W jednym z ostatnich postów http://alexba.eu/2011-12-12/rozwoj-kariera-praca/wykorzystaj-potencjal/zdobywanie-umiejetnosci-praktycznych/ pisałem o różnych podejściach do zdobywania umiejętności praktycznych.

Obranie właściwej strategii (szczególnie bardzo duży odsetek elementów praktycznych) w znakomitej większości przypadków pozwala nam na uzyskanie przewagi konkurencyjnej nad „studentami” działającymi według średniowiecznych, scholastycznych metod.

To jest jedna, bardzo ważna strona medalu, niemniej nie jest to wszystko na ten temat.

Drugim, rzadko uświadamianym aspektem, jest fakt, że nasze podejście ma często wielki wpływ na to, jak postrzegają nas ludzie, którzy mogliby posunąć naszą karierę życiową bardzo do przodu. O ile nie zamykamy sie w jakiejś ludzkiej monokulturze (pisałem o tym http://alexba.eu/2006-03-25/rozwoj-kariera-praca/twoje-kontakty-oaza-monokultura-czy-zroznicowanie/ ) to od czasu do czasu spotykamy osoby, które nie tylko są chętne aby pomagać rozwijać się innym, ale też maja do tego odpowiednie środki. Te osoby oczywiście nie lubią, kiedy ich czas lub zasoby są marnowane, dlatego najpierw uważnie przyglądają się potencjalnym beneficjentom. Jednym z często stosowanych kryteriów jest właśnie to, czy dany kandydat robi coś praktycznie zbierając doświadczenia, czy tylko zajmuje się teorią. Tylko to kryteriom prowadzi do kolosalnych różnic „na wyjściu”. Ja chętnie pomagam ludziom, ale nawet u mnie w przypadku studentów prowadziło to np. do

  • przyjacielskiej rady dla teoretyka
  • ufundowania rocznego stypendium plus wsparcie sprzętowe dla praktyka, który nie bał się wystawić głowę na zimny wiatr rzeczywistej gospodarki rynkowej :-)

Jest to różnica na starcie wobec bezwartościowości dyplomów wielu polskich uczelni? A przecież nie jestem odosobnioną jednostką, która robi takie rzeczy!!

Czy się to komuś podoba, czy nie, warto sobie ten fakt uświadomić – pewni ludzie na to patrzą

Innym, podobnym tematem jest kwestia rekomendowania kogoś, czy nawet informowania o pewnych sposobnościach na rynku pracy. W wypadku „praktyków” często sam z siebie mówię różnym atrakcyjnym (z punktu widzenia możliwości kariery) praco-/zleceniodawcom „ to jest człowiek, którego powinieneś poznać”. „Teoretykom” co najwyżej powiem „spróbuj tam i tam”.

I znowu nie jestem jedynym człowiekiem stosującym takie zróżnicowanie.

Może to zrobić dużą różnicę? Z pewnością!!

To, co napisałem powyżej powinno dać wielu z Was poważnie do myślenia i mam nadzieję, że będzie prowadziło do konstruktywnych wniosków.

Warto też wspomnieć, że szczególnie u młodych ludzi po studiach to przejście z „teoretyzowania” do praktycznego zdobywania umiejętności (mówimy tutaj o proporcjach, o których pisałem w poprzednim poście na ten temat) niekoniecznie jest drogą jednokierunkową (niestety). Zdarzało mi sie obserwować „recydywę” takich ludzi i „zastępcze” „poszerzanie wiedzy teoretycznej” wtedy, kiedy była sposobność i możliwość, do podjęcia konkretnego działania. To prawie zawsze oznacza kolosalną stratę wizerunkową i przestrzegam przed takim postępowaniem.

Macie materiał do przemyśleń? Zapraszam do dyskusji w komentarzach.

Wersja audio będzie później, bo pisze w Eurocity :-)