Arturze, uwaga słuszna, aczkolwiek używanie pojęcia „osoba niepełnosprawna” nie jest (a w każdym razie jeszcze nie jest) błędem.

Sformułowanie „osoba z niepełnosprawnością” jest na gruncie języka polskiego bardzo świeże i musi minąć trochę czasu zanim okrzepnie i się przyjmie.

Zwłaszcza, że same osoby z niepełnosprawnością mówią o sobie „osoba niepełnosprawna”. ;)

Pisałem o tym swego czasu u siebie w artykule „Słowa, słowa, słowa” .

Łukasz,
Piszesz: „Arturze, uwaga słuszna, aczkolwiek używanie pojęcia “osoba niepełnosprawna” nie jest (a w każdym razie jeszcze nie jest) błędem.”
Moim zdaniem jest, tzn organizacje zajmujące się sprawami osób z niepełnosprawnością gorąco nawołują do kolejnej zmiany w wysławianiu się, tak jak odbywało się to w przeszłości.
Te nazwy ewoluują, kiedyś np. używano słowa kaleka, chyba zgodzisz się, że teraz nikt cywilizowany tego nie użyje?
Później był inwalida, co generalnie z łaciny oznacza człowieka słabego, czego nie można powiedzieć o wielu osobach z niepełnosprawnością. To słowo było używane do lat 70, później pojawił się niepełnosprawny.
Teraz organizacje takie jak The World Programme of Action for Disabled Persons gorąco apelują o używanie spójnika “z”
Nie jest to oczywiście koniec świata, jednakże w moim świecie, jest to błąd, oczywiście taki z którym da się żyć, jednakże ja edukuję w tym zakresie i zachęcam do zmiany.
Alex,
Jeżeli byłaby możliwość wsparcia tego projektu, byłbym niezmiernie wdzięczny za możliwość zaangażowania się.
Artur Roszczyk,
Piszesz: „Ależ “osoby niepełnosprawne” jest jak najbardziej poprawne!”
Wiesz w takim wypadku, tak samo poprawne jest używanie słowa kaleka, pochodzi ono z języka tureckiego i oznacza człowieka ułomnego.
To kwestia zwrócenia uwagi na społeczny charakter niepełnosprawności, wskazując tym samym, że niepełnosprawność jest tylko jedną z wielu cech przypisanych do osoby.
To bardzo ważne aby używać tego spójnika, no ale możemy się pęknie różnić w tej kwestii. Ja po prostu mam nawyk używania „z” i „osoby niepełnosprawne” w moim świecie jest tak samo niepoprawne jak kaleka czy inwalida.
Pozdrawiam, Artur

Kaleka,
Masz rację, ta zmiana w wyrażaniu się, jest skierowane do osób pełnosprawnych a nie tych z niepełnosprawnością. To im ma pokazać Ciebie z innej perspektywy.
Ta dyskusja nie ma też deprecjonować innych aspektów, które są tak samo ważne, ona niczego nie zabiera a małym spójnikiem niektórym może otworzyć oczy, sprawić że przestaną się bać zainteresowania osobą z niepełnosprawnością, spotkaną na ulicy. Bo to jest najczęściej jedna niepełnosprawność z wieloma pełnosprawnościami.
Szczerze dziwi mnie obrona starej terminologii, szczególnie, ze korzyści wydają się być konkretne.
Pozdrawiam, Artur

Witajcie,
bardzo cieszę się z tej inicjatywy. Sama, mając częsty kontakt z osobami z niepełnosprawnością, uważam takie warsztaty za niezwykle wartościowe. Przekażę informację o takiej sposobności znajomym z Warszawy i z Poznania, zapytam o dogodną salę w Warszawie. Zachęcam też wszystkich do wpierania działań Alexa.
Pozdrawiam,
Agata

Bardzo interesująca dyskusja. Jakiś czas temu rozmawiałam ze znajomym, który prowadzi badania na temat osób niepełnosprawnych. Zapytał mnie wtedy o tę kwestię, jak ja się czuję, kiedy mówi się o mnie że jestem niepełnosprawna lub z niesprawnością. Roześmiałam się i machnęłam ręką mówiąc, że mam w życiu ważniejsze sprawy do zrobienia niż rozstrząsanie takich problemów i zaproponowałam bardziej inteeresujący dla mnie temat. Ale ostatnio spotkało mnie coś niesamowitego. Usłyszałam z ust osoby z niepełnosprawnością psychiczną, że posiada ona doświadczenie choroby psychicznej. Aż chyba podskoczyłam na krześle, bo to było dokładnie to, o co mi chodziło. Po powrocie do domu napisalam maila do kolegi badacza oświadczając, że ja posiadam doświadczenie mojej choroby. Doświadczenie kojarzę z czymś co jest samo w sobie dość neutralne,, z czymś, z czego korzystam, bądź nie, i sama decyduję w jaki sposób to robię. Mało tego, doświadczenie to plasuje się pośród wielu innych doświadczeń. Mam doświadczenie w pracy z tekstami, doświadczenie bycia kobietą, córką oraz właścicielką psa. Dzielę się tymi moimi doświadczeniami z tymi, którzy tego chcą. Uważam, że to, jak mówimy i myślimy o sobie w dużej mierze na nas wpływa, dlatego wszystkim z wszelkimi mankamentami ciała i duszy życzę znalezienia własnego, wspierającego słownictwa, a to co inni mówią, często ludzie obcy, te wszystkie dyskusje pozostawiam tym, którzy uwielbiają zagłębiać się w słowniki. Mnie ani kaleka ani inwalida nie jest w stanie obrazić. Po ponad dwudziestu latach mojego doświadczenia, już nie.

Jestem bardzo chętna :) Czy lista już zamknięta ? Pozdrowienia ze śląska!

Alex,
chapeau bas!

Witam, szkoda, że takich warsztatów nie ma w Zielonej Górze. Z chęcią wziął bym w nich udział bo takie warsztaty to okno na świat i na ludzi. Osiągnięcie wiary we własne siły i możliwości to podstawa sukcesu a tego brakuje większości osób niepełnosprawnym