Alex,

Jesteś wielki :). Dziękuję.
Doprawdy uwzględnia on niezwykle empatyczny feedback.

Pozdrawiam serdecznie

Mój komentarz do tego sformułowania:
„Gdyby ktoś chciał całkiem wyraźnie wiedzieć, jaki feedback staram się generalnie udzielać (choć są oczywiście wyjątki) to jest to pozytywny feedback z własnej inicjatywy zarówno w trakcie, jak i po fakcie”

Uważam że z definicji 'feedback” powinien być szczery (!), bo tylko wtedy ma sens i przynosi korzyści.

W swoich relacjach z ludźmi różnej narodowości zauważyłem następującą prawidłowość:

Polacy najczęściej lubia dawać feedback jak jest coś źle. Jak jest dobrze, to uważają że jest tak, jak być powinno, więc szkoda strzępić języka. Z przykrością stwierdzam, że czasami tę oszczędność w słowach zauważam też u siebie, nad czym staram się pracować :-)

Amerykanie lubią słodzić i mówić, że jest „fine” i „great”. Zawsze słyszałem, że to takie typowe puste amerykańskie bla bla….. ale wiecie co? Nawet jak człowiek wie, że to takie „bla bla”, to jednak jakoś oddziałowuje na lepszą atmosferą pracy i samopoczucie.

Niemcy: też nie sa za bardzo wylewni. Mamy wiele podobieństw.

Hindusi: lubią się amerykanizować (a może tylko z takimi miałem do czynienia). Też lubią „przysłodzić”.

Myślę, że najlepsza jest postawa gdzieś po środku.

Pozdrawiam
Rafał

:] Heh choćbym nie wiem jak się starał :P nie dam rady ZAPYTANY dawać tylko ;) pozytywnego Feedback. :D Co w takiej sytuacji :) kłamać nie lubię ;P. Czy znacie lepszą opcję niż użycie :
„Bardzo dobrze to to i to, ale… :)czy nie uważasz że w tym punkcie mógłbyś spróbować czegoś innego… :).”

@Artur Stępniak: Moim zdaniem przełożony powinien publicznie wyrażać jedynie feedback pozytywny, o ile nie jest to krępujące dla odbiorcy (ludzie są różni, niektórzy lubią się zawstydzić), zaś feedback naprawczy (czytaj: negatywny) należy przekazywać tylko podczas rozmów w cztery oczy.

Witam
Tak się zastanawiam nad rozwiązaniem typu 'brak feedback’u’, który czasami potrafi mieć większą moc niż jakikolwiek inny użyty przez nas, bądź odebrany.
Sam czegoś takiego doznałem ostatnio, tzn. w tym wypadku jeśli by druga osoba powiedziała cokolwiek a nie dała do zrozumienia, wyszła by z tego zwykła kłótnia. A tak, dwa razy tą sprawę później przemyślałem na spokojnie i wyciągnąłem pewne wnioski. Inaczej bym pewnie bronił swojego zdania (nagłe emocje), stało się tak widocznie dlatego, że druga osoba potrafiła mieć pewien dystans, wiedziała że lepiej nic nie mówić a skutek będzie lepszy.
Wydaje mi się że to przychodzi jest z pewnym doświadczeniem i czasem, bo każde inne rozwiązanie byłoby tutaj gorszym, niż właśnie brak feedback’u.
Patrząc na ten swój przykład widzę ile razy więcej bym osiągnął właśnie poprzez 'brak’.
Tyle że podkreślam, to sprawdza się tylko w pewnych sytuacjach, a jednak wówczas jest rozwiązaniem najlepszym.

ps. Alex, co do przykładu z seksem, to fakt, uniwersalny temat do pokazania, tylko że dziś pewnie będę go z nim kojarzył rrrrrrrrr….. :) . No nic stwierdze rano.
Pozdrawiam

odwazny, przez co jeszcze bardziej niz zwykle inspirujacy, tekst. BRAWO! :)

ze swego doswiadczenia dodam spostrzezenie, iz u wielu pozytywna informacja zwrotna staje sie pretekstem do spoczecia na laurach, podczas gdy mniej licznej czesci pozytywy przelatuja kolo ucha. z drugiej strony mamy wiec tych ktorzy skupiaja sie jedynie na krytyce. zilustrowalbym to wspinaczka na wysoki szczyt: pierwszy przypadek to zakladanie co i rusz kolejnego obozu (w domysle: niepotrzebnego), drugi to poreczowanie nawet tam, gdzie warunki tego nie wymagaja (w domysle: sa niepotrzebne). w obydwu przypadkach dotarcie do celu zajmie wiecej czasu niz mozna by sie spodziewac. i powiem szczerze – jesli moglbym wybierac wole tych drugich, tam bowiem jasno widac wole rozwoju, tworzenia i zmiany.

zgadzam sie z Toba (jesli dobrze rozumiem), Alex, ze z punktu widzenia 'nadawcy’ pozytywny przekaz dodaje skrzydel i w generalnym rozliczeniu 'odbiorcy’ wypadaja znacznie lepiej gdy nie zdaja sobie sprawy z ciezaru jaki niosa, a korzystaja ze wskazanych im sprzyjajacych wiatrow. jednak nie kazdy orientuje sie na 'dojscie do celu’. znam takich, dla ktorych 'wazniejsza jest droga’. hmm… jeszcze chwila i wpadne w pulapke wiecznej wzglednosci… nie… to chyba po prostu zalezy od rozmowcow, od sytuacji. ja zdecydowanie wybieram sytuacje gdy przymiotnik 'konstruktywna’ przy krytyce – stanowi o efektywnosci odbioru. bo sadze, ze ostateczne rozliczenie i tak poza nami, ze wszystko co mozemy zrobic to zadbac o jakosc tego co 'tu, teraz’ (no moze jeszcze zwiekszac prawdopobienstwo tego, co 'za chwile’).

i tak wlasnie dochodzimy do wlasciwego pytania – o motywacje 'nadawcy’. bo to ona rozstrzyga, sadze.

ps. i w tym kontekscie lejtmotiv Twojego tekstu daje duzo do myslenia ;)))

pps. pomyslalem, ze podobnie dobrze, acz mniej… inspirujaco ;) zagadnienie informacji zwrotnej mozna oddac przedstawiajac sytuacje nauczyciela jazdy samochodem :) chociaz… dla plci meskiej moze sie to okazac nawet bardziej ekscytujace ;)

Alex W. Barszczewski Says: „Sprawa jest nieco bardziej złożona. Postudiuj ten cykl.”

Dzięki za wskazówkę. Postudiowałem. Niestety nie zrozumiałem związku wpisów o manipulacji, sklasyfikowanych za pomocą etykiety 'tresura’ z moim twierdzeniem, że feedback pozytywny powinien być publiczny, a feedback naprawczy – prywatny. Czasami trzeba komuś powiedzieć, że ma nieświeży oddech i z pewnością nie wolno tego robić na firmowym spotkaniu gwiazdkowym. Ale być może mój komentarz odbiegł zbyt daleko od tematu niniejszej dyskusji, więc nie będę już drążył tego tematu. Pozdrawiam.

Witam wszystkich,

Alex – powiedz mi proszę co zrobić gdy udzielasz pozytywnego feedbacku szczegółowego np. „świetnie sobie radzisz z tym klientem”, a osoba do której to mówisz przenosi szczegółowy feedback na całą swoją działalność – typu ” ja w ogóle jestem świetna „.

Potem gdy zwracasz uwagę ( jak to robić ?), że coś jest nie tak, nie wie o co chodzi – przecież była chwalona. Czyli nie oddziela spraw. Mimo, że mówisz jej, że była chwalona za konkretną sytuację z klientem a nie za całokształt twórczości :).

Czasem pozytywnie feedbackowani ludzie – wchodzą nam na głowę. Szczypanie ich, chyba nie jest dobrym pomysłem. Jaki jest dobry pomysł na takie sytuacje?

Pozdrawiam serdecznie

Alex dzięki :) rzeczywiście nie doczytałem ;) – spróbuję wyciągnąć lekcję i nie czytać tylko iść spać gdy jest się zmęczonym ;)

A co gdy :] gdy nie da się lekko poprawić kogoś :) bo po prostu spieprzył i jeszcze tego sam nie odkrył(a co gorsza jest święcie przekonany że jest wszystko dobrze) :]. „lekkie nawracanie” może się skończyć tym że nie zrozumie i się tylko oburzy, że coś robi źle. ;] Czy zostaje tylko terapia wstrząsowa ? :)

I co z osobowościami „Ja” – niestety mam takie doświadczenia, że na próby „feedbacku naprawczego” osobowości są odporne, a za to ostry „przytup” potrafi je otrzeźwieć.

P.S przepraszam jak już o tym było na blogu, ale jeszcze się nie przekopałem :)

Co mają znaczyć te cyferki albo ’-’ w tabelce ?

Witaj Alex,

Potrzebny tekst, który wyjaśnia słowa jakże często używane na tym forum. Na pierwszy rzut oka nic odkrywczego, ale nazwanie rzeczy „prawie oczywistych” po imieniu wielu ludziom uświadamia ich błędy ;-) i innym doda odwagi gdy potwierdzą się ich chybaraczejtaki.

Muszę przyznać, że bajki Ezopa bardziej mi przypadają do gustu niż bajki Freuda. W dodatku metaforą poruszyłeś temat zupełni mi nieznany. Ale pokiwam głową i poudaję, że wszystko rozumiem bo przecież wyjaśniamy rzeczy oczywiste mówiąc o rzeczach oczywistych. ;-D

MfG
Marcunio

Alex,
jak sobie życzysz:
Podejrzewam, że wątpliwości dotyczą tylko drugiego akapitu dlatego śpieszę z wyjaśnieniami:
0) Staram się zmieścić tekst w okienku, aby nie zanudzać. Pomijam długie wypowiedzi które niewiele tłumaczą licząc na domyślność czytelnika i ryzykując niezrozumienie.
1) Bardzo podoba mi się podoba pomysł na 'konkretny przykład’. Seks jest zjawiskiem naturalnym, dostępnym i znanym każdemu. 99,99% populacji zrozumie o co chodzi.
2)Zastosowałem skrót myślowy: przykłady z natury -> bajki Ezopa, przykłady z seksu -> bajki Freuda.
3) Uświadomiłem sobie, że seks i związane z nim niedomówienia są częstym i bardzo wdzięcznym tematem kabaretowych skeczy i wątków komediowych oraz powodem wielu zabawnych sytuacji w życiu.
4) Zauważyłem, że słowo „feedback” jest tak popularne na tym blogu jak słowo „seks” w życiu.
5) Dokonałem w wyobraźni przestawienia : rozmowa->blog; seks->feedback; a potem zobaczyłem oczyma wyobraźni człowieka który kiwa głową ze zrozumieniem nie rozumiejąc niczego w rzeczywistości.

10^10) miałem nadzieję, że ktoś się z tego powodu uśmiechnie.

Zdravim vsech,

Marcunio

Marcunio

Piszesz: „Pomijam długie wypowiedzi które niewiele tłumaczą licząc na domyślność czytelnika i ryzykując niezrozumienie.”
Czy masz coś przeciwko doskonaleniu sztuki wypowiadania się zwięźle, ale jasno i jednoznacznie? ;)

Ha det bra
Tomek

Witam
Co zrobić gdy instruktor nauki jazdy non stop wytyka błędy a to doprowadziło np. mnie do granicy wytrzymałości psychicznej? Drażnią mnie ludzie negatywni, nerwowi w pesymistyczny sposób i potykający się o przedmioty. Poza tym gdy płacimy to wymagamy i chyba nie długo, gdy sytuacja się nie zmieni, albo wjadę w słup wysokiego napięcia albo zmienię instruktora. Jedno wiem. Nie można sobie pozwalać (gdy tego nie chcemy, ale wątpię by ktoś chciał być ciągle krytykowany) na negatywne feedback’i.
Pozdrawiam

Agnieszko M.R.:

Wybierz sobie jedną z odpowiedzi.

1) Przestać jeździć konno.
Konisie – to nie pluszowe zabawki. To żywe i silne zwierzęta. Zwróć uwagę na dwa aspekty o których bardzo często ludzie zapominają.

a) Wśród swoich znajomych mam osoby (w tym i instruktorów!) które z powodu braku pokory mają jedną nerkę mniej, lub połamaną miednicę albo widzieli na własne oczy swoje własne kości piszczelowe. Na pierwszą w życiu randkę ze swoją obecną żoną poszedłem w opatrunku, a kosci uratowały mi nowiuśkie skórzane buty. Miej na uwadze, że „czepialstwo” Twojego instruktora ma na celu uchronić Twoje życie lub zdrowie.

b) Koń ma na sobie spory ciężar i kawałek żelaza między zębami. Jeśli źle siedzisz, wisisz na wodzach, szarpiesz, kopiesz, podskakujesz itp, to sprawiasz koniowi ból. O ile nie masz skłonności sadystycznych miej to na uwadze. Poprawny dosiad, to dużo mniej pracy wędzidła. Dodatkowo pamiętaj, że podstawową naturalną bronią konia jest ucieczka. Zestresowane zwierzę prędzej, czy później tego spróbuje. „Czepialstwo” Twojego instruktora ma na celu uchronić życie lub zdrowie konia.

Jeśli Twoje ego nie jest w stanie tego zaakceptować, to proponuję taniec towarzyski.

2 A probowałaś kiedykolwiek dać swój fibek ? Może wystarczy dopytać i już będzie wiadomo co rzeczywiście jest nie tak i poracowac nad tym elementem nieco bardziej.

Jeśli instruktor jest li tylko zakompleksioną marudą to szkoda życia. Zmień instruktora i ośrodek. Prawdopodobnie wiele się zmieni.

A jeśli nie … ?

Zrozum pozycję swojego instruktora. „Rozmanierowane panienki i paniczyki” przychodzą i odchodzą. A koń zostaje. Zestresowany ciągłym szarpaniem i kopaniem z bolącymi zębami i otartym grzbietem. Takie zwierze trzeba potem na nowo uczyć ufności do ludzi.

Z Twojego posta nie wynika zbyt jasno czy aby nie jesteś tym kto przyszedł, pomarudził i sobie pójdzie. Przemyśl to jeszcze raz. ;-P

Pozdrawiam,
Marcunio

P.S.

Wolałabyś usłyszec: „Pani Agnieszko, jak pięknie pani wygląda w tych bryczesach, a ta fryzura idealnie komponuje się z maścią tej klaczki.” ;-) Czy: ” Dopnij popręg pokrako, bo jak przewiniesz się pod brzuch to ze łba ino skorupki zostaną!” ?

Witam:) oczywiście miałam na myśli auto.
TesTeq: jeszcze dam mu szansę, ale nie potrwa to długo. Dość nie dawno dowiedziałam się od innej osoby, że właśnie jakaś dziewczyna zrezygnowała bo pan X. ją zestresował.
Nie należę do „panienek”,które świata poza fryzjerem, kosmetyczką, butikami nie widzą, a na ważnych sprawach nie potrafią się skupić. Sądzę, że dość dobrze wykonuję polecenia. Daleko może do perfekcji, jednak wszystko dla ludzi.
Podałam ten przykład, ale odnośnie tematu.. Myślę, że nie powinniśmy pozwalać sobie na to by ktoś źle na nas wpływał albo w jakiś sposób stresował. Podziwiam ludzi którzy mówią: „On/ona stresuje ale musi tak bo nauczy dobrze…itd.”, czyli innymi słowy takie osoby lubują się w tym gdy ktoś nerwowo reaguje, wyśmiewa się, krzyczy. Może to kwestia wychowania? Nie wiem… możliwe że też jakaś niewytłumaczalna chęć „bycia poniewieranym”. Zabrnęłam daleko, jednak ogólna myśl: po co stresować się? Szanujmy swoje zdrowie.
Pozdrawiam. Właśnie jadę sobie pośpiewać z anginą ;)

Agnieszka M. Ryczko Says: „Podziwiam ludzi którzy mówią: 'On/ona stresuje ale musi tak bo nauczy dobrze…itd.’, czyli innymi słowy takie osoby lubują się w tym gdy ktoś nerwowo reaguje, wyśmiewa się, krzyczy.”

Myślę, że poniewieranie z premedytacją szkolonego ma rację bytu w przypadku szkoleń służb mundurowych. Ale oczywiście myślę o „profesjonalnym poniewieraniu” bez jakichkolwiek emocji i personalnych animozji. To pozwala sprawdzić odporność szkolonego na stres i -jeśli wytrzyma – „znieczulić” go w tym zakresie.

Witam, wstaję za pięć godzin, więc póki co krótko do Marcunio.
Piszesz:”Moim zdaniem nie należy pozwalać na krytykę swojej osoby, ale negatywny feedback jest jak najbardziej pożądany. Nawet ciągły i długotrwały (!), aż do zmiany efektu na pożądany.” Przykro mi, ale nasze filozofie życia nieco się różnią ;) Odnośnie, czy rozróżniam: jasne, że rozróżniam i myślę że moje reakcje na krytykę są w normie;) Swoje zasady kształtuję od kilku dobrych lat i wybieram w Tych z którymi żyje mi się najlepiej, w miarę bezstresowo, a właściwie jeśli jest możliwość zupełnie bezstresowo. Oczywiście są sytuacje stresujące których nie da się uniknąć w życiu, jednak moim zdaniem negatywne feedbacki nie są mi do szczęścia potrzebne. Wszystko można inaczej załatwiać.
Pozdrawiam z deszczowego miejsca