Dobry patent z tym dzwonkiem. Nie znałem tego. Muszę taki u siebie ustawić :) Zamiast permanentnie wyciszonego dzwonka.

Gdy dzwonię do kogoś i nie mam uzasadnionego przypuszczenia, że ta osoba ma mój nr w komórce – przedstawiam się. I zawsze pytam się, czy mogę zabrać chwilę, albo czy rozmówca jest zajęty. Ten ostatni nawyk chyba zmienię, po lekturze tego postu.

Dzień dobry wszystkim!
Moj pierwszy post na tym forum.

Ja mam w telefonie stworzoną specjalną grupe dla takich osob, gdzie przy ich telefonie dziala tylko wibracja.

I do tych przemyslen dorzucę jeszcze jedno:

ZAWSZE się przedstawiam, nawet gdy dzwonię do znajomych z mojego telefonu. (kto wie? może im sie „zrestetowała” książka telefoniczna?)
I oczywiscie bezwzględnie stosuję tę zasadę, jesli dzwonię do znanych mi osob z innego telefonu.

Nie piszę oczywiście o konieczności przedstawiania sie przy dzwonieniu do obcych nam osób, to samo przez się rozumie.

BTW: wczoraj wydarzyła się u mnie taka sytuacja:
Dzwoni telefon:
R:”Cześć.”
ja:”Cześć.”
R: „Poznajesz?”
Ja: „Nie.”
R: „Jak to?”
Ja: „A dlaczego powinienem poznać?”
R (z pretensją w głosie): „To Svetlana! (była koleżanka z pracy) Ty co? mojego numeru nie wpisałeś w telefon? No jakże tak???”
Ja: „Widocznie nie uznałem tego za ważne. Czy z tym pytaniem do mnie zadzwoniłaś?”
R: „Co ty sie od razu obrażasz? Dzwonie w sprawie….” (i dalej wyjaśnianie sprawy)

Myślę, że coś podobnego sie przydarzyło wiekszości z nas. Najważniejsze to nie tłumaczyć się rozmowcy, czemu jego nie poznaliśmy, czemu nie zapisaliśmy jego telefonu itp. (no może oprocz sytuacji, gdy dzwoni żona ;-) )
To prawie tak irytujące jak odebrać telefon z pytaniem „kto mówi?”.

Z tego wpisu istotną nowością jest dla mnie szablon pytania:
– „Czy masz chwilę dla mnie?”
– „Czy masz czas na jedno pytanie?”
– „Czy masz 1/3/5/10 minut czasu dla mnie?”

zamiast

„Czy nie przeszkadzam?”

Zapamiętam to i będę stosował.

A tak na marginesie: chwila ma dokładnie 90 sekund. :-)

Piszesz „W jednym z ostatnich, cytowanych już na tym blogu postów Penelope Trunk jasno tłumaczy jak przy pomocy maila wkurzył ją znany autor Tim Ferris Warto przeczytać i zastanowić się!”

Warto to przeczytać, choćby dlatego, żeby nie postępować tak nieracjonalnie, jak Penelopa, która prowadziła korespondencję z autoresponderem Tima. :-) Ferriss z pewnością jechał po bandzie, ale osiągnął swój cel. Myślę, Alexie, że przyjąłbyś inną strategię niż Penelopa.

@Orest Tabaka: Chwila trwa półtorej minuty, czyli 90 sekund – tę informację zamieszczono w komiksie Tytus, Romek i A’Tomek. :-) Czasami stosuję tę miarę, gdy ktoś mówi „Za chwilę to zrobię”. Odpowiadam wówczas: „Ale wiesz, że chwila trwa dokładnie półtorej minuty?”. I zwykle osoba ta uśmiecha się i bierze za wykonanie zadania.

Witam wszystkich,
Ja mam ciekawei z telefonem. Jak ktos dzwoni to dopiero jak przycisne klawisz, ktory jest przypisany do ksiazki telefonicznej syntezator przeczyta mi kto dzwoni lub numer. Jak jestem na konferencji to smsa nie napisze bo syntezator znowu gada. Jednym slowem jest wesolo. A co dopiero mowic o czytaniu,kiedy znajomi lubia slac rozne wewnetrzne zarty. Jednak kazdy z nas ma swoje sposoby.
Ja naprzyklad jak ktos dzwoni to poprostu odbieram. Jesli jestem na jakims spotkaniu i nie do konca moge odebrac telefon to go wylanczam lub pytam czy moze byc wlaczony i tyle. Kiedy dzwonie do kogos to zwykle sie witam i mowie… Witaj … dzwonie w sprawie X, asz dla mnie czas i po sprawie. Nawet jesli ktos dzwoni z czyms co nie jest wagi zycia lub smierci to jesli moge to poslucham lub prosze o e-mail czy telefon pozniej.
Jednak sa granice rozsadku i kolejny telefon w nocy po uprzedniej prosbie o inny termin to cos nie do zaakceptowania.
Teraz juz wiemy czemu coraz bardziej popularne staja sie uslugi o Angielskiej nazwie: „Call screening”.

Testeq: Te 90 sekund to cos fajnego.
A tak dla niewtajemniczonych to ja nie widze, dlatego ten syntezator.

Pozdrawiam,
Pawel Urbanski

Witam,

ja dzwoniąc do kogoś, zadaję pytanie: „Możesz rozmawiać?” Jest to rozwiązanie podobne do tego, które podałeś w poście, Alexie, jednakże Twoje jest trochę bardziej rozszerzone. No i oczywiście warte zastosowania.

Pozdrawiam, Błażej.

Co do Twoich pytań w drugiej części postu to niestety wiele mi pod tym względem brakuje – zdarza mi się że robię coś za darmo dla znajomych lub rodziny, którzy nawet nie zdają sobie sprawy z tego ile zazwyczaj kosztuje godzina mojej pracy, i powstaje znane z zarządzania zjawisko „jak ktoś coś zrobił to staje się to jego obowiązkiem”. Nie znalazłem jeszcze dobrego wyjścia z tej sytuacji, no ale może zastosuję twoje porady następnym razem.

A co do Timothy’ego Ferrisa, którego nazwisko dotychczas pojawiało się wyłącznie w komentarzach, to co o nim sądzisz?

Witam,

Swego czasu na firmowej stronie internetowej jako jeden z numerów kontaktowych był podany mój numer komórkowy. Doszło do tego, że klienci, znajomi oraz różni dziwni ludzie zaczęli wydzwaniać bardzo wcześnie rano, wieczorami, w weekendy – tak jak bym był jakimś call-center ;)

Rozwiązanie z „cichym dzwonkiem” lub całkowitym wyciszaniem i wyłączaniem telefonu nie było zbyt dobre, ponieważ pewne grupy osób/klienci/znajomi/rodzina muszą mieć możliwość dodzwonienia się częściej niż inni, ale też nie zawsze.

Rozwiązaniem tego problemu okazała się aplikacja „blacklist” (u mnie na nokii z symbianem). Można dodać uzytkownika do kilku „czarnych” oraz „białych” list które są w ciągu doby przełączane automatycznie lub ręcznie w zależności od godziny, bez ingerencji w profile telefonu. Program automatycznie odrzuca połączenie, stąd dzwoniący słyszy sygnał zajętości, a sam telefon nie daje znaku życia – całą historię można później zobaczyć w logach.

Oprogramowanie kosztuje kilkanaście dolarów, jednak jeśli ktoś jest traktowany jako „call-center” i nie zawsze pemięta o przełączaniu profili – jest to dobrze zainwestowane kilkanaście dolarów :)

Orest, przy start-upie właśnie na to powinieneś zwrócić uwagę, aby jak najłatwiej się z Tobą szło skontaktować, abyś od samego początku robił wrażenie profesjonalisty i człowieka na którym można polegać. Oddzwonienie jest właśnie czymś takim, dajesz właśnie taki sygnał… Takie jest moje zdanie. Szczególnie to jest ważne jeśli planujesz rozwój przez marketing wirusowy… :) Stwórz sytuację aby to praca szukała Ciebie, a żeby ona szukała to musisz się właśnie w taki sposób poświęcić i reagować na próby kontaktu z Tobą, aby dobra opinia szła dalej. Czy też już masz opinię w środowisku wyrobioną i doprawdy klienci walą drzwiami i oknami? :)

PS. Podejście „jak klient kocha to poczeka” potrafi każdą firmę zarypać.

Witajcie,
A moze popatrzmy na problem czy sprawe z tej strony. A jak my dzwonimy dokogos nawet z czyms w stylu, a tak bo mam cos ciekawego… to chcemy zeby ta osoba odebrala/odzwonila?
Zgadzam sie tutaj z Witoldem. Oddzwonic to nic trudnego, a czy to klient z oferta na milion czy ktos znajomy to dobre nawyki warto sobie wyrabiac. Jesli ktos jest osoba, ktora dzwoni czesto i wlasciwie nie sa to zbyt wazne tematy to po to mamy jezyk zeby powiedziec sluchaj X Y czy Z, fajnie ze dzwonisz, ale proze – nie dzwon tak czesto. Zdzwon do mnie wieczorem to dluzej pogadamy. Warto tez wyjasnic, ze na przyklad – jestesmy w pracy czy sie uczymy i to nas rozprasza lub stawia w niezrecznej sytuacji. Moi znajomi tez swego czasu: „pusczali mi sygnaly”. Kiedy powidzialem im, ze ja to traktuje jako chec czy probe kontaktu i oddzwaniam to i oni to uszanowali – nie bylo juz „sygnalow bez tematu”.
Odnosnie odbierania z numerow zastrzezonych. Ja odbieram – ktos dzwoni z firmy, albo dzwoni przez Skype czy inny Voip. Czasem ktos moze sie zwyczajnie pomylic wybierajac numer – mi tez sei to nie raz przytrafilo. Grzecznie podziekowalem i swiat sie nie zawalil.

Pozdrawiam,
Pawel Urbanski

Wykonanie telefonu o 24h lub później to duży nietakt. Nie znam osobiście człowieka, który dwa razy nie zastanawia się czy na wykonanie telefonu nie jest przypadkiem zbyt późno. Sytuacja kiedy oznajmiam stanowczo, że nie mam ochoty w danej chwili z kimś rozmawiać bo właśnie zasypiam, a mimo tego co powiedziałam osoba nadal wydzwania też jest mi obca. Zawsze wychodziłam z założenia – kawa na ławę. „Nie mam czasu rozmawiać, nie chcę odpisać, nie pójdę z tobą na kawę bo…” To zaoszczędzi drugiej stronie mieszanych myśli i domyślania się czy zadzwonić jeszcze raz czy nie.
Wiele osób wychodzi z założenia, że druga strona się domyśli więc wyjaśnienia są zbędne. Przykład może z innej beczki, ale też każdego z nas mógł dotyczyć. Chłopak spotyka się z dziewczyną. Dochodzi do randki nr 6, ale Pani jednak rezygnuje z dalszych spotkań. Milczą telefony, na maile nie odpowiada etc. Pytanie czy przez szacunek do drugiej osoby nie powinno się tłumaczyć swoich postępowań?

Marcin, bariery są po to, aby je pokonywać ;) Jasne, możemy potraktować fakt, że skoro pracodawca się nie odzywa, to znaczy że nie chce i tyle nam powinno wystarczyć. Taka kwestia braku informacji po spotkaniu ze strony potencjalnego pracodawcy tylko i wyłącznie negatywnie świadczy o firmie
W przypadku kiedy zadajemy pytanie co zadecydowało, że nasza kandydatura została odrzucona, rekruter powinien wskazać nam jakie czynniki do tego doprowadziły. Bardzo wiele artykułów mówi o tym, żeby dopytywać pracodawcę, w celu wyciągnięcia wniosków na przyszłość.
Tak jak powiedziałeś jest to kwestia asertywności, a nie chowania głowy w piasek i liczenie że druga strona będzie wiedzieć o co chodzi.
Pozdrawiam

Pokrewna sytuacja telefoniczna. Kilku moich znajomych ma tendencję zaczynać rozmowy tak:

– Co robisz w sobotę?
– [???]
– Chciałem wpaść rano o 10 wziąć dokumenty…

Gdzie wstawienie czegoś sensownego zamiast [???] jest sprawą bardzo trudną,
bo cóż zrobić? Opisać plan dnia całej soboty? Jak to się ma do wpadnięcia na chwilę
po dokumenty czy inny gadżet?

Drażni mnie taka forma, osobiście próbuję być bardziej konkretny i od razu w pierwszym pytaniu zawieram informacje o co mi chodzi. Co wszystkim polecam :)

Jarek, warianty postępowania na tego typu zachowania mogą być różne, w to nie wnikam. Chodzi mi o fakt nie udzielania odpowiedzi gdy o nią prosimy.

Aniu, uważam, że oczywiście powinno się udzielać odpowiedzi. Komunikacja to podstawa.

W praktyce okazuje się, że tam, gdzie w grę wchodzą jakieś związki miedzyludzkie, to sprawa komunikacji nie dla każdego jest taka łatwa, bo po prostu nie każdy będzie wiedział, jak powiedzieć to, co się czuje/myśli w sposób taki, aby przedstawić swój punkt widzenia i jednocześnie nie urazić dugiej osoby.

Tak więc w moim poprzednim komentarzu chciałem pokazać to, że jeśli prosimy o odpowiedź i jej nie uzyskujemy, to nie tyle powinniśmy uzależniać się od reakcji drugiej osoby i jak w tym przypadku – czekać w nieskończoność na odpowiedź, co raczej sami powinniśmy wziąć sprawy „w swoje rece”. Sytuacja powinna być jasna.

Pozdrawiam serdecznie
J.

Humoreska a propos tematu telefonowania :)

Dziś rano dzwoni moja komórka. Odbieram i słyszę miły, ciepły kobiecy głos w słuchawce. Szybko pozbierałem myśli, aby odpowiedzieć na pytanie czy ja to ja. Upewniwszy się w swej własnej głowie co do mojej tożsamości, imienia i nazwiska potwierdziłem i rozmowa zaczęła się rozkręcać. Pani jak się okazało dzwoniła z ZUS i zaczęła pytać mnie o jakąś umowę zlecenie sprzed sześciu lat, którą moja ówczesna spółka podpisała z kimś na wykonanie czegoś tam. Grzecznie odpowiedziałem, że akurat w tej chwili nie mam dostępu do dokumentów i mogę się z nimi zjawić w przyszłym tygodniu po powrocie do mojego cudnego rodzinnego miasta. A pani dalej i o coraz głębsze szczegóły mnie pyta. I znowu mówię, że niestety moja pamięć nie sięga tych spraw i konieczny jest wgląd w dokumenty. I tak kilka razy cały ten uroczy, dziwaczny program się powtarzał. W końcu udało się Panią przekonać i umówiliśmy się, aby sprawę wyjaśnić, gdy przybędę ze stosownymi papierami.

I tak sobie myślę, czy brak zdolności przypomnienia sobie co dokładnie zawierały dokumenty sprzed sześciu lat nie kwalifikuje mnie do renty inwalidzkiej z powodu deficytów pamięci ;)

Alex,
to prawda, że nikt nie rodzi się z takimi umiejętnościami, jednak mam wrażenie, że te umiejetności mogą być lepiej opanowane przez przeciętnego młodego obywatela takich krajów jak Niemcy, lub USA w stosunku do przeciętnego obywatela w takich krajach jak Polska, czy Ukraina. Jeśli tak jest, to możliwe, że to z tego powodu, iż podczas wychowywania młodych ludzi, te umiejętności są im zaszczepiane juz w bardzo młodym wieku przez ich rodziny.

Dlaczego wydaje mi się to ważne? BO chociaż przeciętnie Polak IQ ma wyższe od przeciętnego Niemca, lub Amerykaniana(na podstawie badań), to jednak samo IQ wydaje się nie warunkować szeroko pojętego sukcesu tak bardzo, jak te umiejętności o których tu mowa(EQ?).

Podkreślam, że to jest tylko moje powierzchowne wrażenie, a jak jest naprawdę, tego nie wiem i chętnie bym poznał Twoją opinię na ten temat.

Pozdrawiam serdecznie
J.

Dzień Dobry,
ponieważ prowadzę dwie różne działaności próbuje ustalać z Klientami takie rzeczy jak pilne telefony.
Przykład:
1) Placówki opiekuńczo wychowawcze – jeśli nasze dziecko ma jakiś kłopot, rodzice nie dają sobie rady, potrzebują pomocy, potrzebują porady, szukają specjalisty, kontaktu do lekarza, potrzebują pomocy przy transporcie dziecka do lekarza czy szpitala, mama rodzi dziecko zostaje bez opieki itd.. mogą dzwonić nawet w niedzielę i nawet w nocy po to jestem zeby pomóc. Jeśli nie odbiorę (moze tak być) wysyłają smsa z informacją o co chodzi i oddzwaniam. Zdarzają się jednak telefony np. w niedziele w porze obiadu kiedy rodzic dzwoni z mało pilną sprawą wówczas proszę o informacje na maila tłumacząc ze właśnie jestem w porze obiadu z rodziną.
Mając 70 małych Skrzatów nie jestem w stanie odbierać każdego mało pilnego telefonu w weekend. w tygodniu zaś nie tylko jestem pod telefonem ale w wyznaczonych godzinach mozna ze mną porozmawiać w obu placówkach. Moja grupa docelowa jest zabiegana i preferuje najczęściej w sprawach mało pilnych maila.
2) agencja reklamowa- jeśli startuje projekt, domykamy scenariusz, produkcję itd.. jestem pod telefonem ale też pod mailem. W razie sytuacji podbramkowej dzwoni telefon a ja zawsze odbiorę. Najczęsciej jednak poprzedza go sms.
W ostatnim czasie po całym zdarzeniu otrzymuje maila o sposobie rozwiązania problemu.

Miłego dnia..
Marzena

@alex
Dzięki za odpowiedź – nie o to mi jednak chodziło.
Jego zasada – wyrażona w książce, nie pamiętam teraz dosłownie: don’t ask for permission, but beg for forgiveness (w domyśle – jak już się narobiło bigosu) – jest DOKŁADNIE zaprzeczeniem koncepcji grzecznego dzwonienia!
Pozdrowienia
H.

Na początek przywitam się, bo na blogu wypowiadam się pierwszy raz :)

Wydaje mi się, że to, o czym tu mówimy to po prostu kultura osobista zawężona do kultury rozmawiania przez telefon lub w ogóle do używania telefonu. I wbrew pozorom jest to dość ważny aspekt komunikacji (przynajmniej dla mnie), bo większość z nas ma swój telefon cały czas pod ręką.

Dla mnie w kontekście telefonu ważne jest aby:

1) Przedstawić się (nie tylko z nazwy firmy!), gdy do kogoś dzwonię
Robię to nawet wtedy, gdy wiem, że osoba, do której dzwonię ma wpisany w kontaktach mój numer. Tego samego oczekuję od osób dzwoniących do mnie.

2) Nie podawać numeru telefonu do znajomych bez ich zgody
I tu szczególnie denerwuje mnie, gdy dzwonią do mnie doradcy finansowi, agenci ubezpieczeniowi itp. itd., mimo iż żadnej z tych instytucji nigdy nie podawałam swoich danych. Zawsze pytam skąd mają mój numer telefonu i wtedy dostaję imię i nazwisko swojego znajomego, któremu później dosadnie daję do zrozumienia, że takich praktyk sobie nie życzę. Kiedyś kolega mi się tłumaczył, że warunkiem otrzymania porady finansowej było podanie kontaktów do kilku znajomych i dlatego podał mój numer. Szczerze mówiąc, to jeśli owa porada była dla niego tak bardzo ważna, to pewnie pozwoliłabym mu podać namiar do mnie, ale wystarczyło o to zapytać…

3) Dzwonić do ludzi o ludzkiej porze
Oczywiście „ludzka pora”, to pojęcie względne. Jeśli chodzi o znajomych to są to bardziej ustalenia między nami (do mnie np. znajomi dzwonić do 23.30). W sprawach służbowych natomiast staram się pilnować ram 9.00 – 18.00, chyba że się umawiamy inaczej. Najlepiej chyba zapytać, do której (od której też!) można dzwonić.
Acha i ja np. biorę też pod uwagę świętość weekendu, bo może się okazać, że godz. 10.00 w sobotę to za wczesna pora na telefon nawet do kogoś z rodziny ;)
Oczywiście warto się zastanowić nad polityką smsowania. Czy można pisać smsy w nocy? Ja na wszelki wypadek nie piszę, jeśli wiem, że kogoś mogę tym obudzić. Sama natomiast ustawiam „milczenie”.

4) Nie załatwiać swoich spraw na koszt innych
Bardzo nie lubię jeśli ktoś (nie mówię oczywiście o bliskich znajomych) coś ode mnie chce i pisze smsa z pytaniem. Podam przykład sytuacji:
Jakiś czas temu podczas roku akademickiego dostałam smsa od koleżanki mojej znajomej z zapytaniem czy mogłybyśmy się spotkać, żebym jej opowiedziała o uczelni na której wtedy studiowałam. Dziewczyna przyjechała do Warszawy na drzwi otwarte tejże uczelni i chciałaby się po prostu czegoś więcej dowiedzieć. Co więcej owa dziewczyna sama wyznaczyła czas i miejsce kiedy miałybyśmy się spotkać. Po pierwsze: uważam że w takich sprawach się dzwoni (nawet tej dziewczyny nie znałam). Po drugie: Jak coś się od kogoś chce, to wypada się chyba dostosować do drugiej strony. W podanym przypadku potraktowałam dziewczynę jako roszczeniową intruzkę i się z nią nie spotkałam. Gdyby załatwiła sprawę w inny sposób pewnie wypiłybyśmy dobrą kawę i mogłaby się sporo ode mnie dowiedzieć na temat uczelni.

Warty rozpatrzenia jest też czas rozmowy przez telefon. Kiedyś jakiś handlowiec usług medycznych próbował przedstawić mi telefonicznie ofertę, jednak po 15 minutach (kiedy wiedziałam że potrwać to może kolejne 15) powiedziałam mu że nic z tego nie zapamiętam, więc chyba szkoda naszego wspólnego czasu. Ale to nie tylko przypadłość handlowców, ale także np. osób z rodziny ;) Mam taką ciotkę, która mogłaby nawijać godzinami (zwłaszcza na czyjś koszt).
Handlowcy którzy do mnie dzwonią przeważnie używają też pytania, o którym napisał Alex – „czy nie przeszkadzam?” i oczywiście, zwłaszcza w godzinach pracy, przeważnie przeszkadzają :)

I na koniec „respect” dla Ryszarda, który odbiera tel. tylko od 3 osób :)

pozdrawiam

Basia