Dla mnie najbardziej pasowałby 27 (wtorek :D) bo kończę „już” o 17 :D Jeszcze tylko starczy się doczołgać na miejsce i już! :)

Jako że jest to mój pierwszy wpis na twoim blogu Alex, należało by się przywitać, tak więc :
Witam cię oraz wszystkich czytelników tej stronki. :) Mam nadzieję, że bedę się częściej tutaj udzielał , bo choć zostawiam swoją wiadomość po raz pierwszy, to tego bloga czytam już od jakiegoś czasu.

Dziwi mnie nieco mały odzew odnośnie tego tematu. Czyżby tak mało czytelników tego bloga pochodziło z Wrocławia?
Z chęcią spotkałbym się twarzą w twarz z life-mentorem, o ile oczywiście spotkanie jest nadal aktualne (i o ile jestem mile widziany ;) ). Pasuje mi również termin wtorkowy, w okolicach 17-20. Jednak moja obecność na takim spotkaniu zależałaby od paru czynników, które musze wyjaśnić . Wieczorem postaram sie określić , czy na takie spotkanie byłbym w stanie się zjawić

Pzdr.

Skoro już dwie osoby się ujawniły to i ja to zrobię :-).

Witam autora oraz wszystkich czytelników :-). Czytam bloga już od dłuższego czasu, ale dopiero teraz zdecydowałem się coś napisać.

Jestem chętny na spotkanie, ale pasuje mi tylko termin wtorkowy po godzinie 17.

Pozdrawiam,
Paweł

Witajcie, witaj Alexie!

Bardzo chętnie skorzystam z możliwości spotkania się z Tobą oraz Czytelnikami w „moim” mieście :)) Osobiście pasuje mi zarówno wtorek jak i środa, ale najwcześniej o 20.30. Masz już jakieś upatrzone miejsce?

Pozdrawiam serdecznie
Konrad Kokurewicz

p.s. pozwoliłem sobie równoległe posłać Ci maila

Wiec do zobaczenia jutro :-)!

Hej – Kamil

Witam ponownie
Obecnie nie widze przeszkód, abyśmy się jutro wszyscy razem spotkali.
Tak więc do zobaczenia jutro w Hotelu Raddisson

witajcie,
Ja również chętnie się dzisiaj spotkam.
Chociaż będę ograniczony czasowo to mam nadzieję, że nikogo nie obrażę opuszczając spotkanie przed godziną dwudziestą.
Do zobaczenia!

Również pozwolę sobie podziękować Tobie Alex oraz uczestnikom za świętną dawkę inteligentnej i rozwojowej rozrywki!

Do zobaczenia niebawem, mam nadzieję.

Pozdrawiam,
Konrad

Również dziękuję za spotkanie. Mam nadzieje, ze będę miał jeszcze okazję spotkać Ciebie face to face(Jak i pozostałych :) ) Szkoda mi nieco, że nie byłem w stanie dokładnie sprecyzować czego tak naprawdę oczekiwałem od lektury NLP, ale myślę, że jak będe miał chwilę, to zastanowię się nad tym i napiszę do Ciebie Alex maila z moimi przemyśleniami. Jednak czasami, w niektórych kwestiach nie potrafię od razu udzielać precyzyjnych odpowiedzi, z których byłbym zadowolony :)

Pzdr.

Witaj Alex,

Kiedyś już zabierałem głos na blogu, ale komentarz chyba zaginął. Zatem ponownie witam oficjalnie Ciebie i Czytelników. Na spotkaniu nie byłem (akurat z powodu wyjazdu do… Warszawy), natomiast postaram się pojawić na jakimś innym :)

Co do Twojego pytania – blog nie jest o komputerach, ale IT jest przez ludzi dla ludzi i koniec końców z ludźmi przychodzi pracować. Z maszynami łatwiej sobie poradzić, więc nic dziwnego że uzupełnia się wiedzę o radzeniu sobie z ludźmi (taka przenośnia, ale mam nadzieję, w miarę trafna). Poza tym … blogi czytają – moim zdaniem – albo nastolatki, albo właśnie pracownicy branży, z definicji przykuci do komputerów i sieci ;) Poza tym, na samym blogu znajduje się sporo cennych wskazówek związanych z szeroko rozumianym zarządzaniem, a tego w IT jest – przynajmniej z mojego punktu widzenia – dużo. Za dużo.

Ot, moje 0,03 PLN :)

Pozdrawiam, Piotr

Witam :D

i dziękuję za bardzo subtelniekrytyczny komentarz ;) Oczywiście pewne uogólnienie było nieuniknione, i siłą rzeczy mało trafne – na żadnym spotkaniu nie byłem dotąd, a i bloga czytam od niedawna. Nad krzyształową kulą pracuję intensywnie ;) ale marnie mi idzie; ostatecznie, jestem raczej na początku kariery zawodowej :D
Zresztą, cały ten wpis nie będzie „głosem branży IT” ale oczywiście subiektywną, jednostkową opinią początkującego inżyniera.

Piszesz o możliwości zdziwienia że „nie ma profesjonalnej strony” … strona „profesjonalna” mogła by świadczyć o tym (przynajmniej w niektórych mniemaniu, nie piszę o sobie ), że to o czym pisałeś – czyli kontakty i opinia się nie sprawdzają „bo potrzeba strony”. Poza tym, ciekaw jestem co świadczy lepiej o profesjonalizmie w Twojej branży : „profesjonalny serwis” w domenie za kilkadziesiąt PLN i zrobiony za kilkaset PLN czy serwis osobisty, z kręcącymi się w górę statystykami odwiedzin i 5 godzinnymi spotkaniami z rosnącym, jak sam piszesz – zróżnicowanym, gronem czytelników, w tym tych „niebranżowych” (czyli nie innych trenerów ) ?

Pisząc „za dużo zarządzania” miałem raczej na myśli obserwowaną przez tak niektórych znajomych jak i mnie samego tendencję to „odtechniczniania” (paskudny neologizm, ale…) zawodów typowo, zdawałoby się, inżynierskich. Naprawdę – komfortowa jest sytuacja administratora sieci w dużej firmie, którego od użytkowników osłania call-center, system pomocy on-line i podobne sprawy… który ma swoją konsolę, problem, narzędzia termin itp. W wielu miejscach bywa tak, że należy porozmawiać z ZU (Zwykłym Użytkownikiem) o którego stopniu znajomości rzeczy wiadomo… niewiele, który może mieć taki a nie inny humor danego dnia lub ogólnie charakter. Czasami trzeba coś uzyskać od współpracownika, „współ”pracownika lub współ”pracownika” ew. od przedstawiciela dostawcy jakiejś tam usługi, z której firma korzysta. I tak przynajmniej połowę (lub więcej) czasu spędza się na … a jakże, na kontaktach z ludźmi – telefonicznych, mailowych, osobistych lub ich kombinacji. I trzeba wypracować sobie podejście zarówno do ludzi, jak i do samego siebie. Oczywiście trzeba wytłumaczyć, dlaczego potrzebujemy urządzania za ileś tam $/EUR/PLN … osobną sprawą jest uczestnictwo w branżowych forach/grupach dyskusyjnych. Oczywiście – w przypadku gdy się samemu coś zepsuje – też należy umieć zażegnać kryzys, nie tylko techniczny.

Niektórzy powiedzą, że to nic nowego – ostatecznie czasu, finansów i zadań to się w każdej pracy i zawodzie pilnuje, a przynajmniej powinno. Owszem, ale urok IT, a przynajmniej niektórych „działek” jest taki, że cokolwiek się wydarzy – jest to widoczne od razu, odczuwane długo, a pamiętane wiecznie :D

Specjaliści od zarządzania, marketingu, prawa muszą coraz częściej się zaznajamiać z techniką, inżynierowe – uczyć się jak z nimi rozmawiać, zarządzać całym „balastem” organizacyjnym, szkolić siebie i innych do spraw technicznych i innych, jednocześnie wciąż pilnując porządku na własnym technicznym podwórku… momentami bywa ciężko… ale parafrazując znane zawołanie : „Engineers lead the way. All the way !” :D …tylko czasem natrętnie powraca pytanie : czy nie mogę „wrócić do kabelków” a tym balastem nie mogą zająć się pasjonaci tematu i specjaliści…?

Pozdrawiam, Piotr

Czytając po kolei komentarze natknąłem się na sprawę, którą moim zdaniem warto skomentować. A dotyczy ona dużej liczby osób związanych z IT będących czytelnikami bloga Alexa.

Moim zdaniem powodów jest kilka: a) najczęściej z Internetu korzystają informatycy; b) Internet w naszym kraju nie jest zjawiskiem powszechnym; c) świadomość zalet korzystania z Internetu nie jest w Polsce nadal powszechna; d) inne grupy zawodowe poza informatykami nie są zainteresowane Internetem; e) dodatkowo w mediach (szczególnie TV) Internet jest przedstawiany jako miejsce do randkowania z nieznajomymi, wirtualny plac zabaw nastolatków i przestrzeń dokonywania przestępstw.

Jakiś czas temu na Media Cafe Polska poszukiwano wartościowych polskich blogów i większość jakie zgłoszono dotyczyła informatyki, bądź nowych mediów. Na świecie, a szczególnie w Stanach jest trochę inaczej i mam nadzieję, że również w Polskim Internecie niedługo pojawi się coraz więcej ciekawych blogów/stron prowadzonych przez specjalistów z różnych dziedzin.

Alex

To co napisałeś o mediach i to co przeczytałem kilka dni temu naprowadziło mnie na fundamentalne pytanie. Ale najpierw zacytuję to co przeczytałem: „Strażacy z Nowego Jorku oskarżają byłego burmistrza Rudolpha Giulianiego o brak wrażliwości. Ich zdaniem, po zamachach z 11 września 2001 roku Giuliani był bardziej zaangażowany w operację wywożenia złota i srebra z sejfów bankowych spod ruin WTC, niż w akcję poszukiwania ludzkich szczątków”. I jak teraz wygląda nasz opinia na temat akcji ratunkowej? Co jest prawdą: to co słyszeliśmy wcześniej, czy ta informacja podana kilka dni temu? Na ile jesteśmy w stanie ocenić to co się dzieje w kraju i na świecie? Na ile nasz obraz świata jest prawdziwy? Pewne rzeczy których jesteśmy blisko, które dotyczą naszej sytuacji zawodowej jesteśmy w stanie ocenić rzetelnie. Ale co z innymi zdarzeniami? Nie czytać prasy, nie oglądać telewizji?

Alex, czy możesz rozwinąć temat „nieefektywnych nawyków komunikacyjnych”.

Pozdrawiam