownie) nasza znajomosc? z mojej strony wlasnie na nabytej(!) kulturze w stosunku do nieznajomych osob, a z jej strony – na takim wlasnie malym „akcencie”.. polegalo to na tym, ze zauwazylem, ze moje zdanie liczy sie dla tej osoby (mimo krotkiego okresu naszej znajomosci), czego wczesniej bardzo mi brakowalo.. mi to sie bardzo podobalo, a wiec bylem sklonny coraz wiecej (z)robic dla tej osoby :-) a ze tamta osoba z natury jest bardzo mila i naprawde swietnie sie z nia spedza czas – nasza znajomosc trwa w najlepsze i sadze, ze to bedzie znajomosc do konca :-) i tu chyba ma zastosowanie metoda „pozwol komus zablysnac”, ale z przeciwnej strony ;-)

Witam;)

Wchodziłam na ten post dzisiaj jakieć 3 razy i za każdym razem coś/ ktoś odrywał mnie od tego, by w nim choć jednozdaniowo zaistnieć, ponieważ owy tekst jest świetnym wytrychem do rozmów nt. naszego całego życia – jak się prezentować, komu, co przekazywac sobą, jak skutecznie „odziałowywać” na innych i … Więc choćby, niczym błysk fleszy pojawiam się!!!

Moje podrywanie polega na strategii kwiatowego dywanika;) – piękny komplement, „neologizm”, który usłyszałam od swoich znajomych, a zarazem odbiorców moich zawodowych treści. Ponoć owy kwiatowy dywanik tworzy się wokól rozmówców, kiedy to roztaczam przed nimi kolejne słowa, kolejne uśmiechy, ogólnie kolejną część siebie. Marta mówiła o tym, jako o energii, entuzjazmie i to podzielam w 100%, bo skoro mój towarzyski nick to: kwiatowy dywanik:)))

btw – ta strategia, o której Alex wspomina, jako niepoprawnej politycznie znana mi jest pod psedonimem: na prosiaka:)))

Pozdrawim ciepło wraz ze swoją chwilą relaksu, życząc wszystkim samych sukcesów w czarowaniu innych swoją osoba:)

*** Alex – szczerze mowiac, to za bardzo Cie nie rozumiem :-/

jesli dodaje jakis komentarz pod wpisem to zawsze *staram sie*, aby, przynajmniej luzno, byl on zwiazany z tematem, aby zwrocic uwage na inne aspekty sprawy.. bo samo pisanie „tak, zgadzam sie z tym co napisales” nie wydaje mi sie zbyt konstruktywne ;-) skoro nie odnosze sie bezposrednio do wpisu to oznacza to, ze zgadzam sie z nim i nie ma o czym mowic.. no, chyba ze interesuja Cie komentarze typu „taaa – pierwszego i drugie rodzaju nie znalem, trzeciego tez nie, ale przypadkowo kilka razy zastosowalem, a czwarty to normalna sprawa u mnie”? :-P

poza tym w ostatnim swoim komentarzu nie widze nic „nie od rzeczy” :-O pierwsza czesc jest to odpowiedz na Twoj komentarz z godz. 1709 (choc tutaj nie do konca wiedzialem o co Ci dokladnie chodzi) oraz rozwiniecie mojej mysli, druga czesc to odpowiedz i rozwiniecie do komentarza *** Radosława Stawiarskiego z godz. 0806, a ostatnia czesc to moje doswiadczenie w oparciu o jedna moich tez, ze aby znajomosc „zadzialala” (pozytywnie, oczywiscie), to musi byc wspoldzialanie obydwu stron..

*** Alex – w swojej wypowiedzi odnosnie sporego poswiecenia sie w celu poznania drugiej osoby odnioslem sie do tego fragmentu Twojej wypowiedzi:

„Zgódźmy się, że prawie każdego interesującego człowieka możemy w ten sposób bliżej poznać”

(tutaj, niestety, za bardzo nie skojarzylem o ktorym fragmencie piszesz – czy to chodzi o „Twoje metody” czy o pozytywne nastawienie?).. ale pisalem rowniez i o tym fragmencie:

„najwyżej czasem konieczny nakład z naszej strony może być niewspółmiernie duży.”

tutaj moje wnioski sa takie, jak napisalem w jednym z wczesniejszych komentarzy :-)

ciesze sie, ze zauwazyles fragment o „robieniu wszystkiego” :-) wlasnie o to mi chodzi, aby po przeczytaniu Twojego wpisu zwrocic uwage na cos, co nie zostalo w nim ujete (niewazne czy umyslnie czy przez niedopatrzenie).. to rokuje nadzieje, ze po pierwsze moze to doprowadzic do ciekawej dyskusji pod, a po drugie (tak jak w tym przypadku) zwroci Twoja uwage i zacheci do zajecia sie dana kwestia w przyszlosci :-) bo naprawde ciekawie czyta sie Twoje artykuly, a rozmowa z Toba (jak i z innymi czytelnikami) jest naprawde bardzo interesujaca i na poziomie :-)

co sie zas tyczy rozgraniczenia, to ok – nastepnym razem postaram sie przyjac rozgraniczenie artykul/cos od siebie (aczkolwiek wychodze z zalozenia, ze jesli zgadzam sie z artykulem (i ogolnie z wszystkim) i nie mam w tej kwestii nic do dodania – to nawet nie wspominam o tym tylko wprowadzam swoje rozwazania) ;-)

pozdrawiam :-)

Alex odpowiadając rzetelnie na Twoje pytanie należałoby najpierw rozróżnić z kim mamy przyjemność konwersować:) Mówimy o klientach podczas rozmów biznesowych, uczestnikach szkoleń, rodzinie, znajomych, mężczyznach/kobietach naszego życia?:)
Ogólna zasada może być taka: daj jak najwięcej mówić Twojemu rozmówcy:), im więcej ci powie, tym szybciej zrozumie, że chce z Tobą poprzebywać troszkę dłużej. „Clue” jest w tym, jak zrobić, by chciał mówić?!:)

Nigdy nie ukrywałam, że mała gaduła ze mnie, tym bardziej, że testy na osobowość w tym czynniku prawie zawsze zahaczają o górną częsć skali:)))
Natomiast aktywne słuchanie/empatia również mieści się w moim relacyjnym repertuarze;) i zajmuje bardzo ważne miejsce!!!!!!

A Panie wypowiadaja się na pewno dlatego, że temat był ogólny, intrygujący i jedna z tych Pań lubi się wypowiadać na każdy temat, ale o tym już wiemy:))

Jeśli chodzi o moje wrażenia o bycie podrywaną, to z przyjemnością podzielę sie swoimi refleksjami, tylko pytanie do Was – podrywaniem w jakim kontekście?:)

Jeżeli ktoś chciałby się podszkolić w zakresie podrywania płci przeciwnej (głównie kobiet), to proponuje techniczki NLP – z tego, co zauważyłam ostatnio (a dopiero się wdrażam), można się nieźle ubawić czytając kolejne recepty jak „wyhaczyć lachona”, a Marto nam pozostaje zobaczyć jakie to metody i wytworzyć sobie „pancerz obronny”:)))

*** Alex – wlasnie spojrzalem na Twoj ostatni komentarz o NLP..

szczerze mowiac to mam o nim tylko jako-takie pojecie (wiem ze dzwonilo, ale nie wiem w ktorym kosciele :-P), ale dlaczego od razu negujesz stosowanie tej metody (co wskazuje, ze zapewne nie bedziesz chcial sie zajac tym tematem)?

moze by warto zrobic jakies male glosowanie nt. checi blizszego poznania tego zagadnienia? moze warto zapytac „czytaczy” tego bloga co o tym sadza? w koncu „Vox populi, vox Dei” ;-)

dziwie sie troszke (ale tylko troszke), ze odgornie wyznaczasz sobie tematy, o ktorych piszesz.. w koncu jakos tutejszych komentarzy jest na niezlym ;-) poziomie i chyba warto przestawic innym „czym to (NLP) sie je”? kazdy bedzie mial prawo ocenic czy ta metoda jest dobra czy zla.. a tak to nie pozwalasz czytelnikom na wybor „co jest dobre, a co zle”, po prostu wykladasz kawe na lawe i niejako (ze wzgledu na swoj autorytet) nakierowujesz innych na swoj sposob myslenia.. a troche myslenia i konstruktywnej rozmowy (a zapewne taka by byla pod takim artykulem) na pewno nikomu nie zaszkodzi ;-)

sytuacje mozna porownac do przyjecia urodzinowego – bedzie duzo gosci, kupuje cukierki.. spora czesc osob lubi kukulki, ktorych ja nie lubie.. czyli co – jesli ja ich nie lubie, to nikt ich nie bedzie jadl? ;-)

Aleksandra:

„Jeśli chodzi o moje wrażenia o bycie podrywaną, to z przyjemnością podzielę sie swoimi refleksjami, tylko pytanie do Was – podrywaniem w jakim kontekście?:)”

Hmmm… myślę, że niezależnie od sytuacji, osób czy kontekstów Twoje uwagi zawsze mogą wnieść coś pozytywnego do dyskusji więc optowałbym za tym abyś się jakoś specjalnie nie ograniczała… :)

Pozdrawiam serdecznie.

Ps. Aleksie, mam nadzieję, że nie zapomniałeś o mnie… :)

Alex nawet nie wiesz jak bardzo uradowałam się swoim nieprecyzyjnym komunikatem, który wywołał, jak się okazuje, bardzo pożądaną reakcję. Zapytasz z jakich to powodów? Raz – zwróciłeś na mnie większą uwagę niż dotychczas (my kobiety tak właśnie mamy – potrzeby pozytywnego feedbacku i skupienia na sobie należytej uwagi mężczyzn), dwa – nawet użyłeś „na mnie” bold-u;)
Ale poważniej…
Alex moja informacja była szpileczką wymierzoną w trzewia takiego NLP, a dokładniej ludzi, którzy nauczają i się uczą technik, w celu powiększenia swoich podboi w życiowym „lachonarium” (tekst w żadnym wypadku nie ma być obraźliwy, a jest wspomnieniem jednego z dobrych gagów kabaretowych).
Może, aby przekaz był bardziej rzetelny dodam jeszcze, że szyje się ze mnie psycholog, a jako osoba o dużych potrzebach informacji zgłębiam również i techniki NLP, nawet tą działkę ze „sztuką uwodzenia”, ale to chyba bardziej prywatnie. Teraz jestem pewna, ze zrozumiesz mnie i mój mało udany sarkazm. Już nie tyle patrzę na to przez pryzmat Kodeksu Etycznego Zawodu Psychologa, ale z pozycji kobiety, dla której taka manipulacja jest rzeczywiście poniżej godności! Dobitność Twojego komunikatu jest dla mnie ok.!:)
I tu głupotą byłoby się nie przyznać, że użyłam zwrotu „to proponuje techniczki NLP”, który tak naprawdę nie miał zachęcać do korzystania z tych technik, tylko do pokazania, że owe chwyty mogą wywoływać uśmiech na twarzy kobiety, na mojej twarzy. Pytanie tylko czy uśmiech jest reakcją rozbawienia, zażenowania, czy zdenerwowania kobiecego, która może czuć, że jest pojona „%” ? Spróbujcie odpowiedzieć sobie sami;)))

2 refleksja – mówisz Alex, że tak naprawdę nieważne z kim rozmawiamy, ponieważ istnieją takie złote recepty komunikacji (przynajmniej tak to rozumiem). I tu się zgadzam!:) Biorąc jednak pod uwagę Twoje pytanie do mnie i Marty:
„W tym entuzjazmie i kwiatowym dywaniku to komu dajecie na początek więcej mówić i o czym? :-)” przedstawiłam to w ten sposób: „odpowiadając rzetelnie na Twoje…” – rzetelnie tzn. odpowiedzieć ci o czym pozwalam rozmawiać (pozwalam – zabrzmiało dość makiawelistycznie!) Ogólną zasadę przedstawiłam, natomiast nie wiem dlaczego „wycięło się” parafrazowanie, więc i ponownie się zgadzam, że ogólne zasady istnieją;)

Mam nadzieję, ze nie wprowadziłam za dużo chaosu, a toż dlatego, ze ciężki dzień za mną i na pewno przed mną ciężki wieczór. Troszkę to dziwne, że już dość automatycznie wchodzę na alexba.eu, by tylko zobaczyć czy mam możliwość poczytania Waszych opinii:)

Michale
Czytając Twoją wypowiedz tak sobie myślę, że świetnie sobie radzisz;), a gadulstwo samo w sobie nic nie gwarantuje – jak to kiedyś Krasicki powiedział „Wiesz dlaczego dzwon jest głośny? Bo we wnętrzu jest próżny”.
Michale pomaganie innym, chęć powodowania u ludzi uśmiechu jest czymś pięknym i jestem głęboko przekonana, że zyskasz sobie wielu zwolenników, a przede wszystkim zwolenniczek;)
Nawet dziś przypomniałam sobie pewne zdanie pewnej pani psycholog, która powiedziała mi kiedyś, żebym w życiu prywatnym pomagała tylko tym, którzy będą chcieli tej pomocy, bo inaczej przekształci się w to lawinę pretensji. I Tobie Michale życzę, byś miał grono, na które będziesz oddziaływać uśmiechem, i które będzie prosić Cię o pomoc – czy to w jawny, czy lekko poplątany sposób.
Jeśli jednak z jakiś powodów uważasz, że chciałbyś być bardziej odważny w stosunku do obcych osób, to sobie myślę czemu nie!;) Pamiętaj jednak, że nic na siłę, nic czego nie akceptujesz, co powoduje, że będziesz czuł się jak „przebrany w inne ciuchy”.
Michale jeśli napisałbyś troszkę więcej, to tak sobie myślę, ze moglibyśmy nt. temat podyskutować;), do czego zapraszam wszystkich!:)

A co do podrywania…
Jako szkoleniowiec na sali – choć trudne, to ogólnie niedopuszczalne!:)
Nietuzinkowe komplementy i zainteresowania mężczyzn, taniec, skupienie uwagi i przede wszystkim na odpowiedniej części ciała, brak narzucania – to może być preludium;)
Zagrywki typu – „maleńka czy bolało, jak spadałaś z nieba?” wywołują u mnie reakcje, które odpowiednio dobitnie wskazują poziom mojego poczucia humoru;)
Mam nadzieje, że zaczniemy dzielić się sposobami:))))))

Pozdrawiam z iście zimnego Wrocławia,
Aleksandra

Witam wszystkich

Dodam jedną istotną rzecz:
Daj zabłysnąć drugiemu człowiekowi, niezależnie od tego że jest to skuteczna metoda podrywania, to jest to dość niezawodna metoda ułatwiająca poznanie innych ludzi (niezależnie od płci). Krótko mówiąc, czy to w trakcie spotkania na stopie osobistej czy zawodowej, to człowiek, który gadulstwem wypełnia czas nie robi na mnie (i nie tylko nam mnie) wrażenia osoby towarzyskiej, a robi wrażenie gaduły !!!
Mowa jest jak pole minowe, im więcej mówisz tym więcej jest szans, że wysadzisz się w powietrze :-)

P.S. Aleksandra, ta wzmianka o gadulstwie nie jest skierowana przeciwko Tobie. Tu dajesz się po prostu poznać jako osoba, która ciekawie pisze.

Pozdrawiam wszystkich
Ewa

Alex, mam do Ciebie pytanie nie związane bezpośrednio z tematem, a jednak w pewnien sposób go dotykające. Co sądzisz o metodach NLP? Ja sam podchodzę do nich trochę z pozycji szkiełka i oka. Po prostu nie wierzę, że kilka prostych rytuałów może sprawić, że inni ludzie będą zachowywać się tak, jak sobie tego życzymy. Z drugiej strony spotkałem wielu rozsądnych ludzi, którzy NLP byli wprost zachwyceni i twierdzili, że to „naprawdę działa”. To jak to w końcu, według Ciebie, jest? Nie pisz proszę, że prawda, jak zwykle, leży po środku, bo nie usatysfakcjonuje mnie taka odpowiedź ;-)

Komwntarzy jak zwykle multum. Ponieważ również piszę o podrywaniu więc wrzucę kamyczek do ogródka. Metoda „na zabłyśnięcie” stosowana w naiwny i oczywisty sposób, jest nieskuteczna i to zarówno w biznesie jak i w uwodzeniu (jeśli mamy do czynienia z profesjonalnym „przeciwnikiem”. W tym momencie należało by sięgnąć do metod „chwalenia się” pośrednich. Podam taki przykład. Kiedyś poderwałem kobietę na kartę telefoniczną. Było to trochę czasu temu, gdy jeszcze komórki nie były tak popularne. Zamiast mówić dziewczynie, że jestem modelem (odebrała by to jako właśnie chwalenie się), pożyczyłem jej kartę telefoniczną z przyklejonym moim zdjęciem (taśmą dwustronną). Trochę pracy włożonej w taka kartę zwróciło mi się z okładem :). Sama zapytała, czy jestem modelem, skoro jestem na karcie telefonicznej. Wystarczyło, że powiedziałem, że tak, ale nie lubię się tym chwalić.

W biznesie staram się postępować podobnie. Z referencjami wychodze tylko w momencie, gdy klient o nie poprosi. Sam staram się go przekonać do moich usług jedynie (mam nadzieję – fachową) rozmową.

Pozdrawiam
Tomek

Post daje dużo myślenia, szczególnie jeśli chodzi o ostatni sposób podrywu ;). Jest to 'umiejętność słuchania’ jak widać.
Sam mogę powiedzieć ze probowałem wszystkich tych 'technik’ w moim życiu z różnymi efektami, ale jeśli chodzi o ostatnią hm… muszę nad nią pomyśleć i ją wprowadzic na stałe.
Wobec rozmówcy mamy: – szacunek – pokorę – nie przerywanie wypowiedzi – … –
Efekt: – wzbudzamy coraz wiekszy szacunek u rozmówcy –
Czy chodzi o taki tok rozumowania?

*** Alexandra – uff! a juz myslalem, ze wprowadzam tu tylko zamet :-D

*** Piotr – napisales, ze umiejetnosc sluchania/nie przerywania wypowiedzi zjednuje nam ludzi.. i wlasnie – chcialbym sie zapytac jak to jest u was? wiadomo – przerywanie nie jest zbyt kulturalne, ale ja (pomimo swojej ogolnej kultury, hehe) w taki sposob prowadze rozmowe, ze zawsze sie wcinam w pol zdania.. tzn. jesli ktos cos mowi i ja sie z tym nie zgadzam, to przynajmniej „zaznaczam” ten fragment rozmowy wstawka w stylu „no nie do konca”, „teoretycznie tak”, itp. z reguly jednak od razu sie wcinam i rozpoczynam dyskusje na sporny temat..

wiem ze jest to malo kulturalne, ale robie to z tego powodu, ze po wygloszeniu kwestii przez kogos czesto mam problemy z powrotem do tych kwestii, z ktorymi sie nie zgadzam (nie pamietam wszystkich szczegolow rozmowy) :-/ oczywiscie – swoja metode moge usprawiedliwic tym, ze gorsze od tego (wg mnie) jest nawijanie jak katarynka (to zadna aluzja do *** Aleksandy :-D) i nie danie dojscia do slowa wspolrozmowcy, ale to nie o to tu chodzi..

moze wartoby poruszyc to (tzn. skuteczne i „nieinwazyjne”) metody „przerywania” wspolrozmowcy w ktoryms z nastepnych wpisow, *** Alex? (o ile nie zostalo to juz gdzies tutaj poruszone, bo, niestety, nie za bardzo mam czas aby zaglebic sie w archiwum, nad czym ubolewam :-/)

Do paql

To co piszesz o przerywaniu w pół zdania, to raczej jest kultura wypowiedzi, ale……. paql spójrz na temat, 'podrywanie’.
Ja tutaj nie przerywam z innego powodu, by podrywany obiekt w tym momencie stal sie dla mnie celem do którego używam pewnej techniki.
Ja mam wzbudzic jego zaufanie do mnie. Poprzez to, że widzi jak jest słuchany bo gdy ten etap z 'celem’ przejdę, moje kontrargumenty będą bardziej do przyjecia przez 'cel’ niż wtedy gdy zaufania by do mnie nie miał.
Zresztą sam czekam na nast post o powyższym temacie od Alexa, dobre do przemyśleń.

pozdrawiam

Gdzieś tam wysoko pisałem o społecznej aprobacie „metod” podrywania. Po przeczytaniu wszystkich komentarzy utwierdzam się w myśli, że tylko metoda „daj drugiej stronie zabłysnąć” gwarantuje brak zażenowania w przyszłości (wyobraźmy sobie, jak reagowaliby ludzie gdyby usłyszeli, że poderwałeś/aś partnera na „wyskamlanie”)

Wprowadzę jeszcze troche zamętu poruszając dwie sprawy. Pierwsza – ciekawy jest fakt, że wciąż widać przyzwyczajenie społeczne, że to faceci powinni podrywać. W innych krajach jest zdecydowanie inaczej.
A druga sprawa – według mnie jest jeszcze jedna metoda podrywania – „na rozbudzenie ciekawości”. W zależności od człowieka wspomniana ciekawość musi być pobudzania mocno lub bardzo mało (patrz przykładowo na nieszczęsny przypadek Simona Mola)

Jeśli miałbym poruszać się wśród tutaj zaproponowanych opcji to jestem za opcją „błyszczeć”. W sensie być atrakcyjnym dla drugiej osoby. Czy to ma się sprowadzać właśnie do słuchania, bycia dobrym partnerem, lub innych umiejętności, przedstawienia tego kim się aktualnie jest i co się ma do powiedzenia ;) Być atrakcyjnym :)
Dobrej nocy

ps. (proszę dołączyć do poprzedniego komentarza jeśli można) Ja również niecierpliwie czekam na dalszą cześć. Chętnie skonfrontuję swoje obserwacje i zachowania w tym temacie.

Witam!

Dzisiaj przeczytałem coś, co stwierdziłem, że jest warte zanotowania na blogu Alexa i padło na ten post. Ogólnie chodzi o wpływ stereotypów na nasze zachowanie. Warto ich się pozbyć, bo podswiadomie mogą robić z nas idiotów lub inną dywersję.

W tym przypadku chodziło o stereotyp „głupiej” blondynki. Wielu mężczyzn automatycznie staje się głupszymi, gdy rozmawiają z blondynką. Nawet wypadali gorzej w testach na inteligancję, gdy wcześniej byli konfrontowani tylko ze zdjęciem blondynki :)

Mądrego podrywania ;)
Tomek

Wiecie co, powiem tylko tyle że niektórzy mężczyźni próbują takich metod, że nawet nie da się ich opisać… CO byśmy zrobiły bez nich, faceci są poprostu potrzebni i jedyni w swoim rodzaju:)

Arku,

Czy możesz konkretniej i czytelniej napisać co mamy Ci doradzić? :)

pzdr
WW