Jeśli chodzi o problem małej ilości startupów w Polsce, to bardzo trafnie ujął to Zbigniew Braniecki tutaj. Pozwolę sobie zacytować.

„A jak podoba się Panu polski Internet, szczególnie w wersji Web 2.0? Spotkałem się z takim opisem sytuacji: 30-latek z Polski czeka, aż nastolatek z USA wymyśli coś ciekawego, aby mógł to ukraść i wdrożyć u nas.

Zdecydowanie tak właśnie to wygląda. Sam niejednokrotnie wyrażałem podobne opinie. Powody tej sytuacji są oczywiście natury ekonomicznej. W Stanach Zjednoczonych założenie firmy, zwłaszcza w Silicon Valley, niesie za sobą bardzo niskie koszty i jest to kwestia dosłownie jednego dnia. Większość dwudziestokilkulatków zajmujących się Internetem ma w Stanach po dwie firmy i parę startupów, z których mogą powstać ciekawe projekty. Założenie firmy nie jest sprawą życia i śmierci.

W Polsce jest zupełnie inaczej. Jeśli ktoś zakłada firmę, poświęca jej dorobek całego swojego życia i to musi być sukces. Nie ma tu miejsca na ryzyko i eksperymenty, na zrobienie stu projektów, z których jeden zarobi ogromne pieniądze, a pozostałe się nie udadzą. U nas trzeba zrobić ten jeden, który na pewno się uda. Zdajemy się wyłącznie na to, co gwarantuje nam pieniądze, bo jeśli ich zabraknie, to parę osób pójdzie na dno. […]” i dalszy ciąg.

(Oryginalny komentarz tutaj: )

Jako że sam prowadzę małą firmę, z codzienności wiem, z jakimi przeszkodami biurokratycznymi muszę się użerać i na jak cienkim ostrzu balansujemy. Oprócz pracy przy startupie, każdy musi mieć jeszcze drugą „prawdziwą pracę”, żeby mieć z czego opłacić bandę darmozjadów w urzędach. A przy pracy w czasie „wolnym”, projekty posuwają się mozolnie (wszakże nie samą pracą człowiek żyje a i spać kiedyś trzeba).

Trzyma nas przy tym chyba tylko to, że oba projekty nie są kopią czegoś co „wymyślił nastolatek w stanach”. :-)

No właśnie.. i znowu poruszony ciekawy temat :) Ostatnio czytałem o porażce startupu gemino.pl, gdzie był umieszczony wywiad z jego twórcą (można poczytać tu: http://jarmark.org/post/geminopl-first-in-first-out/). Był świetny pomysł, doświadczony informatyk, świetnie znający się na swoich zagadnieniach, sporo zapału. A jednak upadło. Co mnie jednak najbardziej ruszyło to fakt, ze nie było tam osoby która miałaby doświadczenie w relacjach z innymi partnerami. Z punktu widzenia projektu była to kluczowa sprawa, bo należało zdobyć bardzo wielu partnerów i oczywiście ich do współpracy przekonać.
A teraz – jaki to ma związek z hindusami? U nas są świetni informatycy, czyli łakomy kąsek dla dużych firm. A gdzie są świetni i doświadczeni menedżerowie, którzy mogliby to wykorzystać? Nie ma ich.. więc nie ma co narzekać, że przyjeżdżają aż z Indii.

Jasiek, Kuba:

jestem przekonany, że podstawą czy kamieniem węgielnym (?) dla rozwinięcia ducha przedsiębiorczości w młodych ludziach, kończących studia (lub niekoniecznie) jest stworzenie odpowiedniego programu wspierania rozwijania DP (nie przepadam za akronimami ale jest trochę szybciej :) ) w szkołach. Studia jako pierwsze miejsce zetknięcia się z biznesem, teoretycznym w dodatku z reguły, to zdecydowanie za późno. Rozumiem że wiele z przedmiotów w szkole jest potrzebnych, ale brak systemowi umiejętności wspierania – od szkoły podstawowej, może nawet od przedszkola, jeśli się wychylisz dostaniesz w nos. Pięknie mówi o tym Sir Ken Robinson http://www.ted.com/talks/view/id/66 – polecam gorąco. Czy potrzebni są nam hindusi? Może tak, dlatego że może wtedy coś zacznie się dziać – podobno jesteśmy taką nacją, która dopiero jak się nam nadepnie na odcisk zaczynamy działać… chaotycznie ale z serca, pozdrawiam, Tomek

Monika W,
Piszesz, że hindusi maja „otwartą głowę i odwagę”. Lecz wydaje mi się, że to nie jest główny powód. Ważniejsze jest to, że oni już zdobyli *doświadczenie*. Od dłuższego czasu wielkie firmy informatyczne inwestują w Indiach (outsourcing i offshoring). W końcu znaleźli się hindusi, którzy się od nich nauczyli i teraz tą wiedzę wykorzystują na innych rynkach.

Helo,

Na wstepie pozwole sobie sam siebie sprostowac, zanim z pewnoscia zrobi to Alex :)

//To utwierdza w mylnym przekonaniu, ze jednak istnieje “winda do sukcesu” i wcale nie trzeba “wspinac sie po niego po schodach” //

Nie mam tutaj na mysli, ze sukces mozna osiagnac tylko „w mekach” i nalezy traktowac ten proces jako czysciec przed Rajem – chodzi mi o roznice miedzy „robieniem nic”, a podstawianiem wlasciwych argumentow do funkcji celu o nazwie „SUKCES” (jakkolwiek by go nie zdefiniowac)…

@IURABOS
Trudno sie nie zgodzic – Twoje spostrzezenie o mobilizacji i pospolitym ruszeniu Polakow dopiero w obliczu potencjalnej „zaglady”, a nie w ramach „wiekszego planu” jest moim zdaniem bardzo sluszna (pozwolilem to sobie troche 'przerysowac’).

Moze skoro, jak tutaj jestesmy, wszyscy widzimy taka potrzebe, to wezmy sprawy w swoje rece i zacznijmy pilotazowy program rozwijania DP u Polskiej Mlodziezy? (nie mylic z Wszechpolska…:)
Co jakis czas chodzi mi po glowie taki pomysl, zeby pro publico bono zaniesc „oswiaty kaganiec” pod strzechy jakiegos liceum, czy gimnazjum i zrobic 1-2h pogadanki, ktora moglaby zainspirowac kogos do chwili refleksji nad kolejnymi krokami w zyciu lub chocby do poczytania Bloga Alexa i wyciagniecia wlasnych wnioskow… :)

???

Kuba

No tak…

Zanim napisałem posta już sytuacja się zmieniła ;-)

Dobrze, że zapomniałem podać sumy.

A chciałem napisać:
————
Szanowne Towarzyszki i Szanowni Towarzysze.

Witamy na kolejnym plenum narzekania na rząd, system edukacji, tradycję rodzinną i ducha narodowo-wyzwoleńczego. Dobrze, że Alex założył forum, to możecie się spotkać aby otwarcie wyrazić swoje jakże radykalne i wielce rewolucyjne poglądy. Tu właśnie jest odpowiednie miejsce na wszelkie narzekania i wypłakiwania się.

Tylko proszę: powycierajcie nosy nie w moją marynarkę. :P

Dla zupełnie zrezygnowanych i zrozpaczonych mam podpowiedź: Bilet w jedną stronę do stolicy innego kraju kosztuje mniej niż płaca minimalna. A tam raj, bracie, raj. ;-)

Alex:
Tak, potrzebni nam są Hindusi (i Koreańczycy i Chińczycy). Po to aby pootwierały się nam oczy. Po to abyśmy zrozumieli, że przyszłość jest już teraz, że globalna wioska, to nie bajka, że Świat już jest inny niż był tak niedawno, a niedługo będzie inny niż jest teraz.
(Ja: jako aktywny uczestnik projektu interkontynentalnego)

Jasiek:
Bez przesady z tym ZUS’em. O dwu latach wolnizny dla nowych firm słyszałeś? A jesli Nowak chce pracowac dla Kowalskiego za darmo, to kiego grzyba im formalizowac taką relację? Z drugiej strony, czy Nowak nie mógłby byc partnerem a nie pracownikiem? A o możliwości zawieszenia działalności jest Ci cokolwiek wiadomo?
( Ja: jako właściciel małej polskiej firmy)

EM:
Zauważ ciekawostkę: „Wielkie Firmy Informatyczne” nie są motorem postępu w branży. Poza tym skąd czerpiesz dane do tak śmiałej tezy ? A skąd antyteza, że nie inwestowano w tym czasie w Polsce ?
( Ja: jako były uczestnik projektu San Francisco )

Moniko W:
Podpatrzyłem u moich niemieckich kolegów ciekawą strategię antykorupcyjną. Aby przeskoczyć blokujące paragrafy bardzo często wystarczy przenieść firmę do innego, najczęściej mniejszego miasta. (Ja: ten sposób uzyskałem dobrych kilka lat temu niemieckie prawo jazdy i pozwolenie na pracę.)

Więcej optymizmu w nowym roku życzę.
—————

Ale tego nie napiszę :-P

Witaj Alex,

zadałeś ciekawe pytania, odpowiem w kolejności. Najpierw kwestia czego my nie mamy a mają Hindusi. Pewnie jest tego wiele, ale tylko kilka kwestii jest kluczowych.

Po pierwsze oni mają i mieli skuteczne rządy z jasną wizją. Ta wizja to było stworzenie gospodarki opartej o nowoczesne technologie informatyczne. To, że teraz Hindusi inwestują w Polsce nie wzięło się znikąd. Mam w domu stary numer czasopisma BYTE z 1995 roku (!!!), w którym opisany jest plan rządu Indii stworzenia szybkiej sieci światłowodowej łączącej wszystkie ośrodki administracyjne i naukowe w kraju. Innym elementem realizacji tej samej wizji było masowe dofinansowywanie przez rząd wyjazdów studentów do krajów typu USA i Europa Zachodnia, po to aby oni tam się nauczyli najnowszych trendów. Część z tych ludzi wróciła z kontaktami i wiedzą i stąd taki rozkwit firm nowych technologii w Indiach.

Po drugie Indie są krajem anglojęzycznym (no, powiedzmy ;-)). To pozwoliło im się ustawić jako centrum usług dla największego dostawcy nowych technologii na świecie, czyli USA. Tak samo było z Irlandią w Europie. Łatwość nawiązywania kontaktów z USA wynikała z tego samego języka i potężnej bazy kontaktów od ludzi, którzy wyjechali. My w Polsce nie mamy szans tego powtórzyć, bo choć idzie ku lepszemu to cały czas nasza znajomość języków obcych jest gorzej niż fatalna (jako całego narodu). Przyciągnięcie centów usług było też dla Hindusów odskocznią, którą doskonale wykorzystali. Chodzi o to, że firmy indyjskie najpierw zatrudniły się w tych centrach jako prości poddostawcy a potem z czasem zaczęły przejmować coraz większe odpowiedzialności za poszczególne elementy procesu wytwarzania produktów. Przykład firmy Wipro jest tutaj bardzo dobry – od wypożyczania programistów po dostarczanie gotowych produktów do sprzedaży pod innymi markami.

Po trzecie brakuje nam takich sprzedawców jak mają w Indiach. Nie wiem, czy miałeś kiedykolwiek szansę uczestniczyć w prezentacji sprzedażowej hinduskiej firmy. Ja miałem okazję i muszę powiedzieć, że byłem zdumiony ich skutecznością. Takiego profesjonalizmu w sprzedaży nie widziałem w żadnej, dosłownie żadnej firmie polskiej z branży IT.

Teraz pytanie po co nam Hindusi? Hindusi nie są nam potrzebni. To my jesteśmy potrzebni im po to, aby generować większe zyski. Gdyby tak nie było to nie otwieraliby się nad Wisłą i Odrą.

A co możemy zrobić? My to chyba tylko próbować, próbować i jeszcze raz próbować. Im więcej razy się spróbuje tym statystycznie więcej razy się uda. A im więcej razy się uda tym więcej będzie pozytywnych przykładów i tym więcej ludzi będzie widziało dowód, że tak można. Oczywiście na szczeblu rządowym czy samorządowym można by zrobić jeszcze więcej. Tylko to tego trzeba mieć to, co miał rząd Indii: jasną wizję. Z jaką to wizją jest bowiem związana sytuacja, kiedy zachodni, bogaty koncern otwierający fabrykę śrubek dostaje od naszego rządu dofinansowanie w wysokości np. 1000 EUR na miejsce pracy i zwolnienia z podatków podczas gdy jak ja sam tworzę sobie miejsce pracy w sektorze wysoko rozwiniętych technologii to dostaję co najwyżej 800 PLN ZUSu do płacenia co miesiąc, niezależnie od moich przychodów. Jaka to wizja?

To skoro tak sie zrobilo pozytywnie, to dla inspiracji polecam doskonala ksiazke na temat rozpoczynania wlasnych biznesow – 'The Art of the Start’ Guy Kawasaki – ktora przeczytalem przed zalozeniem swojego.

Podsumowanie ksiazki znajdziecie tutaj (za http://www.kurzyk.pl/inspiracje ):

http://www.changethis.com/1.ArtOfTheStart

A jakby ktos chcial poczytac, to mam w domu oryginal (po angielsku), wiec pls o info na prv, to moge wyslac (o ile dacie gwarancje zwrotu :).

Oprocz wielu innych wartosciowych wskazowek, bardzo spodobala mi sie taka, by nowy produkt/firme (jakie by nie byly) wprowadzac na rynek od razu jak tylko wydaje sie, ze juz dziala… Wtedy nikt nas nie uprzedzi, a i tak najlepiej bedzie go poprawiac w oparciu o opinie pierwszych uzytkownikow, a nie ich wyimaginowane przez nas preferencje :)

Bardzo polecam takze rozdzial dotyczacy przygotowania prezentacji 'sprzedazowej’ w celu pozyskania inwestora – bardzo cenne, skuteczne i jak malo co w „literaturze” zgodne z faktyczna praktyka, ktora propaguje Alex :)

Pozdrawiam serdecznie,

Kuba Jedrzejek

Przy takiej ilości komentarzy nie padł jeszcze argument, który dla mnie jest oczywisty, jeśli chodzi o Hindusów.
To prawda, że jest ich miliard, to prawda, że bardziej się starają, że bardziej zależy, że wcześniej zaczęli. Wszystko prawda.
Tylko że Polacy możliwe, że też by byli znaczącą siłą, gdyby *mieli język angielski jako jeden z języków państwowych*.
Wtedy dużo więcej Polaków dzieścia lat temu by wyjeżdżało za granicę, dużo mniejsze byłyby bariery w ich tamtejszym starcie, dużo wcześniej wróciliby do Polski z know-how i zaczęliby ekspansję dalej.
To teraz angielski jest w miarę normalnym zjawiskiem, ale choćby nawet te kilkanaście lat wstecz (nie mówiąc już o dalszej perspektywie) wcale tak nie było.
Tu trzeba by dopatrywać się również jednej z kluczowych przyczyn obecnego stanu rzeczy.

Szymon Włochowicz Says: „Po drugie Indie są krajem anglojęzycznym”

Czekałem na ten argument, którego brakowało mi na liście Alexa. To jedna z kluczowych spraw, którą Hindusi mają, a Polacy lekceważą – wiem, co mówię – w firmie, z którą jestem związany większości pracowników nie chce się uczestniczyć w darmowych zajęciach z języka angielskiego (wiek pracowników od 20 do 50, wykształcenie średnie i wyższe techniczne). A potem z kontrahentem ani me, ani be, ani kukuryku. :-)

A rynek polskojęzyczny to nisza. Imponuje mi międzynarodowych sukces dwóch polskich informatyków:
– Bartka Bargiela (wpiszcie w Google „igtd”, a się przekonacie);
– Michała Śliwińskiego (wpiszcie w Google „nozbe”).

Szczęka opada. To są nowoczesne, anglojęzyczne aplikacje ze światowej pierwszej ligi, stworzone z niczego w ciągu roku wytężonej pracy (na początku zapewne po godzinach, bo tak należy zaczynać takie projekty).

„Zawsze znajdzie się jakiś sposób” – oczywiście, że się znajdzie. Każdy z polskich samodzielnych przedsiębiorców ma znajdowanie sposobów w drugiej naturze. Wypowiedź była o tym, że za wielką wodą trzeba tych sposobów nieco mniej.
Mam nawet znajomego, który twierdzi, że wyjechać na zachód i odnieść sukces, to nic wielkiego – zostać u nas i odnieść sukces, to dopiero być kimś! Osobiście, wolałbym jednak trochę mniej utrudnień. ;-)

Co do poświęcania dorobku życia, to wydaje mi się, że Zbigniew nie miał na myśli inwestowania oszczędności życia w firmę, co rzeczywiście byłoby nierozsądne, a raczej o poziom ryzyka. W Krzemowej Dolinie klapa przedsięwzięcia, to po prostu klapa przedsięwzięcia. U nas może wiązać się to ze skutkami uderzającymi w życie i majątek osobisty, i potrafią ciągnąć się przez lata. Nie tylko skutki finansowo-biurokratyczne, ale również wytykactwo-palcowymi. Kto w Polsce chce się zadawać z „przegrańcami”? Ale o „polaczkowatej” mentalności już nie raz tutaj pisałeś.

Na koniec przychylę się do zdania Grzegorza Łobińskiego. Ten wpis jest pierwszym, w którym zachęcasz do przedsiębiorczości. Dotąd zachęcałeś jedynie do zostania „młodym pistoletem” pracującym dla korporacji.

Hmm…po przeczytaniu tylu komentarzy, dzieki Bogu czasem sie powtarzajacych, co mi ulatwia systematyzacje tematu, zastanawiam sie, co przewaza w tej dyskusji: zniecierpliwienie, czy moze generalizowanie?Niestety mimo szczerych checi nie umiem sprecyzowac w jakim kierunku zmierzacie w tej dyskusji…jakie konstruktywne wnioski maja z niej plynac?

Wpadlam ostatnio na bloga Alexa i trafilam akurat na tekst, w ktorym bylo wspomniane, ze podczas dyskusji kazdy mowi o swojej przeszlosci co mu sie przydarzylo, co uslyszal, przeczytal. I wg. mnie wlasnie wystepuje tu to zjawisko.

Powiedzcie mi, jakie Wy macie oczekiwania wobec przyszlosci polskich przedsiebiorcow, poziomu jezyka angielskiego wsrod zatrudnionych, jakie macie oczekiwania wobec mlodych nastoletnich siedzacych w garazach, wobec absolwentow, ktorzy moga acz nie musza zakladac wlasne firmy? Konkretnie…chcialbym/chcialabym by to, to i to zostalo poprawione. A na to, mam taki i taki pomysl. Bardzo mi to ulatwi czytanie Waszych mysli i wyciaganie z nich wnioskow. Poprosze taka wersje dla inzynierow :) Nie bede krytykowac i jestem otwarta nawet na najbardziej szalone pomysly. W koncu „co 2 glowy to nie jedna”.

A zeby nie pozostalo tak anonimowo. Na klawiszach- Aleksandra! Jestem na 4 roku fizyki i mam zamiar zalozyc wlasna firme, jak co najmniej 10 moich znajomych z calej Polski i umiem komunikowac sie w jezyku angielskim, jak wszyscy moi znajomi i nie czuje sie winna, ze nie siedzialam w garazu i nie wynalazlam patentu na zmiane „mentalnosci Polakow ” i nie widze problemu w tym, by rozwijac swoje umiejetnosci by nie tylko byc atrakcyjna rynkowo, ale tez zeby robic, to co lubie coraz lepiej. Wiec prosze Was, tak roznorodnie doswiadczonych osob, nie piszcie mi, jacy Hindusi ( czy ktokolwiek, kto zawita do Polski) sa super i co oni maja lepszego, tylko znajdzcie prosze dobre cechy Polakow i tez ich wady z konstruktywna krytyka i moze pomyslem, jak pracowac nad ludzmi, by moja firma dobrze prosperowala dzieki ich pracy. Podzielcie sie swoimi pomyslami na PRZYSZLOSC, z checia wyslucham i podziele sie z tymi minimum 10 znajomymi, co chca byc wolnymi i niezaleznymi :P

I takie male pytanko ponad wszystkim: Czy tu sie wzajmnie ludzie motywuja, czy ja pomylilam blogi??? I szanujcie swoj czas :P Dziekuje za uwage :)

Alex napisałeś:
Ja z powodzeniem (choć różnymi perypetiami) „od zawsze” prowadzę różne firmy (nigdy nie pracowałem na etacie!!), aktualnie jest to z wyboru firma jednoosobowa.

No właśnie, dokładnie o to mi chodzi, chociaż mógłbyś, to tego nie podkreślasz, że teraz też prowadzisz firmę, że od zawsze prowadzisz firmę, taką czy inną. Przepraszam, może oczekuję zbyt dużej dosłowności, ale czuję, że potrzebujemy po prostu dobrych przykładów do naśladowania, a twoje doświadczenia i aktualną pozycję, za takowy uważam i boleję, że tak mało eksponujesz swoją przedsiębiorczość. Nie dziwi mnie, że odebrałeś moje słowa jako zdumiewające, dla mnie również to było zdumiewające, gdy to do mnie dotarło, a raczej gdy mi się to takim przedstawiło, żeby nie być zbyt pewnym swego, przecież ciągle poruszam się w obszarze swoich subiektywnych projekcji.

I jeszcze spełniając prośbę Oli która napisała:
Konkretnie…chcialbym/chcialabym by to, to i to zostalo poprawione. A na to, mam taki i taki pomysl. Bardzo mi to ulatwi czytanie Waszych mysli i wyciaganie z nich wnioskow.

Chociaż czuję się niezręcznie udzielając Ci rad Alex, jak pisać tego bloga, zrobię to teraz.
Chciałbym, żebyś częściej przypominał nam, że jesteś przedsiębiorcą a zbieranie doświadczeń w korporacji jest bardzo dobrą szkołą przed wystartowaniem z własnym biznesem.

Ola Kosecka:
Tu każdy ma prawo to co myśli na dany temat. Czytam ten blog od jakiegoś czasu i nie wydaje mi się, by miał on charakter „ściany płaczu”. Wręcz odwrotnie :)

Gratuluję decyzji podjęcia własnej działalności gospodarczej :) To nie lada szkoła życia, o czym sam przekonuję się codziennie.

Alex:
Moim zdaniem inkubatory są dobrymi pomysłami, pod warunkiem, że są mądrze prowadzone. Moim zdaniem są one szansą na rozwijanie firm z wąskich specjalizacji, nie tylko IT, ale i np. fizyki (Ola). Przedsiębiorca (były student) może współpracować z uczelnią, co przy zdrowych układach może przynieść obustronne, wymierne kożysci. To taki mały off topic od wątku głównego.

Na zakończenie myśl pewnej starszej pani (75 lat): „Wyjechało tylu młodych zdolnych Polaków. Ty masz teraz mniejszą konkurencję :)”

Muszę to dopisać, przepraszam Was już kończę :), sam zauważyłem, że moje wynurzenia znalazły się trochę jakby obok właściwej dyskusji, ale do rzeczy.

Jestem absolutnie przekonany, że to nie było twoją intencją. Podzieliłem się swoimi odczuciami tylko w jednym celu, jeśli jest w tym choć odrobina treści tzn. miało to jakieś uzasadnienie, to co napisałem, to może przyczyni się to do ulepszenia tego blogu, chociaż trudno poprawić coś co już jest bardzo dobre.

pozdrawiam
Grzesiek

Dyskusja jest bardzo dynamiczna i moje stukanie w klawisze za nia nie nadaza. Zamieszcze jednak posta, ktorego w pocie czola stworzylem w odpowiedzi na komentarz Oli. W jednym punkcie Alex mnie ubiegl, ale reszta nadal jest aktualna… :)

@ OLA KOSECKA

Bardzo ciekawy komentarz, wykraczajacy zdecydowanie poza dotychczasowy tok tej dyskusji. Kilka rzeczy mnie w nim zastanowilo:
– Co w poprzednich wypowiedziach uwazasz za objawy zniecierpliwienia, a co za generalizacje? Konkretnie.
– Do ktorej z tych kategorii zaliczysz luzny pomysl „pilotazowego programu rozwijania DP u Polskiej Mlodziezy”, ktory widocznie przeoczylas w lekturze? :)
– Jakie konkretne i konstruktywne wnioski wynikaja z Twojego komentarza?
– Skad Twoje zalozenie, ze glownym powodem czytania i pisania komentarzy do tego bloga ma byc poszukiwanie zewnetrznych zrodel motywacji? Moj wewnetrzny „system” dziala inaczej, a jednak bloga regularnie czytam :)
– Co masz na mysli zamieszczajac na koncu komentarza rade „I szanujcie swoj czas?” (Pytam, bo rozumiem to jako sugestie, ze np. ja go nie szanuje uczestniczac w tej dyskusji, a to jest zdecydowanie zbyt dalekoidacy i wniosek, wiec zapewne chodzilo Ci o cos innego? Jesli nie, to chcialbym to lepiej zrozumiec.)

W jednym punkcie zdecydowanie sie z Toba zgadzam – spora czesc dyskusji toczy sie w czasie przeszlym, czego sama nie unikasz w swoim komentarzu :) Osobiscie wszystkie te posty uwazam za niezwykle interesujace i nie rozumiem, dlaczego w tym konkretnym przypadku mialoby to byc niewlasciwe?
W mojej opinii taka dyskusja:
– poszerza moje spojrzenie na glowny temat zainicjowany przez Alexa,
– podsuwa wiele interesujacych spostrzezen i informacji na temat roznych waznych zjawisk w Polsce i na swiecie,
– i co szczegolnie istotne, stanowi bardzo ciekawa analize przyczyn, z powodu ktorych Duch Przedsiebiorczosci wsrod Polakow nie odpowiada faktycznemu potencjalowi intelektualnemu, jaki w nas drzemie.

Jesli zgodzimy sie z teza, ze zanim zaaplikuje sie lekarstwo, warto najpierw rozpoznac chorobe, to cala dyskusja, nawet w tej 'retrospektywnej’ czesci, nabiera bardzo konstruktywnego wymiaru, prawda?

Gdyby teraz do szczerych checi dodac jeszcze bardziej uwazna lekture, to juz na tym etapie bardzo latwo mozna okreslic rzeczy, ktore nalezy zmienic, by obecny stan poprawic. Pozostaje pytanie „jak?”.

Proponuje zaczac ten watek od czegos, co z pewnoscia bedzie silna inspiracja do dalszych postow:
Jaki jest Twoj wlasny konstruktywny pomysl na PRZYSZLOSC, bardziej precyzyjnie zdefiniowany niz haslo o zalozeniu wlasnej firmy? Co nalezy Twoim zdaniem zrobic, by takie pomysly i odwage do ich realizacji mialo wiecej ludzi?

Pozdrawiam serdecznie,

Kuba Jedrzejek

A ja powiem brutalnie – wielu Polakom po prostu się nie chce… ;(
Myślę nie tylko o zakładaniu własnej działalności gospodarczej, ale nawet o pracy na etacie. Mój znajomy od miesięcy szuka kilku w miarę profesjonalnych pracowników – oferuje dobre pieniądze, ciekawą pracę; a znaleźc kogoś zaangażowanego nie sposób…
Kolejny znajomy opowiadał o firmie, w której duża rotacja pracowników jest na porządku dziennym. Ja osobiście byłam zdumiona… naprawdę dobre pieniądze (wiem, że to pojęcie względne ale 7- 8 tys netto jest chyba do przyjęcia?) Niektórym naprawdę nie chce się pracowac, angażowac, rozwijac. Trudno mi wyrokowac jaki jest to procent, ale uważam, że nie taki nikły…

Kilka lat temu z racji pracy miałam dostęp do obszernego raportu z badań jednej z firm badających rynek, zachowania konsumenckie i opinię publiczną. Badania dotyczyły ówczesnych dwudziestolatków. Raport wyodrębniał 6 grup – według badaczy 3 grupy to osoby będące w różnym stopniu konformistami, o obniżonym poziomie ambicji, braku nastawienia na rozwój, wysokiej nietolerancji ryzyka itd. Pozostałe 3 grupy to osoby w różnym stopniu ale jednak nastawione na sukces, rozwój i pracę. Nie pamiętam jak kształtował się rozkład procentowy poszczególnych grup… spróbuję odnaleźc ten raport, wnioski moim zdaniem były celne;)

Poza tym uważam, że wiele osób zostało wychowanych na typowych konformistów, poddających się biernie losowi; próbujących za wszelką cenę się przystosowac do szarej rzeczywistości, do banalnych oczekiwań otoczenia… Teraz kiedy chcę rozwinąc skrzydła, nie pracowac na etacie, troszkę zaryzykowac spotykam się ze zdziwieniem niektórych osób… Również ze względu na pewne moje poglądy dotyczące życia osobistego jestem odbierana jako inna, egzotyczna, pewnie dla nich gorsza ale zupełnie mnie to nie blokuje; działam zgodnie z planem oraz zgodnie z tym czego ja chcę, co podpowiada mi intuicja, serce, umysł. To swoista wolność i szczęście

Wojtku,
Ta firma szuka profesjonalnych kierowców na trasie zachodnia Polska – Niemcy.
Może dla niektórych praca jako kierowca jest poniżej oczekiwań, a może przeszkodą jest koniecznośc samozatrudnienia. Nie mam pojęcia, mój znajomy z koni eczności zatrudnił już kilku swoich krewnych – odeszli oni z poprzednich, bezpiecznych (w ich mniemaniu zapewne bo na stały etat) miejsc pracy.
Osoby, które pojawiają się na rozmowach są poniżej wszelkich kryteriów – wiem bo brałam udział w rekrutacji. Z drugiej strony nie jest to wielka aglomeracja, przedsiębiorczych się nie lubi i u nich się nie pracuje. To już lepiej zatrudnic się gdzieś na produkcji w jakimś zachodnim koncernie – taka mentalnośc.

@Wojciech Szywalski
Dokładnie tak, ale pamiętajmy że to jest proces – tym samym wymaga *czasu*. Potrzebna jest także edukacja wielu stron (chciałoby się napisać interesariuszy) począwszy od samych startupowców, przez inwestorów (zwłaszcza tzw. aniołów biznesu), aż po dziennikarzy. Przytoczę tu przykład słynnego art. o naszej-klasie – w powszechnym odbiorze autor serwisu otrzymał walizkę pieniędzy stając się supermłodym rentierem, a to oczywista nadinterpretacja. Wedle mojej wiedzy tylko Marcin na swoim blogu podjął ten temat próbując wyjaśnić, że aż tak miło to nie jest. Pracy więc jeszcze dużo, najważniejsze jednak, że coś się dzieje.

Chciałem się odnieśc do własnej firmy i do współpracy z uczelnią lub nawet do pracy na uczelnii, poniewaz praca na uczelni i prowadzenie własnej firmy to bardzo zbliżone formy działalności (pod warunkiem, że jedno i drugie się robi z sensem).

Przy własnej firmie podstawą so dobrzy klienci, duzi i poważni. Nie jacyś drobni sklepikarze i kilkuosobowe biura dla których piszemy programy, strony www i zakładamy im sieci. Z takimi klientami to więcej użerania się, niż zarobku. Choc często własną firmę w IT od tego się zaczyna i równie często się ponadto nie wychodzi.

W najnowszym numerze „haking” jest wywiad z pewnym człowiekiem z małej, kilkunastoosobowej firmy IT, który pokazuje przykład mądrej działalności. Firma skoncentrowała się na dużych klientach z różnych krajów, którym dostarcza na tyle specjalistyczny produkt, że wielkim firmą IT nie opłaca się w niego wchodzic, bo jest za mało odbiorców. I co bardzo ważne, siłą takich małych firm (o czym już kiedys pisałem) jest to, że każdy klient ma bezpośredniego opiekuna, z którym załatwia wszystkie sprawy i nie musi przebijac się przez kolejne przełączanie telefonu, by się w końcu dowiedziec, ze nic się nie dowie. (jesli ktoś próbował coś załatwic w polskich oddziałach największych swiatowych potentatów IT, to pewnie wie coś na ten temat.)

Praca na uczelnii (przynajmniej technicznej) ma bardzo podobny charakter: nawiązuje się kontakt z dużą i poważna firmą (będąc na uczelnii ma się ten etap znacznie ułatwiony), która finansuje badania i zapewnia odpowiednie wynagrodzenia badaczy. (np. moi koledzy, którzy zostali na uczelni robią prace zlecone dla takich firm jak Microsoft Research, Fujitsu i jakiejś komisji Uni Europejskiej). Podobnie jak własny biznes można robic głupio i brac zlecenie od byle sklepikarza, tak i na uczelni można pracowac głupio i dorabiac biorąc dodatkowe zajęcia ze studentami ale to są drogi do nikąd.

I jeszcze jedna uwaga na koniec. Chyba nikt do niczego konkretnego nie doszedł pracując 40 godzin w tygodniu. 80 godz/tydz. wydaje się rozsądną ilością. I łapac tylko grube ryby.

Czy potrzebujemy Hindusów? Pewnie nie, Oni nas tak. Zbyt cenią swój czas, 'przyklejanie znaczków’ mogą zlecić nam.
Jednak tak jak Indie czy Chiny, to już można powiedzieć jest inna planeta. W zasadzie nic nie można porównywać do nas. Zupełnie inny system wartości, inna kultura.
Informatyka, tutaj hindusi są wybitnie uzdolnieni, wiedzą o tym największe firmy informatyczne z doliny krzemowej mając tam swoje ośrodki/centra, system binarny nie rozpoznaje kto go wklepuje klawiaturę, byle poprawnie, a hindus robi to wspaniale.
Dlaczego właśnie oni mają tyle talentów do wysokich technologii? Nie wiem.
Ktoś napisał że jest to związane z bogatą kulturą którą dziedziczą, o wiele dłuższa niż nasza europejska.
W końcu kiedy Polska wychodziła z mroków i przyjmowała chrzest (wchodząc w kulturowe mroki średniowiecznego chrześcijaństwa), po drugiej stronie Ziemi był już kulturowy i myślowy high-tec.

Jeszcze jest jedna sprawa, może powyższe rozważania są bredniami, można spojrzeć zwyczajnie na statystykę.
Powiesz na 1000 Polaków jest…… (wagowo do 38 milionów obywateli)
Tak samo co do hindusów tyle, że napiszemy 'na 1 000 000 hindusów jest…’ (wagowo do 1 miliarda obywateli)
Proporcjonalnie jest to samo mniej więcej , ale… z 1 000 000 z pewnością wyciągniemy więcej informatycznych geniuszów niż z 1000. Tutaj nikt ich nie wyprzedzi.

Alex, mam prośbę o podanie konkretnego przykładu z tymi Hindusami. Bo nie wiem czy chodzi tu o sprawę, że polskie oddziały kupują usługi outsourcingowe w Indiach, czy firmy outsourcingowe z Indii otwierają swoje oddziały w Polsce ? Jeżeli to drugie to proszę o konkret.
Dorzucę też swoje przemyślenia, czemu u nas jest mało startupów. Tak więc moim zdaniem jest na to za wcześnie. To podobnie jak sprawa, że w Polsce jest bardzo niszowy sposób uczenia z wykorzystaniem mentora. W Ameryce to bardzo popularny i moim zdaniem super wydajny, dobry dla obu stron system powiększania umiejętności. Startupów będzie coraz więcej, po prostu najpierw muszą założyć je ludzie, których Gladwell w książce „The tipping point” nazywa „Conectorami”. Tylko oni mogą być propagatorami takich przedsięwzięc na duża skalę. Dopiero 20 lat działamy rynkowo, to jest możemy prościej zakładać firmy oraz mamy, od kogo się uczyć. Założycieli wielu wartościowych przedsięwzięć zbierało pierwsze doświadczenia w korporacjach, oczywiście można wystartować z fajnym pomysłem nie pracując nigdy na etacie, jednakże moim zdaniem to dobra opcja na początek. Ważne tylko, aby, nie zasiedzieć się tam za długo. Moim zdaniem, już niedługo będziemy mieli wysyp fajnych nowych firm, których założyciele będą odchodzić z korporacji.
Co daje korporacja na początek: przede wszystkim naukę na koszt właściciela, to nie my płacimy za nasze błędy, super opcja do wyrobienia sobie kontaktów oraz zobaczenia jak działają inni. Jednakże jeszcze raz powtórzę trzeba wyczuć odpowiedni moment aby wystartować z czymś własnym. To, że nie dzieje się to już teraz, nie jest dla mnie zagrożeniem. Wystarczy przypomnieć sobie historię wyszukiwarek internetowych, pierwszy był yahoo, potem pojawił się google, który wyłącznie usprawniając już istniejące rozwiązanie jest niekwestionowanym liderem.
Mój pomysł na wkład Polski w ulepszanie świata to technologie odzyskujące energię oraz niwelujące efekt ocieplania klimatu. WEB 2.0 to już przetarty temat :)
Jest tyle miejsc gdzie potrzeba produktów aby uzyskiwać energię. Zauważcie ile pracy wkładamy w chodzenie po dywanie czy spuszczanie wody w toalecie, to czysta energia, która aż się prosi aby zamienić w prąd…. :)
pozdrawiam, Artur

Piotrze :

„Wybitnie Uzdolnieni Hindusi” których ze względu na „ilość i jakość” „nikt nie przebije”. Bombeczka, bombunia! To może od razu żyletka, miska i ciepła woda? ;-)

Brałem kiedyś (ale już w XXI wieku ) udział w projekcie dla bardzo poważnej firmy kojarzonej z Niemcami i jakością, w rzeczywistości bardzo międzynarodowej: Bosch . Nasz dwunastoosobowy zespół złożony z Polaków(5), Niemców(3), Szwajcarów(3) i Austryjaka konkurował z pięcsetosobowym zespołem złożonym z Hindusów, Amerykanów i Kanadyjczyków (z oczywistą przewagą tych pierwszych). Pomimo, że kosztowaliśmy niemal 50% więcej (za wszystkich razem, nie za każdego z osobna ;-) ) to przetrwaliśmy konkurencję przez całe 4(!) lata projektu. Czasem przejmowaliśmy ich niezrealizowane zobowiązania. Z czasem nasz zespół skurczył się do 7 osób.

Hindusi to tacy sami ludzie jak my.

Witam,

Od kilku lat współpracuję z „hinduskim brytyjczykiem”. Jest to przyjemnośc. Jego firma nie robi nic unikalnego w skali światowej ( nie sa wybitnie uzdolnieni).
Jest to człowiec bezproblemowy :). Rozmowy z nim, skupiaja się na rozwiązywaniu problemów i na wspólnym planowaniu naszych interesów. Współpraca oparta jest na stosunkach partnerskich – ja i ty – mamy być zadowoleni z naszego wspólnego biznesu, na którym oboje zarabiamy. Przecież my Polacy też tak potrafimy – jak chcemy.

mały przykład, z polskiej rzeczywistości, opowiedziany mi przez przyjaciółkę, pozornie nie związany z tematem:

Wymiana baterii w pilocie kluczyka samochodowego w serwisie znanej marki
średniego segmentu.

zastrzeżenie: można wymienić samemu :). Tak, ale po co skoro są ludzie, którzy się na tym znają i na tym zarabiają a nam się nie chce :).

Przyjaciółka: Czy mogliby mi Państwo sprzedać i wymienić baterie w pilocie?
Sklep: tak….. (po chwili) niestety nie, bo nie mogę odczyatć numeru kluczyka, proszę iść do serwisu.
Serwis: Nie można odczytać numeru kluczyka, będzie proble.
Przyjaciółka: To może odkręci pan i zobaczy hjakie to bateria?
Serwis: No można tak. Ale z tą sprawą proszę iść do sklepu.

Przyjaciółka odpuściła. Wręczyła kluczyki Panu w sklepie z prośbą o wymianę i usiadła z gazetą. Po 20 min i konsultacji 3 inżynierów – baterie zostały wymienione.

O co w tym chodzi?
odbiór klienta:
– krótkowzroczny – wymiana baterii jest bardzo skomplikowana i trzeba ją robić w serwisie – serwis zarabia
– dalekowzroczna – Jeśli mają problem z wymiana baterii – to co zrobią z remontem silnika – nigdy tu nie przyjadę na bardziej skomplikowaną naprawę.

Co robi manager w tej firmie? Diabeł wszak tkwi w szczegółach.

Marcunio

Przykro mi, że tak odebrałeś moją odpowiedź. Moim zamiarem było podziękowanie Ci za radę, z której może skorzystają inni.
jeśli to była dygresja – nie nadinterpretowałam jej – bo jej nie odebrałam. odebrałam tę radę wprost. Jednak faktem jest, że jeśli ktoś posługuje się dygresjami – to mogą one być rozumiane na tyle sposobów ilu jest ludzi. ja wolę klarowne wypowiedzi, bez wątpliwości o ich cel.

Pozdrawiam serdecznie
Monika W

Marcunio:
” “Wybitnie Uzdolnieni Hindusi” których ze względu na “ilość i jakość” “nikt nie przebije”. Bombeczka, bombunia! To może od razu żyletka, miska i ciepła woda? ;-) ”

Może tak, z tym słowem 'wybitnie’ to trochę przesadziłem, ale na pewno mają w tym kierunku zdolności. W końcu pół doliny krzemowej siedzi właśnie w Indiach i z ich informatyków korzysta. Wydaje mi się, że liderzy IT nie wybraliby Indii tylko dlatego, że lubią ich kuchnie. Także nie negujmy tego do końca, ponieważ gdyby to się nie sprawdzało nie byłoby ich tam od lat.
A jeśli cytujesz to nie wyrywaj po trzy czy dwa słowa,które mają szerszy kontekst.

Dajesz swój przykład, ok. Tylko czy to jest regułą? tak jest we wszystkich projektach? może gdzieś się działo odwrotnie? Na podstawie tego nie możemy wszystkiego wrzucać do jednego wora.

ps. co do żyletki, miski i ciepłej wody. zamiast miski proponowałbym wannę a co do żyletki to ciąć tylko wzdłuż i głeboko ;)

Artur:
Piszesz: ” Mój pomysł na wkład Polski w ulepszanie świata to technologie odzyskujące energię oraz niwelujące efekt ocieplania klimatu. WEB 2.0 to już przetarty temat :)
Jest tyle miejsc gdzie potrzeba produktów aby uzyskiwać energię. Zauważcie ile pracy wkładamy w chodzenie po dywanie czy spuszczanie wody w toalecie, to czysta energia, która aż się prosi aby zamienić w prąd…. :) ”

'Technologie odzyskujące energie’ temat byłby super do dyskusji, tylko w jakimś nowym temacie.
'prąd z chodzenia’ – chyba nie, za dużo by było z tym kłopotu. w końcu musiałbyś stać się bio-dynamem i akumlatorem równocześnie, wydaje mi się że zbyt kłopotliwe, chociaż…. zaciekawiło mnie to, widzę jak by to mogło działać, hmmm
A może tak?
Energia słoneczna -> trafia na Ziemie, niesie w sobie miliony potencjalnych kW ->
w 100% niewykorzystana -> BRAK TECHNOLOGII efektywnego akumulowania i przetwarzania na prąd

Alex,

Masz rację, to doskonała sposobność biznesowa:).

Marcunio
Nie gub się :(. Przeczytaj jeszcze raz:

„Moniko W:
Podpatrzyłem u moich niemieckich kolegów ciekawą strategię antykorupcyjną. Aby przeskoczyć blokujące paragrafy bardzo często wystarczy przenieść firmę do innego, najczęściej mniejszego miasta. (Ja: ten sposób uzyskałem dobrych kilka lat temu niemieckie prawo jazdy i pozwolenie na pracę.)

Marcunio
Dziękuję za radę. Ja w to nie wchodzę , jednak może skorzysta ktoś inny”

Pozdrawiam
Monika W

Moniko W:

Wytłumacz mi proszę: Dlaczego zrobiło Ci się przykro, a nie „co ja takiego powiedziałem”

Ponieważ nie widzę powodu aby komukolwiek z jakiegokolwiek powodu miało zrobić się przykro, doszedłem do wniosku że coś musiałem przeoczyć. Pomóż mi proszę. Samo cytowanie rozmowy nic tu nie da. Wskaż mi, proszę, przykry moment.

Marcunio

Odpowiedź
„Moniko W:
W nic nie proponuję Ci wchodzić. Nadinterpretujesz dygresje.”

„Nadinterpretujesz dygresje” – Twoja odpowiedź świadczyła o tym, że mnie oceniłeś. Nie znasz mnie, nic o mnie nie wiesz. Nie odnosisz się do moich słów – tylko przypisujesz łatkę człowiekowi o którym nic nie wiesz. To dla każdego jest przykre. Na jakiej podstawie tak szybko oceniasz ludzi?

A propos PS: Cel Twoich wypowiedzi jest super :)

Pozdrawiam serdecznie
Monika W

http://matura.onet.pl/1457398,1,poradnik_artykul.html polecam :)

Witajcie wszyscy,

Piotrek Cieślak napisał: ”Może tak, z tym słowem ‘wybitnie’ to trochę przesadziłem, ale na pewno mają w tym kierunku zdolności. W końcu pół doliny krzemowej siedzi właśnie w Indiach i z ich informatyków korzysta. ”

Hindusi mają zdolności do IT? Na pewno? A może są po prostu bardzo dobrze wykształceni w tym kierunku? Może to jest efekt wdrażania od 12 lat wizji bycia państwem opartym o nowoczesne technologie? Napisałem w poprzednim moim poście, że w 1995 widziałem artykuł, w którym jasno było napisane, że Indie mają taką właśnie wizję. Od 1995 roku minęło 12 lat – w hinduskiej edukacji oznacza to więcej niż jeden cały cykl kształcenia ponadpodstawowego (oni tam studia kończą zwykle po licencjacie w wieku 22 lat). I teraz czy aby na pewno dzisiejsza hinduska potęga IT jest dziełem „przypadku” i „zdolności”? Ja tam twierdzę, że jest to efekt dobrej wizji popartej dużymi inwestycjami, wielką pracą i dużą ilością poświęconego czasu. Teraz mają tego efekt i spijają śmietankę z kawy, którą SAMI sobie zaparzyli. Tutaj mówienie o zdolnościach nie jest na miejscu. Ja bym nawet powiedział, że oni tam nie są uzdolnieni. Zamiast stawiać na wykształcenie kilku wybitnych ludzi postawili na stworzenia armii tysięcy wystarczająco dobrych specjalistów. A to jest dokładnie to, czego potrzebują dzisiaj szybko rozwijające się firmy amerykańskie i zachodnie. Jeszcze raz: sukces Indii to jest efekt planu i ciężkiej pracy a nie zdolności.

Piotrek Cieślak napisał: “większość firm IT Indyjskich pracuje tam dla amerykanów, bądź jest ich filiami. Po prostu, Hindusi są tam głównie galernikami dla jankesów i jak widać sprawdza się ten układ od lat.”

Czy to na pewno jest prawda? Tak owszem było „od lat”, ale właśnie teraz to się zmienia. Prześledźcie proszę losy wspomnianej przeze mnie wcześniej firmy Wipro. Zobaczcie, co jest głównym przesłaniem na ich stronie. To nie jest galernictwo (outsourcing) jak jeszcze ze dwa lata temu, tylko innowacje. Ta firma, jak i cała gospodarka indyjska, powoli zaczyna tworzyć własne technologie. Te tysiące wystarczająco dobrych specjalistów, które dzisiaj pracują na zlecenie zachodnich firm jutro będą miały inne zadanie: stworzyć i rozwijać produkty konkurencyjne do zachodnich na zlecenie co bardziej innowacyjnych firm hinduskich. Jesteśmy na to gotowi? A jestem pewien, że do tego dojdzie – jest to kolejny logiczny krok w strategii, którą przyjęli Hindusi.

Przedwczoraj widziałem wywiad z prezesem firmy Tata, która jak być może wiecie właśnie wprowadza na rynek indyjski najtańszy samochód na świecie. Ten człowiek powiedział jedną bardzo ciekawą rzecz. Otóż według niego najważniejsze w tym samochodzie wcale nie jest to, że jest on najtańszy. Najważniejsze, dla tego prezesa, jest to, że samochód ten został w całości zaprojektowany w Indiach. Może to być początek samodzielnego hinduskiego przemysłu motoryzacyjnego. Znów ten sam schemat co w IT: Tata produkowała samochody we współpracy z firmami zachodnimi a teraz sama zabrała się za projektowanie.

Piotrek Cieślak napisał: ”Co do Finalndii to jest specyficzny przypadek, oni specjalizują sie w wysokich technologiach i praktycznie nie eksportują niczego innego poza tym. ”

Finlandia specyficznym przypadkiem? Czy Finowie znów są „zdolni”? A co Finlandia eksportowała 50 lat temu? Co 50 lat temu eksportowała Irlandia, Korea Płd czy Izrael? Wszystkie te kraje przeszły drogę od zacofania do najbardziej rozwiniętych gospodarek. Czy to jest kwestia przypadku, uzdolnienia, wyjątku potwierdzającego regułę? Oczywiste jest, że nie. Schemat w każdym przypadku był (prawie) taki sam: stworzenie wizji i planów, wpuszczenie zagranicznych inwestorów, stworzenie warunków do swobodnego rozwoju gospodarczego (tu w Korei było inaczej) oraz wpompowanie potężnych ilości pieniędzy w infrastrukturę i naukę, nawet kosztem innych dziedzin życia. Teraz dokładnie ten sam schemat ćwiczy Estonia. Zobaczymy za 10 lat z jakim skutkiem.

Jakiś miesiąc temu rozmawiałem z jednym konsultantem z Izraela, właśnie na te tematy. Najpierw wymienił mi listę firm, które są izraelskie, choć większość osób o tym nie wie. Lista była imponująca. To niesamowite jak wiele dziedzin hi-tech opanował ten malutki kraj. Spytałem się go jak oni to zrobili. Usłyszałem coś takiego: „Wiesz, jesteśmy małym krajem, w większości pustynnym, bez żadnych surowców. Jeżeli chcieliśmy żyć dostatnio to musieliśmy skupić się na hi-tech. I całe społeczeństwo to rozumie”. Kluczem (oprócz posiadania wizji i planu) jest chyba to ostatnie zdanie.

Pozdrawiam serdecznie,
Szymon

Alex,

Będzie to fragment dłuższej wiadomości którą Ci dzisiaj wysłałem, ale po zastanowieniu się doszedłem do wniosku, że być może odpowiedź na to pytanie na forum publicznym zainteresuje także innych. Oto i wspomniany fragment:

==============================================
„Piszesz: “Młody inżynier przykładowo po agh nie ma szczególnego bodźca aby zakładać firmę, gdyż jeszcze na studiach może przebierać w ofertach pracy w Polsce czy za granicą, za godziwe pieniądze.”
On rzeczywiście nie ma silnego bodźca, bo mu nikt nie powiedział, że można zrobić to znacznie lepiej. Nie mówię teraz o zarabianiu milionów, bo to inna sprawa, ale ciekawe ilu absolwentów poszło by tą tradycyjną drogą, gdyby wiedzieli, że można to zrobić tak, aby w przeliczeniu na czas swojej pracy zarabiać tak z 10 razy tyle?”

Tu też nie mogę sobie do końca tego tak wyobrazić. W wątku „Formalne studia – kiedy i dlaczego warto?” Piotr [PMD] napisał „wykształcenie techniczne to fajna sprawa, ale kariera inżyniera w ogólności, a w szczególności w Polsce, to życiowy błąd.” Z podobnymi opiniami, może nie tak jednoznacznymi, spotkałem się także wcześniej. Jak mniemam Twoje stwierdzenie o zarabianiu 10 razy większej sumy odnosiło się do zarobków zagranicą, a nie tylko do polskich realiów. Czy mógłbyś w kilku punktach nakreślić czym taka droga różni się od tradycyjnej? (Nadal jedną z moich koncepcji jest ewentualny powrót na Politechnikę na wydział IChiP’u) Pisałeś też gdzieś, że prowadziłeś szkolenia dla kadry inżynierskiej jestem ciekawy jak bardzo różnią się one od szkoleń dla managerów?
===============================================

A pytam dlatego, że jeżeli już gdzieś coś jest napisane o karierze i rozwoju związanymi z uczelniami technicznymi to jest to najczęściej w odniesieniu do branży IT i programistów, a przecież to nie jedyne kierunki techniczne.

Pozdrawiam serdecznie.
Grzegorz Kudybiński.

No nie, jak czytam, że kariera inżyniera w Polsce to poważny błąd to trochę dziwna wypowiedz. Każdą wypowiedz i zdanie uszanuje, ale to mi trochę ciężko.

ps.
Do Grzegorza Kudybińskiego:
cytujesz Alexa:
” “Piszesz: “Młody inżynier przykładowo po agh nie ma szczególnego bodźca aby zakładać firmę, gdyż jeszcze na studiach może przebierać w ofertach pracy w Polsce czy za granicą, za godziwe pieniądze.” ”

przepraszam, ale zabieram prawa autorskie dla siebie do tego cytatu ;) ale to tak na marginesie nie mam nic za złe, tak baj de łej
pozdr

Alex
Wiem, tylko to tak w żarcie ;) w końcu tak bywa jak sie zagrzeje forum, a dyskusja jest jak w większej ekipie tyle że przy (tu proszę wpisać swój ulubiony napój w np w barze kupowany) , hehe :)
pozdrawiam

Padło tu dużo gorzkich słów ze strony komentujących odnośnie „polskiego marazmu”. Nie wierzę w przypadkowość dlatego powiem, że natknąłem się na pewną młodą i prężną polską organizację, która działa na poletku technologii Gridowych, które są przecież typowym przykładem HighTech. Czegoś co jeszcze kilka lat temu nie było dobrze zdefiniowane. Miałem przyjemność spotkać się z kilkoma członkami GridwiseTech, bo tak nazywa się ta Firma w ich HQ w Krakowie. Alex, uwierz tak dawno nie wiedziałem takich pasjonatów, otwartych, młodych ludzi, którzy brną przez życie z podniesionym czołem, a których kolejne sukcesy utwierdzają w słuszności przyjętej postawy i obranego kierunku. Co więcej starają się swą pasją „zarażać” innych, organizując różne spotkania oraz uczestnicząc w niekomercyjnych projektach np. http://www.it.wkrakowie.org
Czyli da się, „nawet w Naszym Kraju” ;)

Witajcie wszyscy,

Najnowszy Forbes opublikował ciekawy artykuł, w którym między innymi mowa jest o zagrożeniach ze strony Azji (głównie Chin). Naprawdę warto przeczytać:
http://www.forbes.pl/forbes/2008/01/17/020_20_pytan_do.html

Pozdrawiam serdecznie,
Szymon

Ostrzegam przed startupstudio.com – ja chociaz nie lubie sie przyznawac do takich rzeczy stalem sie malo produktywny na dobrych kilka dni, az nie odsluchalem kazdego jednego epizodu, kazdy z nich to interesujaca historia.

Piszac: „Gdybysmy jeszcze tak potrafili cos z tym zrobic…” nie mialem na mysli, ze nic takiego sie nie dzieje, chodzilo mi wlasnie o ta krople w morzu, ktora moglaby przeciez byc oceanem. Biorac pod uwage owa krople powstaje kolejny problem, kiedy chcemy wkoncu wykorzystac nasz potencjal i cos wkoncu zrobic – ciezko znalezc kogos kto wyrwal by sie z bezpiecznego stanowiska i zainteresowal sie realizacja pomyslu razem z nami.

Alex,
poruszyles temat „prezentacje sprzedajace”.
Interesuje mnie jakie jest Twoje zdanie na temat tworzenia takich prezentacji.

Pozdrawiam
Sebastian