Cz typy 1, 2 i 3 są rywalizują między sobą?

Typ 3 – oczywiście najbardziej logicznie brzmiący, jest jednak dość orginalny, dyskretny i czy nie jest tak, że właśnie przez to, że nie daje zatrudnienie trenerów typu 3-go żadnych papierków czy dyplomów do powieszeni na ścianie, czy też do umieszczenia na WWW firmy, to w związku z tym nawet dość duże firmy mogą mieć pewne opory- początkowo przed wybraniem tego typu „pomocy”.

Poza tym, chyba dość dziwne byłoby moim zdaniem założenie, że będe trenerem i to od razu typu 3-go. A doświadczenie i reputacja?

Po pierwsze – Witam bo to mój pierwszy post na tym jakże ciekawym blogu (ale zapewne nie ostatni).

Po drugie – mam wrażenie, że zostanie trenerem typu 3 to tak naprawdę przede wszystkim kwestia szczęścia. Wydaje mi się, że takimi specjalistami zostają ludzie z doświadczeniem w danej dziedzinie, którzy niekoniecznie od początku chcieli być trenerami. Nie bardzo widzę możliwości kształcenia się i rozpoczynania celowo kariery takiego trenera. Przykładowo, najlepszym trenerem w dziedzinie dajmy na to sprzedaży, będzie człowiek który sam osiągał duże wyniki w sprzedaży i który potrafi się podzielić (!) swoją wiedzą i doświadczeniem. Nie widzę natomiast możliwości zostania trenerem od sprzedaży (przepraszam nie wiem czy to ma jakąś fachową nazwę :) ) przez osobę, która zną ją tylko z teorii, licznych książek czy szkoleń… choćby nie wiem jak świetnie była wyszkolona w teorii :)

No i pozostaje jeszcze kwestia wiarygodności i reputacji trenera. To chyba dość oczywiste i zrozumiałe (przynajmniej moim zdaniem), że firma chętniej zatrudni trenera, który ma doświadczenie w sprzedaży oraz trenerstwie, a nie takiego, który może sie pochwalić jedynie ukończonymi szkołami, kursami itd.

(Przeczytałam jeszcze raz komentarze i doszłam do wniosku że mój jest w istocie rozwinięciem myśli Bartka Paciorka :) )

Iga w zrozumiały sposób podała to, o co mi chodziło…
Dlatego właśnie trzeba pracować nad komunikacją z otoczeniem ;-)
Przynajmniej ja….

Pozdrawiam !

Witam serdecznie!

Zuzanna napisała „Czy mam realne szanse zaistniec ‘gaszczu oferowanych szkolen’.” Moim zdaniem zdecydowanie masz i choć sam nie mam pod tym względem dużego doświadczenia to wydaje mi się, że wystarczy przeczytać sam post o marzeniach, a w komentarzach jedną z odpowiedzi Alexa (w której to opisuje swoją sytuację wyjściową) aby dojść do wniosku, że można osiągnąć to co się sobie założyło (oczywiście nie oznacza to, że będzie to proste i możliwe bez wysiłku) Więc odpowiadając na Twoje pytanie myślę, że jak najbardziej jest to możliwe. A jak? Tu nie czuję się na tyle kompetentny aby dać odpowiedź aczkolwiek po dłuższej lekturze bloga można dojść do wniosku, że należy po prostu dostarczać odpowiednich rezultatów i wartości dodatniej innym a wtedy i odpowiedni klienci się znajdą :)

Przy okazji chciałbym Cię prosić o kontakt (tablisx at tlen.pl) Sam przez jakiś czas studiowałem na ICHiPie i przy okazji miałbym parę pytań.

Pozdrawiam kolorowo. :)

Witam,
Bardzo dziękuję, za odpowiedź. Sobota popołudnie, za oknem deszcz …typowa irlandzka pogoda. W taką pogodę świetnie się czyta i odpisuję na listy.
Bardzo Ci dziękuję za wskazówkę odnośnie tematów szkoleń. Zacznę od odstaw skutecznej komunikacji. Póki co mam zamiar wciągną się w temat. Poczytać tak dużo ile się da, a z czasem przygotować jaką nowatorską prezentację, na podstawie tego co już udało mi się samemu doświadczyć.
Wiesz zgadzam się z Tobą, jeśli chodzi o temat negocjacji to mam troszkę doświadczenia, nie jestem ‘żółto dziobem’, ale chyba nie czuję się na tyle dobra, aby zacząć szkolić innych. Potrzeba mi więcej doświadczenia jak i wiedzy teoretycznej.
Wracając do tematu skutecznej komunikacji, zastanawiam się jaką listę książek poleciłbyś mi?? Pozdrawiam i do następnego kliknięcia

Witajcie,
Ja wiem, ze sporo zostalo juz powiedziane na temat – 'Jak zostac trenerem’. Pytanie tylko jak zaczac? Zalozmy, ze za dwa tygodnie czeka Was pierwsze szkolenie. Po wielu trudach udalo sie zebrac grupe studentow, uczniow, przed ktorym to mamy debiutowac.
Moje pytanie co robicie???? Planujecie wasza prezentacje minuta po minucie? Czy zdajecie sie na zywiol?? Liczac, ze w trakcie samo wszystko wyjdzie.
pozdrawiam

Alex,
dziękuję za otwieranie umysłu, poszerzanie horyzontu i utwierdzanie w przekonaniu że chcieć to móc. Dziękuję za myślenie w kategorii „największej pozytywnej różnicy”.
Każdy taki post i mądre komentrze forumowiczów powodują że się zbieram do działania, ale….. wracam do aktualnego biznesu i korporacji.
Ten pierwszy ZDECYDOWANY krok to dla mnie krok w ciemność i nie wiem czy w razie porażki łatwo jest wrocić do „bezpieczeństwa” stałej posady z dobrym wynagrodzeniem. Testowanie wymaga rownież ogromnego zaangażowania.
Widzę, że jest sporo osób zainteresowanych przebranżowieniem i usamodzielnieniem się. Myślę że cykl „Droga Samuraja” Twojego autorstwa pomoże nam lepiej wyobrazić sobie realia, wymienić doświadczenia i „oswajać obawy” przed wyruszeniem w nową drogę.
Gorąco pozdrawiam i czekam z niecierpliwością na cykl doświadczonego przewodnika
Aneta

Witaj Alex,
bardzo ciekawi mnie dlaczego teraz nie jesteś już entuzjastą NLP. Przyznam się, że na chwilę obecną staram się inwestować czas i pieniądze w siebie i m.in. chciałem ukończyć kurs trenerski NLP, jednak zanim uzbieram odpowiednią kwotę zwracam wolę wiedzieć, że ta decyzja będzie dobra :)
Tak więc proszę o odpowiedź (jeśli to możliwe także na adres mejlowy – nie bardzo wiem czy kiedy Twoja odp. się tutaj pojawi dostanę jakąś informację z linkiem.

Pozdrawiam
Roman Torkowski

Witam serdecznie

Jak większość trafiłem tu przez przypadek. Od jakiegoś czasu zacząłem przeglądać oferty na stanowisko trenera sprzedaży (Pracuję w dziale sprzedaży od 8 lat). Niestety, odzew na aplikacje składane z mojej strony był zerowy ze względu na wymagania stawiane przyszłemu trenerowi (zawsze nie spełniałem jednego warunku tj. minimum rok doświadczenia na stanowisku trenera, które gdzieś trzeba zdobyć). W związku z powyższym zacząłem szukać pomysłów „Jak zostać trenerem” i trafiłem na Twój Blog z czego jestem bardzo zadowolony. Przeczytałem kilka artykułów oraz komentarzy zawartych w Blogu i stwierdzam, że będę jego częstym bywalcem. Ogólnie rzecz biorąc jestem osobą, która nosi spory bagaż doświadczenia życiowego i zawodowego oraz ma doskonały kontakt z ludźmi. Od pewnego czasu moim marzeniem jest objęcie stanowiska trenera sprzedaży i rozwijanie się w tym kierunku, co dawałoby mi mnóstwo satysfakcji (mam pewne doświadczenia w tym kierunku, jednak nie na tym stanowisku). Zdaję sobie sprawę, że czeka mnie ogrom pracy, ale jestem zdeterminowany i wierzę bardzo mocno, że mi się uda osiągnąć cel, który sięga dużo wyżej. Można powiedzieć, że dopiero teraz wiem co tak naprawdę chcę w życiu robić, a nie jestem na początku mojej życiowej drogi. Pytanie jakie mam do Ciebie to jak zdobyć wymagany staż oraz doświadczenie, które teoretycznie posiadam (przynajmniej tak mi się wydaje). Utrudnieniem jest fakt, że posiadam rodzinę na utrzymaniu. Przepraszam, ale muszę kończyć.

Pozdrawiam

Janusz

Witam ponownie

Poczytałem sobie o wolontariacie i uważam, że jest to świetna forma zdobycia doświadczenia. Na pewno spróbuję wykorzystać 3 punkty Marty Zielińskiej, które pomogą mi się dalej rozwijać w obranym kierunku. Po analizie Twojej odpowiedzi doszedłem do wniosku, że osoby rekrutujące najprawdopodobniej w ogóle nie przeczytały mojego listu motywacyjnego, tylko po powierzchownym przeanalizowaniu CV, w którym nie było ujętego (gdyż takiego nigdy nie piastowałem), a wymaganego min. rocznego stażu pracy na stanowisku trenera sprzedaży, wyrzuciły moją aplikację do kosza. Ogólnie rzecz biorąc mam doświadczenie w szkoleniu osób bezrobotnych oraz w szkoleniu przedstawicieli pracując na stanowisku managerskim, co ująłem w liście motywacyjnym. Nawet miałem ostatnio telefon z odpowiedzią, że nie mogą mnie zaprosić na rekrutację ponieważ nie pracowałem jako trener sprzedaży (argumenty z mojej strony niewiele dały), więc nie jestem do końca przekonany czy wolontariat w moim przypadku coś da, ale jednocześnie spowodowało to impuls do dalszych poszkiwań (dzięki temu znalazłem się na Twoim Blogu). W poszukiwaniu pracy na stanowisku trenera opierałem się na dostępnych ogłoszeniach w Gazecie Wyborczej oraz na stronach internetowych. Może mój zakres poszukiwań pracy w charakterze trenera był zbyt ograniczony? A może po prostu zabrakło mi szczęścia? Pomyślałem także, że znacznie mogłoby mi pomóc znalezienie mentora, który mógłby mnie ukierunkować i dzięki któremu mógłbym się prawidłowo rozwijać. No i gorąca prośba – jeśli mógłbym uczestniczyć w jakimś spotkaniu lub szkoleniu, które będziesz prowadzić to będę szczerze zobowiązany.

Pozdrawiam serdecznie

Janusz

Witam Cię Alex

Dzięki za zaproszenie, na pewno skorzystam. Na bieżąco będę śledził Twój Blog. A co do rozmów z decydentami to rozumiem, że miałeś na myśli dotarcie do np. szefa działu szkoleniowego danej firmy, która zamieszcza w gazecie lub/i w internecie ogłoszenie rekrutacyjne na stanowisko trenera? Zastanawiam się czy jeśli nawet udałoby mi się dotrzeć do takiej osoby czy nie będzie kazała mi po prostu odpowiedzieć na ogłoszenie zgodnie z procedurą, czyli wysłać e-mailem CV i List motywacyjny, a jeśli uznają, że mogę się nadać zaproszą mnie na rozmowę (to tylko moje przemyślenie, w każdym razie spróbuję).

Pozdrawiam

Janusz

Witam. Pierwszy Kontakt z tym postem, ale przeczytałem wszystkie wypowiedzi bardzo dokładnie.

Jak wiekszość ludzi ktorzy tu trafili, dażę do bycia zawodowym trenerem, bardziej z pasji do prowadzenia zajec, niż jeżeli dla pieniędzy. Jestem bardzo ciekawy czy ktoś to wogóle przyczyta z racji braku ciagłości, ale wierze ze tak. Wiec wracac internauci bo temat jeszcze sie nie wyczerpał :)
Mam 23 lata i zaraz wychodze do pracy :) Nie chcialem tytaj dociekac jak zostac trenerem ale chcialem podzielic sie swoim doswiadczeniem.

Zawsze lubiłem być na forum, straszny ze mnie gaduła. Dokładnie w poprzedni weekend zostałem poprszony przez moja przyjaciółkę Ewę do poprowadzenia zajec J. Angielskiego w leceum. Dosyć spory stres, ale szybko minał, gdyz nawiazalem kontakt z grupą w 5 min, i uczyło nam sie wysmienicie przez 2 godziny lekcyjne. Wszyscy mnie sluchali, poniewaz zaczalem zajecia od zupelnie innej strony niz zwyczajny nauczyciel. Po angielsku potrafie mowic, biegle, ale pisac bardzo slabo. Wszyscy zainteresowali sie w jaki sposob mozna przelamac barery jezykowe, prowadzilismy dyskusje, wyłapywalem ambitnych jak i mniej zorientowanych. Klasa zapytala sie mnie czy bede ich uczył stale, odpowiedzialem ze tak, skłamałem. Nastepnego dnia mialem z nimi sprawdzian, Zrobilismy go wspolnie, kazdy robil po jednym zadaniu, zaczalem od tych slabszych. i Wydaje mi sie ze popelnilem blad. na koniec zajec przyznałem sie ze nie ucze angielskiego, ze niczego nie ucze, a pani Ewa to moja kolezanka. Po tym zdaniu Straciłem reputacje, glupio im było ze dali sie oszukac, i ze tak naprawde nikt by nawet na mnei nie spojrzal gdybym powiedzial to na samym poczatku.

Moja rada. Nie przygotowujcie grupy mentalnie ze to wasz debiut, podejdzcie do sprawy jak profesjonalisci, a zyskacie pewnosc siebie ktora dziala cuda, i poparcie grupy które jest kluczem do sukcesu. (sory za błedy) Pozdrawiam.

Witam Aleks,
w związku z interesującym postem, który napisałeś już jakiś czas temu o zostaniu trenerem chciałabym zadać Ci kilka pytań :) Wspominałeś o cyklu „Droga samuraja” który miałby opisywać nieodzowny proces, przez który musi przejść człowiek chcąc zostać trenerem takiej kasy jak Ty :). Chciałam odświeżyć wątek i zapytać czy powrócisz jeszcze kiedyś do tego tematu. Nie ukrywam, że bardzo chciałabym poznać choć pobieżnie drogę prowadzącą do tak atrakcyjnego zajęcia jakie masz przyjemność uprawiać zawodowo. Odkąd zaczęłam czytać Twojego bloga moje postrzeganie świata i nastawienie do życia i ludzi zmieniło się diametralnie. Dotąd sądziłam (na podstawie własnych doświadczeń empirycznych i postępowania sporej rzeszy ludzi dookoła mnie), że takie rzeczy jakie Ty opisujesz na blogu są niemożliwe! Stąd moje zainteresowanie zawodem, który uprawiasz stało się od tamtego czasu ogromne. Dotychczas udało mi się poznać do tej pory jedną osobę, która trenowała przez spory okres swojego życia ludzi z zakresu komunikacji międzyludzkiej. Poznałam także dwie osoby ze świata biznesu które pomimo wcale już nie tak młodego wieku tryskały wręcz energią i i prawdziwą charyzmą – były to naprawdę nieprzeciętne osoby, przynajmniej w moich oczach. Muszę przyznać że po tych spotkaniach zawód trenera wydał mi się szalenie atrakcyjny. Mimo wszystko moje doświadczenia z ludźmi mającymi tak wysokie kompetencje w zakresie komunikacji są i tak bardzo ubogie. Stąd też, jeśli będziesz miał kiedyś czas i ochotę Aleksie aby powrócić do wątku „Drogi samuraja” i podjąć go na nowo to będzie mi niezmiernie miło czytać taki post. Podobnie zresztą czekam na obiecany kiedyś czytelnikom post zatytułowany „Od fuck buddies do związku 24/7” – Aleks, nie porzucaj takich wątków! Robisz tylko czytelnikom takim jak niepotrzebnie smaka ;)

Pozdrawiam serdecznie
Marta