Dzisiaj dla odmiany będzie taki dość osobisty wpis.

Ludzie wielokrotnie zadają mi pytanie, po co zużywam tyle mojego czasu na prowadzenie blogu, z którego przecież „nie mam żadnych korzyści” :-) Faktycznie, dla nieznającego mnie obserwatora z zewnątrz, zwłaszcza takiego, który orientuje się w moich możliwościach spędzania czasu, jest to trudne do logicznego wytłumaczenia.

Pisałem kiedyś, że potrzeba wspierania innych jest w nas ludziach bardzo głęboko zakotwiczona i pewnie przyczyniła się do sukcesu homo sapiens w niekoniecznie sprzyjających warunkach zewnętrznych. U wielu ludzi jest ona nieco stłumiona albo wychowaniem (rodzina kontra reszta świata) albo trudną sytuacja materialną, ja akurat mam ja dość silnie rozwiniętą i to jest pewnie powodem, że od czasu do czasu siadam do komputera i albo pisze coś nowego, albo dyskutuję z Wami. To sprawia mi dużą przyjemność, nawet jeśli porównanie ilości osób czytających ten blog z tymi, którzy zabierają głos pokazuje, że znakomita większość to z jakiś powodów „milczące audytorium”.  Logika podpowiada mi, że ponieważ nie ma tutaj żadnych „sensacyjnych” doniesień ze świata gwiazd, to te osoby wracaja, bo znajdują tutaj coś pożytecznego. A o to mi chodzi!

Czasem otrzymuje tez maile z podziękowaniami od Czytelników i oczywiście to jest bardzo miła informacja zwrotna, zwłaszcza jak wychodzi poza krótkie dziękuję, bo daje mi też cenna wiedzę o tym, co naprawdę się przydaje. A piszą bardzo różni Czytelnicy, od licealistów, po osoby grubo po pięćdziesiątce (tak, tak!!), co potwierdza mi, że zajmujemy sie naprawdę uniwersalnymi zagadnieniami bycia zadowolonym z życia człowiekiem. Dziękuje za ten feedback :-)

Korespondencję od Was traktuję jako ściśle prywatną i poufną, niemniej ostatnio otrzymałem od jednego z Was dwa maile, których autor zgodził się na opublikowanie ich na blogu. Wyobraźcie sobie teraz, że jesteście na moim miejscu i czytacie takie coś:

„Drogi Alexie,

Ileż to już razy chciałem napisać do Ciebie z podziękowaniami. Prawdopodobnie odkąd śledzę Twojego bloga (3, może 4 lata) tych podziękowań byłoby już kilkanaście, jednak nigdy wcześniej na to się nie decydowałem, obawiając się że nie przeniosę na papier tego co mam w głowie. (Zawsze tak miałem, stąd moje bolączki na języku polskim w ogólniaku. Nawet obecnie mi się to zdarza, co zaskakujące również podczas rozmowy, kiedy milion myśli i słów ciśnie się na język, które pod wpływem natłoku grzęzną i jak wielka klucha opadają do przełyku powodując dziwny dźwięk dławienia zamiast mówienia.)
Piszę ponieważ właśnie na tym chciałem się skupić, (wszystkie inne sprawy odłożę na bok, mając jednocześnie nadzieję, że kiedyś i na nie przyjdzie czas aby się z Tobą podzielić) na aspekcie językowym. Chciałem Ci ogromnie podziękować za to co dobrego robisz dla społeczności, która wytworzyła się wokół bloga. Podziękować za wszystkie pozytywne zmiany, które dzieją się w moim życiu (nie zawsze bezpośrednio i nagle, częściej procesowo). Dziękuję, że dbasz o poziom językowy i że mogłem przez te ostatnie lata od Ciebie czerpać wzorce. W chwili obecnej śmiem twierdzić (a dostaję również pozytywne info zwrotne) śmiało, błyskotliwie, pewnie i skutecznie posługuję się słowem mówionym i pisanym. Oczywiście wszystko to odbywa się przy udziale innych bodźców czy czynników ale niebywale jesteś „ojcem” tych zmian. Zmiany na lepsze widzę przede wszystkim po rozmowach kwalifikacyjnych, które przeprowadzam w tym roku oraz po rozmowach z najbliższymi. Jeszcze nie mogę powiedzieć tego z całą stanowczością bo procesy kwalifikacyjne są otwarte ale wyraźnie widać różnicę.
Mam nadzieję, że ośmielony w tym roku zacznę publikować komentarze bo dotychczas byłem tylko biernym czytającym.”

oraz

„Dzień dobry Alex,

Dzisiaj skuszony refleksjami określonej sytuacji postanowiłem napisać część drugą do myśli przewodniej „wiele Ci zawdzięczam”. Przy czy zgłaszam mój disclaimer. Mam w pamięci Twój mail z podziękowaniem za pierwszą moją wiadomość ale jeśli z pewnych względów nie życzysz sobie kontynuowania tego wątku (a myślę, że części będzie ok 4-5) to daj proszę znać.
Twoje posty szczególnie wiele dobrego wnoszą do moich relacji między mną a młodszymi braćmi (mam ich 3). Ponieważ pochodzę z rodziny, w której funkcjonował typowy schemat (ojciec „poluje i przynosi mięso” a matka „wychowuje i opiekuje się potomstwem”) to nie wszystkie dobre praktyki wychowania, rozwoju, zachowań społecznych zostały nam zapewnione. Oczywiście od strony bytowej mieliśmy zapewnione stosunkowo wysokie standardy, to w zakresie rozwoju emocjonalno-intelektualnego mamy sporo niedociągnięć (mama przy pięciu facetach miała dużo pracy i czasu na wychowanie pozostawało niewiele. Jej również wiele zawdzięczam :) ). Dzięki Twoim postom jako najstarszy z braci nadrabiam zaległości i staram się o pozytywne zapełnienie luk tam, gdzie one powstały na przestrzeni czasu. Nie ukrywam, że praca jest czasem ciężka a luk sporo ale wierzę, że wszystko jest warte trudu, który z czasem zostanie wynagrodzony. Twoje posty sprawdzają się wręcz idealnie, ponieważ są napisane fajnym(nie lubię tego określenia ale akurat w tym miejscu pasuje mi go użyć), praktycznym i przystępnym językiem. Często takim, którego mi brakuje (brakowało dotychczas, o moich trudnościach językowych już wiesz, wspominałem o tym w poprzednim mailu) aby trafić do młodszego „narybku”.
Jedna sytuacja zapisała mi się w pamięci, tak jakby została wyryta w kamieniu. Otóż pewnego dnia (ok dwóch lat temu) spędzając czas z najstarszym z braci byłem w kiosku w Warszawie. Panią od obsługi potraktowałem w miły i uprzejmy sposób, co mój brat skomentował:
-„Widzę, że nauki Alexa nie idą w las”. :)
Zanim poznałem Twojego bloga stosowałem „miłe standardy” w codziennym kontakcie z innymi ludźmi, więc nie zrozumiałem jego komentarza. Dodał, że tamta sytuacja bardzo kojarzyła mu się z postem „rzucaj promień słońca w życie innych ludzi”. Świadczy to o tym, że chłopaki czytają :) co mnie cieszy.
Cieszy mnie szczególnie to, że Ty poprzez zmienianie na lepsze większej społeczności zmieniasz poprzez moje posłannictwo moją społeczność „lokalną”. Dzięki za merytoryczne wsparcie.”
To jest dla mnie nie tylko bardzo miła, ale tez cenna merytorycznie informacja, która mówi mi jaki użytek robi ktoś z tego to, co piszę. Na przykład jednym z celów jest dostarczanie Wam wzorców uprzejmego, a jednocześnie skutecznego użycia języka polskiego, o co trudno w oficjalnych mediach, czy telewizji. Jeżeli ktoś ma z tego pożytek, to super!
Autorowi odpisałem:

„XXXX
Bardzo dziekuję za miły mail i cieszę się, że mogłeś i potrafiłeś skorzystać z tego co piszę. To jest piękna nagroda dla autora!!
Życzę Ci dalszych sukcesów w rozwoju, sobie zycze Twojego aktywnego uczestnictwa na blogu :-) a jak wróce do Polski to odezwij się, może pogadamy przy herbatce. Telefon masz w stopce
Pozdrawiam serdecznie
Alex

PS: Czy ewentualnie mógłbym całkowicie anonimowo i po usunieciu PS :-) opublikować Twój list? …..
Zapewne część z Was zapytuje się teraz, dlaczego pisze ten post. Powody są trzy:
  • Wreszcie mam miejsce, gdzie mogę skierować wszystkich tych, którzy dziwią się dlaczego w ogóle prowadzę ten blog i wdaję się w tyle kosztujących czas dyskusji z Wami :-)
  • Może zachęci to kogoś, kto ma cenną wiedzę merytoryczną, do dzielenia się z nią z szerszym gronem ludzi w podobny sposób, jak ja robię to tutaj. Warto!!!
  • Może Wy, drodzy Czytelnicy zechcecie wypowiedzieć się w komentarzach, do czego konkretnie każdemu/każdej z Was przydaje się ten blog. To będzie dla mnie niezwykle wartościowa informacja.

Zapraszam!!